Vikan - 17.01.1963, Blaðsíða 21

BERGÞÖRA SKRIFAR UM
KONUR OG KARLA:
KARLMAÐURINN
OGSTARFIÐ
Anna er afbrýðissöm — en það er ekki þessi
venjulega afbrýSissemi. Hún er afbrýSissöm út
í starf kærastans.
Samtal, eins og liér fer á eftir, er ekki óvenju-
legt á skrifstofunni hjá honum:
— Ó, ert þaS þú? Hallól Nei, Anna min, þaS
get ég ekki. Þú skilur, ég er aS vinna viS svo-
iitiS, scm á aS vera tilbúiS á morgun. Ég verS
því aS ljúka því i eftirmiSdag.
Svo verSur röddin dálítiS ergileg:
— En góSa Anna mín, þú hlýtur aS vita, aS
ég er ekki hérna af því aS mér þylci þaS svo
gaman! En ég verS aS stunda vinnu þó aS viS'
séum trúlofuS. Vertu nú ekki svona kjánaleg,
]m veizt aS mér þykir vænt um þig . . . GeturSu
ekki hitt mig á eftir? Hvers vegna, af hverju
þarftu alltaf aS láta svona? Þú verSur aS reyna
aS verSa bráðum fullorðin og haga þér ekki
svona eins og óþægur krakki . . .
Þetta samtal er ekkert einsdæmi, síður en
svo. Anna er lagleg, vel klædd og skemmtileg.
En hún er líka hugsunarlaus, án þess að hún
geri sér þaS sjálf ljóst — og hún hefur óvenju-
mikið sjálfstraust.
En látum það vera. Alvarlegasti gallinn í
fari hennar cr afbrýðissemin út í starf Árna.
Hún getur ekki skiiið, að það getur komiS
fyrir, að hann þurfi að vinna lengur en fastan
skrifstofutímá, og enn síSur skilur lnin þaS,
aS stundum verSur samveran viS hana aS sitja
á liakanum fyrir starfinu. Hún liefur meira
aS segja stungiS upp á því, aS Árni skipti um
atvinnu, svo að hann þyrfti ekki aS liafa yfir-
vinnu.
Árni er ekki óþolinmóSur aS eSlisfari, en i
þaS sinn varS liann aS taka á stillingunni. En
hann er ástfanginn af Önnu, og þegar lmn
rifst sem mest brosir hann bara og hugsar meS
sér, að þetta muni allt breytast eftir að þau
eru gift . . .
En er það líklegt?
Það er auðvitað' rétt, að margt breytist við
giftingu. Bæði góðu og slæmu hliðarnar koma
betur í ljós. HjónabandiS er framhald trúlofun-
arinnar, og eins og sambandið er meSan trú-
lofunin stendur yfir, verður það í hjónaband-
inu — aðeins í rikara mæli.
Þess vegna er rétt að Inigsa sig vei um. Af-
brýðissemin við starfið minnkar ekki þegar
hjónin eru saman á hverjum degi og hún situr
heima og bíður meS matinn í hvert sinn sem
hann kemur of seint.
ÞaS er nauðsynlegt að einlægur vilji til sain-
starfs sé fyrir liendi — án hans er ekki hægt
aS skapa heimili. Hjónaband meS konu, sem
litur þannig augum á starf húsbóndans, mundi
verSa óhamingjusamt á báðar hliðar.
Það hafa verið sögð mörg fögur orð um, að
ástin sé eins og blóm, sem þurfi að vernda og
hlú að. ÞaS er eitthvað satt í þvi, en þaS er
víst að ástin á heima í daglega lífinu og þarf
þess vegna að vera sterkbyggð.
Eiginkona, sem er afbrýðissöm út í starf
mannsins og getur ekki þolað að eiga ekki
alla athygli hans, mun ekki þola andrúmsloft-
ið í heilbrigðu og venjulegu hjónabandi. ÞaS
eru margir sem liafa reynt það — og séð eftir
því alla ævi. ★
AUG U N
Augnskugga og augnblýant er hægt að
nota til þess að draga fram það, sem ósk-
að er eftir, en hylja galla. Séu augun
smá, er hægt að fá þau til að sýnast
stærri með því að leggja augnskugga
yfir allt augnlokið, alveg upp að augna-
Náttkjóll og
sloppur
Léreftsblúnda er aftur orðin ákaflega
vinsæl í náttkjóla. Þannig eru sífelldar
endurlekningar í tízkunni, en þarna hef-
ur liðið óvenjulega langur tími á milli,
því að þetta var aðaltízkan þegar ömm-
ur okkar voru ungar. Þá voru þær í
öllum undirfötum úr léreflsblúndu og
lélu dætur sínar ganga í hnésíðum
blúndubuxum og víðu blúnduskjörti. En
þetta er gleðileg endurtekning, því að
blúndan er ekki aðeins falleg og kven-
leg, heldur lí'ka sterk og góð í þvottum.
brún. N'eðst er notaður blýantur til þess
aS gera þar strik, og fallegt er aS litur-
inn sé grásvartur eða dökkbrúnn og nokk-
uð dekkri en skugginn. Augnhárin eru
Framhald á bls. 41.
VIKAN 21