Vikan - 25.07.1963, Blaðsíða 21

MA Ð U R er nefndur Sig-
urður Karlsson, (Siggi
Karlss). — Það er
kannski ekki rétt að
segja, að hann sé
með þekktari borgurum Reykja-
víkur, en hitt er óhætt að
: staðhæfa, að ótrúlega margir
virðast kunna á honum einhver
skil. Sigurður er nefnilega æv-
intýramaður og hefur lítið sézt
fyrir um dagana. Hrakfallabálk-
ur, mætti ef til vill segja. Fvrir
nokkrum árum gekk hann um
göturnar á tveim hækjum. Þá
hafði hann verið á togara og
slasazt. Sjómennskan var hans
líf og yndi. Hann var frá vinnu
um árabil. Svo kom þar,
að hann gat sleppt hækjunum
■ og þá sá hann ekkert nema sjó-
inn og var óðar kominn á togara
. að nýju. En það gekk ekki eins
vel og skyldi; þó byrjað væri
á dekki, endaði hann oftast niðri
í vélarrúmi. Enn var hann tæp-
lega til vinnu og sá, að sjó-
mennska hentaði honum ekki í
. bili.
Hann fór í land og byrjaði á
að vinna við útstillingar í verzl-
unum. Ekki það, að hann kynni
neitt til þess. En hann komst
fljótlega upp á lagið og hafði
Frú Solvcig
cr dönsk og
mjög fim í
fingrunum. Hún
býr til „óróa“, og
ýmislcga smá-
hluti, sem fást í
verzlunum hér.
Ný uppfinning,
sem SigurSur
gerir sér miklar
vonir með. Stóll
af breytilegri
breidd, sem hægt
cr að taka í
sundur. Bakið er
fest á hann með
stálörmum úr
undirstöðu-
grindinni.
V