Vikan - 07.11.1963, Page 5

Tilhugalíf ...
Póstur sæll.
Þú ættir fyrir alla muni að
gera meira af því að hafa svona
íslenzkar framhaldssögur eins
og söguna hans Kristmanns. Að
vísu er þetta engin stórlitteratúr,
en sagan er góð og heldur
manni spenntum. Að minnsta
kosti hef ég keypt hverja ein-
ustu Viku, síðan sagan byrjaði.
Gísli.
Kæra Vika.
Gerðist þessi ástarsaga hans
Kristmanns á sveitabæ árið 1700,
eða hvað? Mikið skelfing er
þetta gamaldags hjá honum.
Blessuð skrúfaðu fyrir þessa
vitieysu. Framhaldssagan „Á
eyðihjarni“ var góð. Komdu með
einhverja áþekka henni næst.
Sögus.
Stafa...
Kæri Póstur.
Viltu svo koma því á framfæri
fyrir mig, að mér finrist, að það
væri til bóta á þættinum „Lög
unga fólksins" ef nöfnin á lög-
unum væru stöfuð. Finnst þér
það ekki líka? Það hefur komið
fyrir oft, að mig langar til að
senda kveðju með lagi og hef
svo, þegar til kemur, ekki kunnað
að skrifa nafnið á því.
Æ, en nú er ég farin að nöldra,
sem ég ætlaði alls ekki.
Greinarnar hjá G. K. eru stór-
fínar. Meira af slíku! Er það
kannski hann, sem sér um Póst-
inn?
Ein, sem nöldrar — og þó.
--------Nei, mér finnst, að það
ætti alveg- að sleppa því að stafa
nöfnin á lögunum — mér er
kunnugt um, að stjórnendur þátt-
arins eru orðnir miklir snilling-
ar í því að ráða rúnir. Skrif-
aðu bara nafnið eins og þér heyr-
ist það borið fram — það hlýtur
að komast til skila. Að minnsta
kosti minnist ég þess að hafa séð
eitt bréf, sem komst til skila með
pomp og pí. Nafnið á óskalaginu
í því bréfi var sisona: júmasta
dína bjúdíbú beibí, sem auðvit-
að útleggst You must have been
a beautiful baby. Einfalit, er það
ekki? Hins vegar vildi ég sjálfur
leggja til, að sumir þulir stöf-
uðu nafnið á umræddum þætti.
Þessi þáttur heitir ekki LTJNGA
FÓLKSINS!
Opið bréf til forstöðu-
manna Nýja Bíós...
Heiðursmenn,
Ég fór einn sunnudag kl. 3 í
bíóið ykkar og gerði það einkum
fyrir börnin mín. Ég gerði ráð
fyrir því, að yfirleitt væru þess-
háttar myndir í bíóunum á þrjú-
sýningum á sunnudögum, að
sniðnar væru við hæfi barna.
Enda kom það á daginn, að lík-
lega 90% sýningargesta í þetta
umrædda skipti voru börn.
Myndi hét „Allt í lagi lagsi“,
amerísk mynd, líklega síðan um
1940 eftir fatatízkunni að dæma.
Nú er skemmst frá því að
segja að þarna fórum við til að
horfa á þá lélegustu mynd, sem
ég hef séð. Mér er til efs, að
lélegri mynd hafi yfirleitt nokk-
urn tíma verið búin til. Að feng-
inni reynslu virðist mér svo sem
amerískar myndir frá því um
1940 séu með því allra lægsta,
sem kvikmyndagerð hefur nokk-
urn tíma komizt. Þetta átti víst
að heita gamanmynd — en því-
líkur húmor, drottinn minn.
Börnin tóku út kvalir að sitja
undir þessu. Þegar myndin var
hálfnuð og ekki það, fór að verða
mikill óróleiki eins og alltaf þeg-
ar börnum leiðrst. Svo fóru þau
að standa upp og koma sér út
með öllum þeim skruðningum,
sem því fylgdi. Og var það nokk-
ur furða: Meiripartur síðari
helmings myndarinnar var í því
fólginn, að tveir náungar sátu
við borð og átu rækjur og sögðu
þá lélegustu brandara, sem ég
hef heyrt (börnin skildu að
sjálfsögðu ekki neitt af því).
Nú langar mig aðeins að spyrja
ykkur, heiðursmenn, sem stjórn-
ið Nýja Bíói: Sáuð þið þessa
mynd sjálfir? Ef svo er ekki, þá
ættuð þið að reyna verulega á
þolinmæði ykkar og gera það.
Það verður mannraun. f öðru
lagi: Hvers konar fólk haldið þið
að sæki sýningar kl. þrjú á
sunnudögum? Og að síðustu: Er
smekkur ykkar þannig, að ykk-
ur finnist þessi mynd frambæri-
leg, eða er bara svona vont að
útvega betri myndir? Ég vildi
gjarnan heyra ástæðurnar hérna
í Pósti Vikunnar.
Barnakarl.

V»v

TJndislegt, franskt ilmvatn
I
ECUSSON!
\
V
Jean D'ALBRET ■»"*
P A R F U M S
RLANE
PAR I S