Vikan - 03.10.1963, Blaðsíða 38

St
r*

Mikiö skratti kippir það í, maÖurl
eins niálamyndaatriði til þess
að reyna að græða á okkur. Þa'ð
getur verið, að ég fari i kvik-
myndir seinna. En i'yrst ætla
ég að lialda áfram að vera módel,
þvi það gefur góðar tekjur. Ég
ætla að byrja á þvi að verða
efnalega óháð og sjálfstæð. Þá
reyni ég ef til vill fyrir mér
i kvikmyndum, en fyrr þýðir
það ekki. Maður verður að geta
látið þessa herra skilja, að mað-
ur sé ekkert upp á þá kominn,
að minnsta kosti ekki fjárhags-
lega. Og svo verð ég að byrja á
þvi að læra eitthvað. Það hefði
getað orðið dýrt spaug fyrir
mig að koma fram í þessari
kvikmynd óundirbúin. Það gat
haft slæm áhrif fyrir seinni
tímann, ef illa tækist til.
Þessvegna sleppti ég því. •—
Guðrún Bjarnadóttir var á
hraðri ferð. Hún hafði aðeins
fárra daga viðdvöl og nú er
hún löngu komin í tízkuhúsin
og gengur þar um eins og drottn-
ing með dýra módelklæðnaði,
meðan ljósmyndarar láta bloss-
unum rigna yfir hana.
FEGURÐARDROTTN-
ING HEIMSINS.
Framhald af bls. 29.
liagnað af sölu á myndum
af fegurðardrottningu heimsins
til blaða um alla Evrópu. Þeir
vildu fá að koma inn og taka
meira af myndum þar, en þá
varð Guðrún ákveðin á svipinn.
Hún sagði þeim, að það gæti
því miður ekki orðið meira.
Þeir hefðu engin boð gert á
undan sér. Auk þess væru hér
komnir menn frá íslenzku hlaði.
Þá öxluðu Sviar sín skinn
og fóru við sv.o búið.
Guðrún bauð okkur i bæinn.
Hún var i grænum módelkjól
frá Chardin í París, með al-
veg ómálaðar varir og ekki einu
sinni púðruð. Hún sagðist alls
ekki mála sig neitt, nema ei-
lítið kringum augun fyrir
myndatökur. — Mér sýnist ung-
ar stúlkur hér á íslandi mála
sig allt of mikið, sagði Guðrún,
— erlendis er það búið að vera
að kvenfólk og þá alveg sér-
staklega ungar stúlkur máli sig
svona mikið. -—
Hún lét hárið fajla slétt nið-
ur með hliðunum og það skipti
sér í miðju. Hún sagði: -— Fólki
fannst óskaplegt að sjá þetta,
þegar ég kom frá Ameríku. Að
ég skyldi ekki einu sinni setja
í mig, áður en ég kom lieim.
Ég setti ekki einu sinni í hár-
ið fyrir keppnina, nema örlitið
allra neðst til að halda þvi út.
Túberingar eru ekki i tízku leng-
ur og hver vill ekki fylgja tizk-
unni. -—•
Litla systir, sem bara er
fimmtán ára, sat hjá og hlustaði
hugfangin á stóru systur segja
frá allskonar hlutum úti í þeim
stóra heimi. Úti í New York
og Paris, þar sem fallegt kven-
fólk verður að liafa bein í nef-
inu og góða greind til þess að
halda virðingu sinni. — Það
var ógurlegt hneyksli, að ég
skyldi neita hnattferðinni, sagði
Guðrún, þeir héldu vist, að ég
væri eitthvað skrýtin. En ég
fór að kynna mér, hvernig ferða-
lagið ætti að vera og m. a. átt-
um við að koma fram á nætur-
klúbbum i ýmsum borgum, þar
sem við yrðum á ferðinni. Ég
sagði þeim aðeins, að ég væri
enginn annars flokks skemmti-
Jiraftur. Þetta ferðalag var ekki
á vegum fegurðarsamkeppninn-
ar, heldur er það einstaklingur,
sem fær að bjóða stúlkunum
þetta. Hann var ósköp elskulegur
maður, en þetta var bara ekki
neitt fyrir mig.
— Og svo var það kvikmynd-
in, þú neitaðir líka að leika í
henni.
— Já og það var auðvitað
eitt hneyksli. Ég átti auðvitað
að þiggja þetta eins og liinar
og vera glöð og ánægð. En ég
get sagt ykkur, að þessi kvik-
mynd var ekki neitt neitt, að-
VIÐ GETUM BARA
SKILIÐ. Framhald af bls. 24.
likjast henni, verða útundan.
Það liggur eklíi í þvi, að nýja
konan sé slæm, heldur finnur
hún að hún er ekki eina konan í
lífi mannsins, veit að minningar
úr fortíðinni eru lifandi og verða
aldrei afmáðar.
Nei, skilnaður er eklci auðveld
lausn. Það má segja, að hann
leysi mestu vandamálin þá
stundina, en veldur því meiri
vandræðum seinna.
En allt of margir aðhyllast þá
útbreiddu skoðun, að misheppn-
uðu lijónabandi sé ekki liægt að
bjarga við. Margir vilja heldur
ekki leggja á sig þá vinnu og það
erfiði, sem er þvi samfara, að
finna aðrar leiðir en skilnað.
Því aðrar leiðir eru til — og
þær liggja að því að endurvekja
gagnkvæmt traust og trúnað og
skapa nýjan samverugrundvöll.
Áður en sú leið hefur verið
reynd, er ekki hægt að afsaka
skilnað.
En slíkt endursköpunarstarf
verður ekki gert á einum degi.
að verður heldur ekki gert af
aðeins- öðrum aðilanum, jafnvel
ekki aðeins af þeim tveim, sem
j>ar eiga hlut að máli. Stundum
verður að fá srnið til að opna
lás, sem farið hefur í baklás.
Þannig er því oft farið um hjóna-
bandið.
En það er ekki þar með sagt,
að skilnaður sé alltaf röng leið.
Það eru til þau hjónabandsvand-
ræði, sem ekki verða leyst með
öðru. En að skilnaður sé auð-
veld lausn — það er misskilning-
ur, og það, að það sé auðveld-
asta lausn, sem fyrir hendi er,
það er hugarburður, sem reynsl-
an er ekki lengi að afsanna.