Vikan - 30.01.1964, Qupperneq 51

og mömmu þætti vænt um það,
— ég veit það.
— Ég skil það, sagði Simon.
Hann var eins og lamaður, við
tilhugsunina um að þurfa að
hafa samband við Clare eftir það,
sem gerzt hafði milli þeirra. En
hvernig gat hann fundið sér
átyllu til að losna við það? Hon-
um var ómögulegt að segja
Faith sannleikann um Clare og
fyrirgera traustinu, sem Faith
bar til hennar. Auk þess mundi
sannleikurinn um Clare varpa
ljósi á sannleikann um hann
sjálfan, sem hún mátti ekki fvrir
nokkurn mun fá að vita.
— Gerðu þetta fyrir mig, góði
Simon! sagði Faith biðjandi.
— Hefur þú frétt nokkuð af
henni? Vinnur hún í sama
sjúkrahúsinu og áður?
— Já, hún gerir það. Ég hef
fengið mörg bréf frá henni. f
einu þeirra skrifar hún, að hún
verði þarna kannske ekki lengur
en þangað til í september. Og
þess vegna datt mér í hug. ..
Hvenær heldurðu að ég verði
skorin?
— Strax og Margeton hefur
kringumstæður til þess, svaraði
Simon.
— Margeton? hváði Faith
undrandi. — En . . . Simon, ég
hef alltaf haldið að þú ætlaðir
sjálfur að ...
Hann sagði alúðlega: ■— Mér
er málið of skylt til þess. Og
hvað sem öðru líður er hann
betri en ég og hefur meiri
reynslu.
— Hann er alls ekki meiri
læknir en þú. En ég skil samt...
-— Ef skurðurinn misheppn-
ast, þá ...
Neðri vör Faith titraði. — En
ef honum tekst ekki aðgerðin
... Það væri léttbærara ef þínar
hendur hefðu verið þar að verki
... Og í fyrra skiptið varst þú
áfjáður í að skera mig sjálfur.
Hvers vegna ekki núna?
— Ég var ekki trúlofaður þér
þá.
— Það er þá þetta gamla: að
læknir megi aldrei stunda kon-
una sína — það er það, sem þú
setur fyrir þig?
— Já, ef til vill, svaraði hann
og fór undan í flæmingi. — Þú
verður að trúa mér þegar ég segi
þér, að Margeton er sá færasti,
sem völ er á.
— Ég trúi því, úr því að þú
segir það, svaraði hún lágt. —
Heyrðu, Simon, við skulum gera
kaup, hélt hún áfram og brosti
hlýlega: •—- Þú færð Clare til
að koma og þá felst ég á að
Margeton skeri mig.
Simon var alvarlegur á svip-
inn, en röddin var heit þegar
hann svaraði: — Ágætt, þetta er
þá ákveðið.
— Hvenær ætlarðu að fara og
tala við hana? Þú minntist eitt-
hvað á, að þú þyrftir að fara til
London í næstu viku. Gætirðu
ekki komið við í sjúkrahúsinu
í leiðinni —■ og borið þetta und-
ir hana?
— Jú, það gæti ég vitanlega,
sagði hann með semingi, en sár-
kveið fyrir þeirri eldraun. — En
þú verður að muna, að það er
ekki alltaf hægt að ná tali af
hjúkrunarkonum — þær geta
ekki hlaupið frá starfi sínu
hvenær sem er.
-— Það skil ég vel, Simon,
svaraði Faith um hæl. En ég veit,
að um þessar mundir starfar hún
aðeins sem staðgengill. Og lík-
lega hættir hún bráðum, hvort
sem er, úr því að hún ætlar að
fara að giftast — og á eftir starf-
ar hún á hæli Ralphs. Hvernig
skyldi því miða áfram?
— Ég veit það ekki með vissu,
Faith, svaraði Simon.
Hún var strax á verði.
■—- Áttu við ... áttu við að þú
sért ekki viss um hvernig fram-
kvæmdir verði... eða treystir þú
ekki Raiph meir en svo?
— Það er ekkert við áætlan-
irnar að athuga, svaraði Simon
hreinskilnislega. — Mér hafa
alltaf fundizt þær framkvæman-
legar og skynsamlegar, en mér
finnst óneitanlega, að hann hefði
getað látið þessu miða betur
áfram. Ég hef bara haft svo
mikið að gera, að ég hef ekki
getað haft tal af honum.
— Þér fellur vel við Ralph, er
það ekki? spurði hún allt í einu.
Hann reyndi að svara hlut-
laust, án þess að láta afbrýðina
ráða orðum sínum.
— Já, mér fellur vel við hann.
Mér fannst hann frá fyrstu
stundu vera geðslegur maður og
áhugamikill um áform sin. Ann-
ars hefði ég ekki lagt peninga
í fyrirtæki hans. En sannast að
segja langar mig undir niðri til
að kaupa hann út úr fyrirtækinu
og reka hælið sjálfur, og stækka
það og reka sjúkrastofu jafn-
framt því. Ég hugsa, að hann sé
fús til að selja, ef hann getur
grætt eitthvað á því. Og ég gekk
ekki inn í fyrirtækið til þess að
láta það afskiptalaust — það
hefði ekki verið hagfellt.
— Veit hann nokkuð hvernig
þú lítur á þetta, hvað framtíð-
ina snertir?
Simon kveikti sér í vindlingi.
—■ Já, hann gerir það, og hann
selur vafalaust þegar honum
finnst það hentugast. Hann er
einn af þessum mönnum, sem
hafa gaman af að braska í að
koma ýmsu á laggirnar, en verða
leiðir á því þegar frá líður og
vilja þá byrja á einhverju nýju.
Þegar bróðir minn hefur lokið
námi, ætlast ég til, að hann taki
við starfi mínu hérna í Falmouth,
og þá gæti ég helgað mig allan
hælinu.
Framhalíd í næsta blaði.
EINANGRíÐy/
GEGN
OG KULDA
Þér fáið einangrunarkostnaðinn
endurgreiddan á fáum árum
í spöruðu eldsneyti.
Það borgar sig bæði fyrir yður
sjáifa og þjóðfélagið í heild
að spara eldsneyti svo sem unnt
er, og þar að auki er hlýtt hús
(vel einangrað) mun notalegri
vistarvera en hálfkalt (illa
einangrað).
STEINULL H.F,
Lœkjargötu — Iiafnarfirði — Sími 50975.
1
VIKAN 5. tbl. —