Vikan - 03.10.1963, Blaðsíða 44

NÝKOMIÐ:
Skólapeysur
Sportpeysur
Peysujakkar
Peysur fyrir
alla við öll
tækifæri
Hvergi meira
úrval
Ullarvöruverzlun
Laugaveg 45
Maðurinn var horfinn af pall-
inum, en Eileen Ferrer sást
ekki heldur.
— Þau hljóta bæði að vera
inn í turninum, hugsaði Mc-
Donald og gaf varaflugstjóran-
um merki um að taka við stýrinu.
Varaflugstjórinn leit undrandi á
hann.
— Ætlarðu að stökkva?
— Dettur þér eitthvað skárra
í hug?
— Við ættum iíklega að hraða
okkur til haka eftir meira vatni.
— Það getur ,þú gert. Á með-
an ætla óg að fá fram hver nvað-
urinn þarna er.
Varaflugstjórinn yppti öxl-
um, en sagði ekkert. Hann flug
upp um nokkur þúsund metra,
meðan McDonaldl festi á sig
•fallhlífina.
— Hefurðu einhvern sérstak-
an' áhuga á þessari — hvað
kallaðirðu hana nú aftur —
stelpu?
— Það var eins og McDon-
ald hefði fengið högg í andlitið.
Hann sneri sér við og augun
skutu gneistum.
— Fjandinn sjáifur, liugsaði
Pope, — nú talaði ég af mér.
En þetta er eins og mig alltaf
•hefur grunað. Það er eittlivað
sérstakt við þennan náunga.
Mér kæmi ekki á óvart þótt
telpan þæri dóttir hans.
— Hugsaði um þin eigin mál-
efni, ef þér væri sama!
Rödd McDonalds var hvöss
eins og linífur.
— Skal gert, foringi, umlaði
varaflugstjórinn og laut liöfði.
McDonald færði sig til dyr-
anna. Áhöfnin horfði rannsak-
andi á hann, en sagði ekkerl.
Hann lauk upp dyrunum, fór
æfðum höndum um útbúnað sinn
og stökk út.
Þegar varaflugstjórinn sncjri
vélinni, sá hann yfirmann sinn
svífa niður að auða svæðinu.
-—- Hvern fjandann ætlar karl-
inn sér? varð einum mann-
anna að orði. Pope leit um öxl
og hvæsti: — Hugsaðu um þin
eigin málefni:
Þegar vatnið flæddi niður um
turninn, rankaði Eileen við.
Hún lauk upp augunum og ætl-
aði að rísa á fætur, en fann
þá til nístandi verks í öðrum
fætinum og iiné aftur niður. í
sömu svipan var BS kominn til
hennar. Hann þreif í öxl liennar
og liristi hana æðislega. — Flug-
vélin reyndi að slökkva eldinn
minn, æpti hann titrandi röddu.
— Mannkvikindin í flugvélinni
reyndu að slökkva eldinn minn!
Eileen leit forviða á hann —
Hvað var hann að tala um?
Flugvél? Hún strauk hendinni
þreytnlega yfir ennið. — Flug-
vél? Það hlut að vera slökkvi-
vélin frá Vancouver. Hún hall-
aði sér upp að handriðinu, en
hrökk hrædd undan, þegar BS
þreif hana að nýju. Ég skal
skjóta flugvélina niður- æpti
hann.
Hún leit á hann. — Reynið
að koma yður héðan, sagði hún,
og hljómurinn i rödd hennar
gerði BS hverft við. Þegar liann
hafði náð sér eftir undrunina,
hrópaði hann: Ég drep þig líka!
í sömu svipan sáu þau fall-
hlífina á milli rimlanna í stiga-
handriðinu. Eileen lirópaði upp
yfir sig og stóð upp, en BS stóð
og starði með galopinn munn.
Svo þreif hann utan um stúlk-
una og bar haha upp i turn-
herbergið. Eileen sló og spark-
aði, en það var til lítils — og
þegar liann sleppti lienni, linipr-
aði hún sig hrædd saman á gólf-
inu.
— Ég drep liann, hvæsti BS.
Hárið hékk í lufsum niður um
andlit lians og hann leit
æðislega í kringum sig í leit að
hsntugu vopni. Og allt í einu
uppgötvaði hann það!
'Straujárn.
Hann sleit leiðsluna af i ein-
um rykk og hóf upp áhaldið
sigri hrósandi. Svo hljóp liann
út á pallinn og að stiganum.
Þegar McDonald hafði losað
sig við fallhlífina, hljóp hann í
spretti að turninum. Ennþá
hafði hann ekki séð þar nein
merki um lifandi manneskjur.
Fyrir neðan stigann nam hann
staðar og hóaði. Eileen .heyrði
hrópið og haltraði að gluggan-
um. — Iljálp, hrópaði lnin tit-
randi röddu. — Hjálp!
— Eileen Ferrer!
— Já, það er ég!
— Hvað hefur komið fyrir?
Skyndilega var liún slitin frá
glugganum, og BS hélt straujárn-
inu ógnandi yfir höfði hennar.
— Þú hefur liægt um þig, hvæsti
liann milli samanbitinna tanna.
— Ef þú segir orð, færðu þetta
í fallega andlitið þitt!
Á meðan var McDonald á leið
upp stigann. Þegar BS heyrði
fótatakið undan þungu flugstig-
vélunum hans, þaut hann aftur
út á pallinn. Hann varð nógu
fljótur á vettvang til að
sjá plasthjálm McDonalds
koma upp um stigaopið. Hann
henti straujárninu í liann af
öllum kröftum. McDonald virt-
ist sem væri hann lostinn eld-
ingu. Höfuð hans reigðist aftur,
og hann fálmaði æðislega eftir
handfestu. Hann heyrði strau-
járnið lirapa niður stigann. BS
hló sigri hrósandi, þegar hann
sá ófarir flugmannsins, en járn-
ið liafði ekki hæft hann í höf-
uðið, heldur aðeins í hjálminn.
Og ])egar McDonald náði taki á
handriðinu, hörfaði BS hrædd-
ur undan. Hann sneri baki í
bandriðið þegar McDonald
réðist á hann. Flugmaðurinn
lyfti hnefanum til að slá hann
niður, en B;S var snarari í
snúningum. Hann bar auðveld-
lega af sér höggið og sló Mc-
Donald í hnakkann með vinstri
hendi. McDonald féll á hnén.
Honum fannst eins og innýflin
ætluðu upp úr honum.
— Þú eyðilagðir eldinn minn,
æpti BS og lyfti löppinni til að
sparka. McDonald sá stigvélið
nálgast, og hann greip um ökkla
andstæðingsins og sneri upp á.
BS baðaði hljóðandi út hand-
le'ggjunum og féll á bak aftur.
Það brakaði í handriðinu þegar
bann skall á það. Á næsta and-
artaki var Mc Donald á fótum
og sveif á brennuvarginn. BS
stundi og reyndi að slíta sig
lausan.
— iGefstu nú upp, sagði Mc-
Donald og blés og másaði. —
Gefstu upp.
Hann knúði handleggi BS aftur
á bag og sneri upp á. En BS
var enn ekki búinn að vera og
áður en flugmaðurinn fengi
áttað sig, hafði hann slitið sig
lausan. Brennuvargurinn ætl-
aði að stökkva á McDonald, en
flugmanninum tókst að vikja
sér undan. BS gólaði upp yfir
sig, þaut inn í herbergið og að
Eileen. Hann þreif i hana og ýtti
henni út að einum opna glugg-
anum, og lyfti henni upp.
— Slepptu henni!
Röddin var McDonalds, og
það var skelfing i lienni. Skelf-
ing, sem sá eánn gelur fundið til,
er sér það dýrmætasta sem hann
á i ógnarhættu. Eileen veitti
þessu athygli, og sú uppgötvun
fyllti sál hennar undarlegri og
áður óþekktri kennd.
— Þú eyðilagðir eldinn minn,
gólaði BS móðursýkiskenndri
raust, — og nú eyðilegg ég kon-
una þína!
Flugmaðurinn færði sig hægt
nær honum. Andlitið var löðr-
andi í svita, og hann dró and-
ann þungt.
— Hún er ekki konan mín,
sagði hann skyndilega.
Það komu vöflur á BS. Eileen
fann að það losnaði um tök
hans — og allt i einu sleit hún
sig lausa og -hljóp til flug-
mannsins. Hann var fljótur að
skjóta henni aftur fyrir sig, og
þegar brjálæðingurinn hljóp
fram, fékk hann tvö öflug
linefahögg í linakkann. Hann
hrein við, steyptist á gólfið og
lá kyrr.
McDonald stóð litla hríð og
starði á hann, dró svo upp
vindling og kveikti sér í honum.
Blés reyknum hægt út úr sér
og brosti til Eileenar. Unga
stúlkan horfði á liann, og augu
hennar voru full af tárum —
Hver eruð þér eiginlega?
hvíslaði hún.
Hann lagði handlegginn yfir
herðar henni og leiddi hana út
á pallinn. Skógareldurinn var
nú i þann veginn að deyja út,
og þau sáu flugvélina koma
svifandi yfir trjátoppunum. Þau
veifuðu til hennar, og varaflug-
stjórinn svaraði með því að
blaka vængjunum.
— Allt í lagi núna, sagði Pope
og brosti til loftsiglingafræðings-
ins, sem stóð hálfboginn yfir
AJ^ — VIKAN 40. tbl.