Vikan - 17.01.1963, Blaðsíða 36

Orvita þrenning.
Framhald af bls. 23.
ekki fyrir nokkra lifandi manneskju
að þola hana, eins og hún lét...“
Síðustu þrjár næturnar hafði
Droste ekki getað fest svefn lyfja-
laust fyrir áhyggjum út af þessu
máli. Þetta var orðin honum mar-
tröð. Hann fann það á sér, að hann
mundi ekki heldur sofna í nótt fyrir
þessari ásókn.
„Þeir óska þess að þú setjist með
þeim að bridsborðinu,“ sagði Marí-
anna fyrir aftan hann. „Eða kannski
þú ætlir að gera mér þann heiður
að dansa við mig.“
„Þú veizt hvernig ég dansa,“ sagði
hann. En þegar hún stóð þarna við
hlið honum og rauður kjóllinn flaks-
aðist við kné honum, lét hann undan
freistingunni, tók utan um ha:ia og
gekk í dansinn, en gat þó ekki bund-
ið hugann við það nema í bili.
„Sem landsyfirréttardómari dans-
arðu sæmilega,“ sagði Maríanna
glettnislega.
„Dómari getur framið tvenns kon-
ar dauðasynd," sagði hann allt í
einu. „Að láta sekan sleppa og að
dæma saklausan. Ég veit ekki hvor
syndin er alvarlegri fyrir mann,
sem svarið hefur réttinum þjónustu
sína.“
Síðan dönsuðu þau þegjandi, og
hann hugsaði án afláts.
Hvar er örkin hans Nóa?
Ungfrú Yndisfríð
býður yður hið landsþekkta
konfckt frá N Ó A .
Síðast þegar dregið var hlaut
verðlaunin:
GUÐBJÖRG KRISTJÁNSD.,
Nönnustíg 8, Hafnarfirði.
Nú er það örkin hans Nóa, sem
ungfrú Yndisfríð hefur falið í
blaðinu. Kannski í einhverri
myndinni. Það á ekki að vera
mjög erfitt að finna hana og ung-
frú Yndisfríð heitir góðum verð-
launum: Stórum konfektkassa,
sem auðvitað er frá Sælgætis-
gerðinni Nói.
Nafn
Heimilisfang
Örkin er á bls. Sími
„Og það uggir mig að hvort
tveggja eigi sér stað í þessu máli
áður en lýkur,“ mælti hann eftir
nokkra hríð. Maríanna hætti að
dansa.
„Hver hefur framið morðið, ef hún
hefur ekki gert það?“ spurði hún,
móð eftir dansinn.
„Eiginmaðurinn, auðvitað,“ svar-
aði landsyfirdómarinn stundarhátt.
„Hvað segirðu — eiginmaðurinn?
Eru nokkrar sannanir gegn honum?“
spurði hún undrandi.
„Nei, ekki hinar minnstu. Það er
einmitt það, sem er að gera mig
brjálaðan," sagði hann. „Hvar er
Evelyn eiginlega. Ég vil fara að
halda heim ...“
„Láttu nú Evelyn einhvern tíma
í friði,“ sagði Maríanna. Þú hagar
þér eins og þú værir barnfóstra
hennar og gerir hana ósjálfstæða.
Segðu mér heldur meira um þetta
mál.“
„Reyndu að gera þér í hugarlund
þessar sjö manneskjur, sem búa
Allir á hættu, suður gefur.
K-G-9
ekkert
A-K-G-8-7-6
D-7-6-3
saman í einu kjallaraherbergi — Suður Vestur Norður Austur
eiginmaður, eiginkona, fjögur börn 1 lauf pass. 2 tíglar pass.
og tengdamóðirin. Hann er glæsi- 3 tíglar pass. 4 lauf pass
legasti náunginn þarna í hverfinu 5 lauf pass. 6 lauf dobl
og kona hans tilbiður hann. Hún er pass. pass. pass.
honum óumræðilega þakklát fyrir
að hann skuli hafa látið svo lítið
að geta með henni börn, meira að
segja kvænzt henni, og hún verður
vanfær í hvert skipti, sem hann
nálgast hana. íbúðin er full af raka,
stöðugur óþefur og öskur í krökk-
um. Kaup eiginmannsins hrekkur
ekki fyrir brýnustu nauðsynjum, og
svo missir hann vinnu sína, án þess
að hann eigi minnstu sök á því -—
hann hefur ekki stolið, drekkur sig
ekki fullan nema á helgidögum, mis-
þyrmir ekki konunni sinni. Hún ber
honum hið bezta orð, en engu að
síður er hann ógeðfelld persóna. At-
vinnulaus maður er til vandræða á
hverju heimili, hann heldur undan
brekkunni, glatar sjálfsvirðingu
sinni, og hjá þessum náunga brýzt
það út á þann hátt, að hann pínir
og kvelur fjölskyldu sína. Þó verður
heimilið ekki sannkallað helvíti fyrr
en tengdamóðir konunnar kemur á
heimilið. Hún er amma Kölska holdi
klædd; stolt og heimtufrek, vegna
þess að hún átti einhvern tíma verzl-
unarholu, óg hún fyrirlítur þessa sí-
vinnandi ambátt, sem hinn glæsi-
legi sonur hennar hefur kvænzt og
ryður henni hvarvetna frá. Þvotta-
konan þrælar eins og henni er fram-
ast unnt, ofreynir sig hvað eftir
annað, verður ellileg og óhrjáleg
fyrir aldur fram. Hún leggur allt í
sölurnar fyrir eiginmann sinn —
og tengdamóðirin hefur auk þess
tromp á hendinni, erfðaskrána. Hún
er líftryggð fyrir eitt þúsund mörk,
og það eru auðæfi fyrir fjölskylduna
í kjallaranum. Þvottakonan þolir
henni því allt. Lætur henni eftir
rekkju sína, en sefur sjálf á hörðum
trébekk i eldhúsinu og hlakkar til
þeirrar stundar, er sú gamla gefi
upp öndina. Gamla konan er nefni-
lega helsjúk, gengur með innvortis
mein, en hún hjarir í það endalausa.
Og svo verður þvottakonan vanfær
einu sinni enn — en það er ekki
rúm fyrir enn eitt barn í íbúðinni
á meðan sú gamla tórir. Engir pen-
ingar til að greiða með kostnað í
sambandi við fæðingu, og sú gamla
tórir, eins og af þrákelkni og ill-
kvittni. Þvottakonan er ekki á neinn
hátt sálsjúk; hún er einungis að ör-
væntingu og þrotum komin vegna
þreytu. Hún kaupir rottueitur og
Þú, lesandi góður, ert sagnhafi í
sex laufum, dobluðum. Vestur spilar
út tígli, þar eð hann álítur að dobl
félaga síns hafi verið beiðni um
útspil í þeim lit. Þú drepur á ásinn
og andar léttar þegar austur fylgir
lit. Til allrar hamingju, spilaði vest-
ur ekki spaða út, því þá hefði aust-
ur tekið tvo slagi strax, á drottn-
ingu og ás.
Vegna dobls austurs ertu viss um
að hann eigi hjartaásinn líka. Eftir
að hafa tekið trompin, þau verða að
liggja þrjú-tvö, geturðu fengið fimm
slagi á tígul í viðbót (sex alls) og
tvo á tromp. Þetta eru 11 slagir.
Nú er spurningin, hvernig geturðu
fengið þann tólfta? í næstu viku
birtum við allar hendur og ræðum
helztu möguleika suðurs.
laumar í graut þeirrar gömlu; sÚMaríönnu. „Hví í ósköpunum kvænt
gamla deyr, og allt hefði verið í
lukkunnar velstandi, ef líftrygging-
arfélagið hefði ekki farið að fetta
fingurna út í það formsatriði, að
læknir hafði ekki verið til kvaddur.
Og svo var krafizt líkkrufningar,
eitrið fannst, þvottakonan meðgeng-
ur og hefur nú setið í gæzluvarð-
haldi í fjóra mánuði. Hún hefur nú
gengið með barni á áttunda mán-
uð . . .“
Hann þagnaði og horfði í gaupnir
sér. Það var eins og hann sæti þarna
á eyðiey með Maríönnu. í fjarska
var stiginn dans ...
„Ég veit ekki hvort þú getur gert
þér þetta í hugarlund," sagði hann.
Maríanna virti hann fyrir sér með
aðdáun og virðingu.
„Ég hef ekki til einskis athugað
verkamannabústaði og verkamanna-
hverfi í fimm ár,“ svaraði hún. „En
fyrst hún hefur játað á sig morðið,
hvað er það þá eiginlega, sem veldur
þér áhyggjum? Meðaumkun?“
„Meðaumkunn ... nei, dómari má
aldrei finna til meðaumkunar. Nei,
vandamálið er það, að ég hygg að
eiginmaðurinn sé að minnsta kosti
meðsekur. Þvottakonan heldur því
fram að hann hafi ekkert um þetta
vitað, og hann heldur því vitanlega
líka fram. Það efast ég hins vegar
um. Það er áreiðanlegt, að eigin-
maðurinn veit alltaf hvað kona hans
hefst að ...“
„Það hlýtur að vera dálítið óþægi-
legt að verja hagsmuni líftrygging-
arfélagsins í svona máli,“ varð Marí-
önnu að orði. „Jafnvel þótt það sé
ekki nema óbeinlínis ..
Droste var orðið léttara í skapi,
eftir að hann hafði rætt málið við
ist ég þér ekki eiginlega?" spurði
hann glettnislega.
„Þakkaðu þínum sæla. Ég er
hrædd um að það taki á taugar
hvers karlmanns að vera kvongað-
ur mér.“
„Sérhvert hjónaband tekur á taug-
arnar,“ varð honum að orði, en sá
þegar eftir því. Þetta var ranglátt
af hans hálfu gagnvart Evelyn, hugs-
aði hann. Hann unni Evelyn hug-
ástum, einmitt fyrir það hve við-
kvæm hún var og verndarþurfi.
Hann fann augnaráð Maríönnu hvíla
á sér andartak spyrjandi og athug-
andi. Hún þagði um hríð, reis síðan
á fætur og leiddi hann inn í spila-
herbergið. „Nú spilarðu dálitla
stund, og þá gleymirðu þvottakon-
unni,“ sagði hún.
„Kannski það,“ sagði hann. Marí-
anna var honum ómetanleg stoð og
stytta. Hún sá það þegar í augum
hans, ef hann flúði á náðir svefn-
lyfjanna og kunni ráð til að halda
honum frá þeim.
Honum veittist örðugt að ein-
beita sér við sagnirnar, og á stundum
var ekki laust við að meðspilararnir
gæfu óþolinmæði sína til kynna.
Svo truflaði það nokkuð spila-
mennskuna, að einn af bandarísku
tennisleikurunum tók Maríönnu frá
þeim og leiddi hana í vínstúkuna,
en gamalt og geðillt leyndarráð kom
í hennar stað. Nokkru síðar lagði
Evelyn höndina á öxl honum —
hún og Maríanna voru eitthvað að
tala um að þær ætluðu að fylgja
einhverjum Bandaríkjamanni á
brautarstöðina. Það var ekki laust
við að honum fyndist klúbburinn
ganga helzt til langt í gestrisninni
36 VIKAN