Vikan - 13.06.1963, Blaðsíða 11

EN LONGUNINA TIL AÐ EIGNAST ÞAU VERÐUM VIÐ AÐ BÆLA ALVEG NIÐUR“
N
Við skemmtum okkur prýðilega, þegar
við komum saman um hádegið og ræð-
umst við, segja nunnurnar og maður
á auðvelt með að trúa því. Það sýnir
sig meira að segja að jafnvel hinar
mörgu hænastundir þurfa ekki að
vera þvingandi. Systurnar bera ekki
neinn kala til lífsins utan klaustur-
múranna. Þær eru kátar, reifar og
innilegar í viðmóti. Þetta er sú leið,
sem þær hafa valið sér.
Eldhúsið er hið nýtízkulegasta með
rafmagnseldavél, en ekki búið nema
nauðsynlegustu þægindum. Það er þó
bersýnilegt að nunnurnar fá kaffisop-
ann sinn. Svarti dúkurinn sýnir að
nunnuheitið sé unnið ævilangt. Þegar
einhver tekur vígslu, liggur hún á
gólfinu, en það er tákn þess að hún
sé látin og hefji annað líf, — með
upprisu sinni. Eftir það hefur hún
ekkert samband við umheiminn.