Vikan - 17.01.1963, Blaðsíða 6

ÞAÐ var hörkufrost, cn lcyrrt veður. 1 fjöllunum fyrir ofan skógarbeltið stóð einmana
maður á snævi þakinni liæð og liorfði út yfir lijarnið. Hann liafði snjóþrúgur á fót-
unum og hraðskotariffil undir armi. í þrjá sólarhringa hafði hann rakið slóð hins
stóra úlfhunds um háfjöllin, en nú, þegar hann sá hann á hjarninu fyrir neðan, inn-
an skotmáls, gat liann ekki með neinu móli fengið sig til að lyfta rifflinum i mið og
hleypa af.
Niðri i námabænum Lodestar, þar sem skotmaðurinn, Lupe Khaganappi, var bæði
varðmaður og lögregluþjónn, gekk úlfhundur þessi undir nafninu „Gris-Gros“. Hann liafði alltaf
reynzt óáreitinn og ekki gerzt sekur um annað en að hafa gaman af að æsa sleðahundana, svo að
þeir geltu og spangóluðu eins og óðir væru.
Það var meðal annars þess vegna, að Lupe veittist örðugt að trúa því að Gris-Gros hefði orðið
einum af þorpsbúum, Denny Adams, að bana fyrir fjórum sólarhringum, enda þótt allir i þorp-
inu héldu þvi fram og krefðust þess að úlfhundurinn væri eltur uppi og skotinn.
Lupe áleit hins vegar að hann væri saklaus. Og ef hann hafði á réttu að standa, var ekkert
líklegra en að morðinginn, eða morðingjarnir, léku Iausum hala í þorpinu, án þess nokkur hefði
þá grunaða. Þvi varð að vísu ekki móti mælt, að úlflnindurinn hafði verið á ferli í þorpinu þessa
nótt, og að slóð hans hafði verið rakin niður i gilið við ána, þar sein líkið fannst. En fönnin
hafði verið svo tröðkuð og troðin, að engin merki um það, sem gerzt hafði, voru sjáanleg og drápið
gat átt sér ýmsar orsakir. Það var ekki að vita nema éinhverjir grimmir sleðahundar hefðu slitið
sig lausa, en eigandinn náð þeim aftur og bundið þá, og gerði svo allt til að leyna því, svo að liann
losnaði við að greiða háar fjársektir og skaðabætur. Eða að morðinginn væri maður, sem gert
hefði sinar ráðstafanir til að koma af sér öllum grun.
Lupe gat að minnsta kosti ekki varizt þeirri hugsun, að Mort Hewlitt, veitingamaðurinn i hinni
illa þokkuðu krá fyrir utan þorpið, hefði orðið fyrstur til að varpa allri sökinni á Gris-Gros og
gert liáværastar kröfur um að hann yrði skotinn.
Niðri á sléttunni stóð hópur hreindýra á krafsi. Lupe sá að úlfhundurinn liafði í hyggju að
ráðast á eitthvert dýrið í hjörðinni. Hann ákvað að bíða og sjá hvort liann hagaði sér ekki eðli-
lega að öllu leyti, eða virtist skorta hugrekki, en það einkennir að öllu jöfnu þá úlfhunda, sem
taka að leggjast á menn. Innan skamms sá hann hvar hann var farinn að hringsóla kringum þriggja
vetra lireintarf, stóran og stæltan. Tarfurinn leit upp, fylgdist með hringsóli úlfhundsins nokkra
hríð, en tók síðan aftur að krafsa og rífa í sig mosann.
Úlfhundurinn þrengdi hringina smámsaman, unz bonuin liafði tekizt að einangra tarfinn frá
6 VIKAN