Vikan - 27.06.1963, Blaðsíða 51

Allt í einu heyrði hún léttilegt
fótatak fyrir utan dyrnar, og hún
hlustaði eftir því, þó að hún væri
farin að heyra heldur illa.
Þetta voru létt og dansandi
spor, sem bárust æ nær og komu
loks inn í herbergið til hennar.
Hún rýndi inn í skuggann og sá
andlit ungrar stúlku, lítið, fag-
urmótað andlit með fíngerðar en
festulegar varir, sem brostu til
hennar, dökk augu með gullnum
glömpum, dökkt, liðað hár, sem
bylgjaðist fagurlega niður á
herðar.
Judith hallaði sér fram meö
fögnuð í hjarta og starði á yndis-
lega andlitið, sem brosti við
henni. En það hvarf henni aftur,
og hún sá ekki annað en flökt-
andi skugga ...
ímyndun, sagði hún sjálfri sér,
ekkert annað en ímyndun, og
hún andvarpaði svolítið. En hvort
sem þetta var ímyndun eða ekki,
gaf sýnin henni frið, sem hún
hafði ekki fundið til lengi, og
hún hallaði sér aftur með bros
á vör og gaf sig á vald Ijúfum
draumum.
Hver var þessi unga stúlka?
Hún virtist svo barnsleg og
reynslulaus. Ef þetta var Judith
framtíðarinnar, þá gat hún ekki
hafa fæðzt með vitundina um
allt, sem Judith nútíðarinnar
hafði orðið að þola. Nei, slíkt
var óhugsandi. En hún myndi
læra á því og koma aftur styrk-
ari og vitrari, betur búin undir
erfiðleika lífsins.
En kannski myndi þetta rifjast
upp fyrir henni? Já, hún yrffi að
muna það ... það gat ekki ver-
ið, að ást hennar og þjáningar
settu ekki merki sín á andann,
sem lifði að eilífu.
Hún fann til hræðslu, og hún
tók að biðja fyrir hinni ungu
Judith, barni framtíðarinnar ...
að hún mætti læra af reynslunni
og kjósa viturlega ... hún yrði
að sjá skýrt og velja vel ... já,
hún yrði að muna ...
Þegar komið var að henni, lá
hún örend í rúmi sínu.
Hún var jarðsett við hlið eig-
inmanns síns og Angusar, og
enginn grét útför hennar nema
mávarnir, sem kveinuðu í vind-
inum ...
☆
Sólin skein glatt, þegar Judy
vaknaði morguninn eftir afmælið
sitt. Hún leit undrandi upp, því
að tjöldin voru ekki dregin fyrir
rekkjuna, eins og Judith hafði
alltaf haft þau, heldur alveg frá,
eins og Judy vildi hafa þau.
Og hún leit furðu slegin á nátt-
fötin, sem hún var í ... Hvaða
hræðilegi búningur var þetta
eiginlega!
Síðan settist hún upp og hristi
háirð frá andlitinu. Hún dró and-
ann djúpt með titrandi fögnuði,
undrun og létti ... Svona lá þá
í öllu saman!
Hún fékk ekki næði til frekari
umhugsunar, því að nú komu
móðir hennar og Jean, systir
Ians, inn með morgunverð á
bakka.
„Hvernig líður þér, elskan?“
spurði Lady Cameron.
„Ágætlega, þakka þér fyrir,“
svaraði Judy glaðlega.
„Hvernig leið þér í nótt?“
spurði Jean vingjarnlega.
í nótt! Judy brosti einkenni-
lega og virtist anars hugar. „Mig
dreymdi," svaraði hún loks.
Lady Cameron beygði sig yfir
dóttur sína og tók púlsinn. „Ja,
þú virðist alveg heilbrigð. Hvern-
ig í ósköpunum stóð á því, að þú
skyldir falla í öngvit?"
„Lífið er fullt af leyndardóm-
um,“ svaraði Judy hátíðlega, en
augu hennar geisluðu af hlátri.
„Heldurðu, að þú getir ekki
borðað svolítið, elskan?" spurði
Jean umhyggjusamlega. „Við
komum bara með te og ristað
brauð ... Við héldum, að þú
treystir þér ekki til að borða
meira.“
Te og ristað brauð! Judy leit
MÁNAÐAR-
RITID
í hverjum mánuði.
á bakkann með fyrirlitningu. Hún
var að deyja úr hungri og hefði
vel getað borðað heilan uxa.
„Takk!“ sagði hún stutt í spuna.
Framhald f næsta blaSl.
R AFMAfiNSEI .DAVfiLAR
MARGAR GERÐIR
35 IBA 1(11 \SI.A
Eldavélasett til innbygging-
ar í ný eða gömul eldhús, 2
gerðir, einnig með glóðarrist
Ódýrasta eldavélin á
markaðnum

Gerð 4403-4 fáanlegar með
3 eða 4 hellum, glópípu
eða steyptum (heilum),
klukku og Ijósi, glóðarrist
og hitaskúffu.
Gerð 2650 - 3 V
steyptar hellur,
auðveldar í hreins-^
un, með bökunarofni
Q 1
Jl

f •

H.F. RAFTÆKJAVERKSMIÐJAN HAFNARFIRÐII
VIKAN 26. tbl. — gj