Vikan - 07.11.1963, Blaðsíða 7

ALA SKARTIÐ SITT-
o
U4^L
IotUa,
'9

Pípuhattiíir..................... kr. 1.050,00
Trefill (hvítur)................... — 150,00
Hanzkar (nylon) ................. -— 150,00
Sokkar ............................ — 67,00
Fötin sjálf ....................... — 6.445,00
Skór .............................. — 850,00
Samtals kr. 10.254,00
Og svo þarf eiginkonan auðvitað sitt lítið
af hverju, svona til þess að hún verði manni
ekki til skammar. Það er dálítið erfiðara að
reikna út kostnaðinn þeim megin, því þeim
getur dottið furðulegustu hlutir í hug í sam-
bandi við klaeðnað, en til að gera okkur ein-
hverja hugmynd, skulum við taka saman
lista:
Samkvæmisk j óll
Skór .........
Taska ........
Sokkar .......
Hanzkar (háir) .
Cape .........
Hárgreiðsla' . . .
Andlitssnyrting
Handsnyrting . ,
Fótasnyrting . . .
kr. 5.000,00
— 700,00
— 300,00
— 70,00
— 400,00
— 5.500,00
— 85,00
— 90,00
— 45,00
— 45,00
Samtals kr. 12,235,00
En þetta gerir þá samtals kr. 22.489,00.
Auðvitað eru sumir ekki svona flott
í innkaupum, en aftur á móti eiga svo
aðrir kannske tvær — þrjár skyrtur,
tvö vesti og fleiri eintök af ýmsu, sem
þarria er upptalið. En samt skulum við
bara fara varlega í sakirnar, og gera ráð
fyrir 20 þúsund krónum að jafnaði per
hjón.
Til þess að þessi útgjöld geta borið
sómasamlegan árangur, þurfa hjón
að fara minnst þrisvar í slík sam-
kvæmi á hverjum vetri, en slíkt
samkvæmi kostar að meðaltali
3000 krónur, sem skiptist þannig:
Aðgöngumiðar .............kr. 500,00
Matur..................... — 400,00
Vín ...................... — 1.500,00
Tóbak og bílar............ —- 300,00
Barnapía ................. —- 150,00
Ýmislegt .,............... —- 150,00
Alls kr. 3.000,00
Til þess að fullkomna útreikninginn
þurfum við að komast að því hvað fatn-
aðurinn kostar á ári hverju. Þá verð-
um við að reikna með að karlmaðurinn
láti sitt klúns yfirleitt nægja í 10 ár, —
nema hann fari að safna ýstru. Það þýð-
ir 1000 krónur á ári. En frúin kemst aft-
ur á móti ekki upp með að eiga sín föt
lengur en í tvö ár að meðaltali, sumt
lengur, annað skemur. Það kostar 6000
kr. á ári, sem gerir 7000 krónur samtals.
Þrjú böll á ári gera 9000, en samtals
verður kostnaðurinn því 16.000 krónur á
ári, eða kr. 1.333,33 og 1/3 á mánuði
hverjum árið um kring.
Ég veit ekki hvort þetta hefur verið
tekið með í vísitöluútreikning síðustu
ára, eða lagt til grundvallar launagreiðsl-
um ríkisstarfsmanna, en ef svo er ekki,
þá höfum við verið plataðir. Það er gam-
aldags hugsunarháttur, og á engan rétt
á sér nú til dags, að þetta séu ekki nauð-
synlegir hlutir. Þetta viðheldur sjálfs-
trausti einstaklingsins og stuðlar að and-
legri vellíðan, sem er ekkert ómerki-
legri en sú líkamlega, og í raun og sann-
leika finnst mér, að með tilliti til þess
þá ætti Sjúkrasamlagið að greiða allt að
3/4 þessara útgjalda.
En hvað sem því líður, þá er það auð-
vitað lágmarkskrafa, eins og ég sagði
þér í uphafi, að maður fái nægilega
mörg tækifæri til að nota samkvæmis-
fatnaðinn. Það ætti að setja um það
bráðabirgðalög, að skilyrði fyrir veit-
ingaleyfi húsa sé það, að slík samkvæmi
(helzt með heiðursmerkjum) séu haldin
þar mánaðarlega allt árið um kring.
Blaðamannafélagið hefur skilið nauð-
syn þess, enda eru yfirleitt greindir
menn í því félagi. Þeir eru að minnsta
kosti til þar. (Ég er í félaginu). Þess
vegna hefur það verið ákveðið að héðan í
frá skuli það leggja sinn skérf til þessara
mála, og halda eina veglega og dýra
veizlu á ári, til að halda upp á eitt-
hvað. Þetta er virðingarverð viðleitni,
og raunar má sama segja um nokkur
önnur félög, sem ég minntist á áðan. Nú
finnst mér að ríkisstjórnin ætti að bjóða
hingað fleiri þjóðhöfðingjum árlega, en
gert hefur verið, og sýna með því þegn-
skap sinn og tillitssemi við þá, sem þurfa
nauðsynlega að sýna heiðursmerki sín á
opinberum vettvangi.
Eins og nú er ástatt í þessum málum,
þá verða menn semsagt að vera í ein-
hverju menningarfélagi, til þess að fá að
nota skartklæðin, eða að treysta á nýj-
ársfagnað og einstaka jarðarfarir. Það
verður að segjast, að það er ekki við
góðu að búast í andlegri velferð þjóð-
arinnar, þegar svona er að málum búið.
Auðvitað mætti gera einhverjar neyðar-
ráðstafanir í málinu, eins og t. d. það
að skylda alla til að mæta þannig klædda
í vinnu einhvern ákveðinn dag í viku,
t. d. miðvikudag þegar allt drykkelsi er
bannað. En það er varla hægt að búast
við því að stjórnin sýni svo góðan skiln-
ing á þjóðarheilsunni, svo að líklega
fer það ekki lengra en á pappírinn hjá
mér.
Ein er sú stofnun samt, og ríkisstofn-
un þar að auki, sem á mikinn heið-
ur og þakklæti skilið fyrir fram-
tak sitt í þessum málum. Ég á þar
við Þjóðleikhúsið. Þjóðleikhús-
stjóri hefur frá öndverðu reynt að halda
uppi þeirri stefnu að menn klæðist for-
svaranlegum fötum á helztu frumsýning-
um hússins, og á hann mikið lof og heið-
ur skilið fyrir það, og mundi það nægja
honum til lofs, þótt ekkert annað væri.
Mér er vel kunnugt um það, að til þess
Framhald á bls. 48.
VIKAN 45. tbl. — 7