Vikan - 15.08.1963, Blaðsíða 36

COLGATE EYÐIR ANDREMMU
VARNAR TANNSKEMMDUM
Þegar þér burstið tennurnar með COLGATE Gardol tannkremi
myndast virk froða sem smýgur inn á milli tannanna og
.... hverfur þá hvers konar óþægileg lykt úr munni ....
en bakteríur sem valda tannskemmdum skolast burt.
Hjá flestum fæst þessi árangur strax og reglubundin burstun
með COLGATE Gardol ver tennurnar skemmdum og heldur
þeim skínandi hvítum.
ltegluleg burstun meði COLGATE Gardol i
Eyðir andremmu
Vinnur gegn tannskemmdum
sf Heldur tönnum yðár
skínandi hvítum.
EKKERT TEKUR FRAM GÓÐRI HIRÐINGU TANNANNA
OG REGLUBUNDINNI BURSTUN MEÐ
COLGATE Gardol tannkremi.
minnsta kosti mjög svipað, kom
fyrir Norðurheimskautsleiðang-
ur, að ég man ...
Bréfið var alls fjórar síður, en
nú hafði Ransome ekki kjark til
að lesa lengra. Hann vildi kom-
ast á brott sem fyrst, út úr hús-
inu, undir bert loft, þrátt fyrir
óveðrið, svo að hann fengi næði
til að hugsa. Kannski fyndi
hann einhverja lausn á þessari
undarlegu og torráðnu gátu.
En allt kom fyrir ekki. Hann
gat ekki fundið neina aðra lausn
en þá, að hið liðna hefði á ein-
hvern óskiljanlegan hátt nálgazt
líðandi stund, þannig að árin
hefðu dregizt saman — hin tutt-
ugu og fimm ára breiða gjá
þrengzt svo að barmar hennar
næmu nú nærri saman; nú,
þegar hann hafði lokið því hlut-
verki, sem hann hafði fengið
frest til. Hann var þess sjálfur
fullviss, að hann hefði á einhvern
óskiljanlegan hátt tekið þátt í
leiðangrinum. Hann var þess
fullviss, að það hefði verið Rum-
bold, sem hann sá í draumnum.
Og um leið var hann eins viss
um það, að það hefði verið sjálf-
ur hann, sem Rumbold sá og gat
um í bréfi sínu. Og að hinir leið-
angursmennirnir hefðu einnig
orðið varir návistar hans.
LJÓSAN þokueim lagði upp
af rakri jörðinni og loftið var
þrungið agnan af leir og rotn-
uðu laufi.
Hann fékk ekki greint fljótið
í myrkrinu. Trén runnu saman
í dökkan skugga, sem myndaði
órofavegg fyrir framan hann, og
það tók hann drjúga stund að
finna þar smugu á, sem hann
kæmist í gegnum, ofan að fljót-
inu og um hríð hélt hann jafnvel
að hann væri kominn framhjá
stígnum.
En svo fann hann leiðina allt
í einu, og fyrr en varði var hann
kominn niður á fljótsbakkann og
sá brúna og handriðið framund-
an eins og enn myrkari skugga,
en myrkrið umhverfis.
Þegar hann fann brúarplank-
ana undir fótum sér og leitaði
taks á handriðinu, var sem sort-
inn drægist saman allt í kringum
hann, og um leið buldi regnið á
honum eins og steypiflóð. Hann
fetaði sig gætilega út á brúna
og hélt fast um handriðið. Þegar
hann var kominn út á hana
miðja, var sem plankarnir iétu
undan og dúuðu til, þegar hann
steig á þá fæti. Hann greip báð-
um höndum um handriðið, en
það lét einnig undan og hann
æpti upp yfir sig af skelfingu
og vissi um leið, hvernig fara
mundi.
Óljóst varð hann þess var að
einhverjar dökkar verur komu
út úr skuggunum á bakkanum
hinum megin, urðu fyrst ekki
greindar frá myrkum trjánum,
en tóku smámsaman á sig sýni-
legra form og svip. Það voru sex
menn, sem gengu ofan að fljót-
inu og út á brúna til móts við
hann . . .
Og um leið gerðist það, að
hann fann ekkert viðnám þegar
hann steig niður fæti. Hann rak
upp vein ...
Um leið og hann hvarf ofan í
fljótið, varð honum ljóst hvernig
dauða þeirra leiðangursmann-
anna sex hafði borið að. Vein
sjöunda mannsins, þess er var
og var ekki með í förinni, hafði
lokkað þá út á tágabrúna, sem
síðan hafði brostið undan þeim.
Rannsókn leiddi í ljós að hengi-
brúin, sem gerð hafði verið yfir
fljótið til bráðabirgða fyrir vega-
gerðarmennina hafði á einhvern
óskiljanlegan hátt losnað úr
tengslum í sama bili og Ransome
var kominn út á hana og fallið
ofan í fljótið. Þar hafði hann
drukknað. Rannsóknardómarinn
lýsti eindregið sök á hendur
þeim, sem áttu að sjá um vega-
gerðina fyrir þá vanrækslu, að
setja hvorki vörð við brúna, eða
upplýst aðvörunarmerki eftir að
myrkt var orðið ... *
L. G.
MANNLAUST Á FERÐ
í ÞRJÁTÍU ÁR.
Framhald af bls. 15.
það, hvernig komið væri. Það
voru einnig sendar tilkynningar
til Nome, sem er um það bil 1000
kílómetrum sunnar, ef til kæmi
að nauðsynlegt myndi reynast að
senda flugvél eftir mannskapnum.
Það var ákveðið, að ef skipið
losnaði ekki af sjálfsdáðum, ætti
að flytja helming áhafnarinnar
burt. Ilinn helmingurinn átti að
hafa vetursetu í nánd við skip-
ið, tilbúinn til þess að fara um
borð næsta sumar, ef skipið yrði
þá enn ofan sjávar.
ísnum og skipinu var gefinn
frestur til 15. október. Ef skipið
hefði ekki losnað fyrir þann
tíma, átti að slá upp kofa uppi
á ströndinni. Það var talið úti-
lokað að hafa nægilegan hita um
borð í skipinu, en í kofa átti það
að vera auðvelt.
Það var talað við fjölmörg
fhurfyrirtæki í Alaska gegn um
loftskeytastöðina, og 9. oiktóber
1931 barst eftirfarandi skeyti frá
Nome:
iS.S. Baychimo, Point Barrow.
Getum sent þrjár farþegaflugvél-
ar sem taka 11 farþega og 350 kg
farangur.; Flug fram og til baka
12 timar. Lendingarbraut a. m. k.
480 metra löng í vindátt svo vél-
arnar geti tekið sig á loft full-
fermdar. Ráðleg£ijum flug sem
fyrst með tilliti til veðurbreyt-
inga. Getum brugðið við fljótt,
ef ákvörðun er tekin fljótt. Verð-
um einnig að fá upplýsingar um
flugbrautina og hvenær liún get-
ur verið tilbúin.
Northern Air Transport.
Fyrir mennina, sem sátu fastir
í rekísnum út af nyrzta odda
36 — VIKAN 33-tbl-