Vikan - 14.03.1963, Blaðsíða 34

félaga. Til foringja yfir öðrum helm-
ingi liðsins hafði Gibson valið Henry
Maudslay. Hann var snjall íþrótta-
maður, háttvís og gagnmenntaður.
Ungur og ljóshærður risi, með rauð-
ar barnskinnar og blá augu, bar þar
höfuð og herðar yfir alla aðra. Hann
hét Joe McCarthy og var frá Brook-
lyn. Hafði hann áður verið sund-
kennari og björgunarmaður á Coney
Island, en gengið í brezka flugher-
inn áður en Bandaríkin fóru í
stríðið.
Þegar viðstaddir höfðu spjallað
saman svolitla stund, voru þeir all-
ir orðnir sannfærðir um, að eitthvað
sérstætt væri í undirbúningi. Loks-
ins spurði einn þeirra Gibson, hvort
þeir gætu ekki fengið að vita, hvað
stæði eiginlega til.
„Á morgun skal ég segja ykkur
svo mikið sem ég annars veit,“ svar-
aði hann.
Morguninn eftir kallaði Gibson
áhafnirnar allar saman I upplýs-
ingasalnum.
„Þið eruð fluttir hingað í þeim
tilgangi að mynda úrvalssveit og
leysa af hendi sérstakt verkefni, sem
að því er mér skilst mun stytta
styrjöldina," mælti hann. „Ég get
ekki látið neitt uppskátt um árásar-
staðinn. Ég get aðeins tilkynnt ykk-
ur, að þið verðið að þrautæfa lág-
Hvar er örkin hans Nóa?
llngíru Yndisfríð
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá NÓA.
Síðast þegar dregið var hlaut
verðlaunin:
BJÖRN JÓHANNSSON,
Herjólfsgötu 28, Hafnarfirði.
Nú er það örkin hans Nóa, sem
ungfrú Yndisfríð hefur falið í
blaðinu. Kannski í einhverri
myndinni. Það á ekki að vera
mjög erfitt að finna hana og ung-
frú Yndisfríð heitir góðum verð-
launum: Stórum konfektkassa,
sem auðvitað er frá Sælgætis-
gerðinni Nói.
Nafn
Heimilisfang
Örkin er á bls. Sími
- VIKAN 11. tbl.
flug daginn út og daginn inn, þang-
að til þið getið flogið skammt yfir
jörð með lokuð augu, ef á þarf að
halda.“
Einhver sagði hátt og skýrt: það
er „Tirpitz!“
„Dragið nú ekki of fljótfærnis-
legar áætlanir," mælti Gibson. „Það
getur verið Tirpitz, en það er ekki
víst. Þið verðið að vera reiðubúnir
að ganga til atlögu við hvað sem er.
Ef ég skipa ykkur að fljúga að ein-
hverju ákveðnu tré eða öðrum viss-
um stað á Englandi, eigið þið að
vera færir um að gera það. Ef ég
segi ykkur að fljúga gegnum flug-
skýli sem þó er mjórra en væng-
hafið á vélum ykkar, eigið þið að
minnsta kosti að reyna það. Þið eigið
að vera tilbúnir að gera hvað sem
þið fáið fyrirmæli um, án þess að
bera fram spurningar.“
Gibson hélt áfram: „Við verðum
að halda uppi ströngum aga. Ekki
eitt orð um það sem hér fer fram.
Kviksögur munu komast á loft.
Fólk er þegar farið að stinga sam-
an nefjum. En“ — og hér lyfti hann
hnýttum hnefa til að gefa orðum
sínum áherzlu. — „Þið verðið að
læra að steinþegja. Ef við getum
komið að þeim óvörum, mun allt
ganga vel. En ef þeir fengju minnsta
grun ...“
Honum var nóg að líta á andlitin
sem störðu á hann í ofvæni, til að
sannfærast um, að hann þurfti ekki
að ljúka setningunni.
Framhald í næsta blaði.
Þegar ástin grípur ...
Framhald af bls. 20.
ekki við að hafa Dani í konungs-
höllinni. Það hefur meira að segja
þótt gefast vel, og Frederika
Grikkjadrottning hefur lengi vonazt
til þess, að koma einhverju barna
sinna í hjónaband með norrænu
kóngafólki. Lengi stóðu vonir til
þess, að ástir gætu tekizt með Har-
aldi krónprinsi í Noregi og Soffíu
Grikkj aprinsessu, eða allt þar til
hún opinberaði trúlofun sína og hins
ríkislausa spánska krónprins. Enn
er Frederika þó ekki vonlaus um
að næla í Harald sér fyrir tengda-
son, því ekki er talið aldeilis úti-
lokað, að hann beini nú ástartöfr-
um sínum að yngri systur Soffíu,
Irene.
Um bernsku Önnu Maríu er ekki
mikið að segja, og um æskuna er
varla hægt að tala enn. En hún hef-
ur verið alin upp eins og tíðkast
um kóngabörn, þó kannski heldur
frjálslegar en áður fyrr tíðkaðist.
Hins vegar er margt frásagnarvert
í sambandi við hinn hamingjusama
unnusta hennar, Konstantín.
Hann er fæddur 2. júní 1940, með-
an ógnir síðari heimsstyrjaldarinn-
ar geysuðu. Fyrstu ár ævi hans var
landið, sem hann á síðar að verða
konungur yfir, hersetið af Þjóðverj-
um og ítölum, og síðar af Rússum.
Að heimsstyr j öldinni lokinni tók
við blóðug borgarastyrjöld í Grikk-
landi, þegar kommúnistar reyndu
með aðstoð Rússa að ná völdum í
landinu, en urðu frá að hverfa. En
þá stóð varla steinn yfir steini í
Grikklandi og það var snautt að
fjármunum. Þá kom sér vel, að
drottningin var þýzk að uppruna.
Hún gekkst fyrir því, að endurreisn-
in yrði skipulögð með þýzkri ná-
kvæmni og framkvæmd á sama hátt,
og gekk sjálf hart fram í þeirri
vinnu.
Við þetta allt komst hún í náin
kynni við alþýðu landsins og fór
að þykja vænt um hana. Það varð
til þess, að hún ákvað að börn henn-
ar skyldu einnig kynnast henni og
deila kjörum hennar, í stað þess að
vera soðin niður í konunglegu bílífi.
Fyrst ætlaði hún að látá barn sitt
— Konstantín — í venjulegan
barnaskóla fyrir alþýðufólk í Aþenu,
en hvarf frá því ráði, þar sem svo
stutt var liðið frá borgarastyrjöld-
inni, að það gat haft hættu í för
með sér. f staðinn létu þau konungs-
hjónin stofna nýjan skóla í Physc-
hico, lítinn skóla, með aðeins 30
nemendur í þremur bekkjardeild-
um. Bekkjarfélagar Kostja litla
voru börn matreiðslukvenna, pró-
fessors, múrara og rafvirkja. Honum
gekk vel að læra og meðan hann
gegndi herskyldu var ekki tekið
mildari höndum á honum en hverj-
um öðrum almúgamanni.
Hann tók einnig að stunda íþrótt-
ir. Hann var all vel liðtækur hand-
og fótboltamaður, örugg skytta og
léttur til hlaups, en þó var hann
hvergi betri en á hestsbaki.
Siglingar eru meira einkahobby
og konungleg lúxusíþrótt hjá hon-
um, en hann keppti í siglingum fyr-
ir Grikkland á Olympíuleikunum í
Róm og fékk gullverðlaun fyrir.
Vitaskuld hefur Konstantín líka
áhuga fyrir tónlist, kvikmyndum og
leiklist. Hið síðast nefnda dró dilk
á eftir sér. Leikkonur eru oft fagr-
ar, og það verður ekki betur séð,
en leikhúsáhugi prinsins unga hafi
að einhverju leyti stafað af fegurð
leikkvennanna.
Uppáhald hans var Elizabeth
Taylor. Hann veitti henni mikla
athygli, þegar hún var í Grikklandi
síðast, og var herra hennar við
nokkur opinber tækifæri. Þetta var
náttúrlega mjög hættulaust og sak-
laust. Það var verra með áhuga hans
fyrir grísku leikkonunni og kvik-
myndadísinni Aliki Vouyouklaki.
Það var ekki annað að sjá, en
hún hefði að fullu og öllu unnið
hjarta hans. Fyrst eftir að þau
kynntust, beið hann eftir henni
kvöld eftir kvöld við leiksviðsdyrn-
ar. Svo borðuðu þau á Braxus, dýr-
asta veitingahúsi Aþenu, og oft sá-
ust þau á einhverjum næturklúbbn-
um. Það var ekkert platonskt við
samband þeirra, eftir því sem bezt
varð séð.
Fyrst í stað var Frederika drottn-
ing róleg, þrátt fyrir fréttirnar. —
Fyrst ég hef kennt honum að lifa
eins og annað fólk, get ég ekki skip-
að honum að hætta því nú, sagði
hún. Fyrir Aliki var þetta mjög
heppilegt. Þar til Kostja fékk áhuga
á henni, var hún óþekkt í leik-
listarheiminum, en með kynnum
sínum af Kostja fékk hún það vöru-
merki sem með þurfti, og hafði nú
skjóta för upp á skærasta stjörnu-
himininn. Þetta endaði með því,
að Frederika drottning sneri sér
beint að þessari „Bardot Grikk-
lands“ og bað hana að hætta að
vera með Konstantín, ef elska
hennar til hans væri ekki svo sterk,
að hún vildi leggja allt í sölurnar
fyrir hann. Aliki lofaði að hitta
Konstantín aldrei framar, enda var
húún þá farin að vera með hinum
auðuga blaðamanni og blaðaútgef-
anda Kristoforos Botis.
Eftir að Konstantín hafði setið
nokkra mánuði í ástarsorg, fór hann
í heimsókn til frændfólks síns í
Kaupmannahöfn. Eftir stuttan tíma
þar, tóku menn eftir því, að á-
hugi hans beindist mjög að frænk-
unni Önnu Maríu, og í október síð-
astliðnum, þegar hún endurgalt
heimsókn hans, gelck varla hnífur-
inn á milli þeirra. f heila viku dvaldi
hún í Aþenu. Konstantín tók á móti
frænku sinni og kunnkonu með
konunglegum kossi á aðra kinnina,
og síðan reikuðu þau um hallar-
garðinn, fóru í búðir, í bíó, hlust-
uðu á Yehudi Menuhin spila á fiðlu,
og þegar krónprinsinn vann í kapp-
reiðum klappaði danska prensessan
og hrópaði af fögnuði, og þegar
hann vann kappsiglingu nokkrum
dögum síðar, var Anna María far-
þegi í bátnum hans. Og þegar hún
fór, kvaddi Kostja hana með kossi
á hina kinnina, og segja margir, að
sá koss hafi ekki verið eins konung-
lega tilgerðarlegur — og reyndar
ekki eins utarlega á kinnina og hinn.
Og nú eru þau trúlofuð. Hann
hefur gleymt Aliku, og hún hefur
engu að gleyma, svo vitað sé. Á
samband þeirra hefur lítið reynt
ennþá, og það er vitað mál, að það
á eftir að kastast eitthvað í kekki.
Ef það veldur slitum samvista,
verður það talið hneyksli, þar s6m
kóngafólk á í hlut. En takizt Önnu
Maríu — hennar hlutur verður
þyngri — að halda í horfinu þrátt
fyrir æsku sína, þarf Grikkland
engu að kvíða. -Ar