Vikan - 02.04.1964, Síða 40

Augnháranæring
STIMULANT POUR LES CILS.
„LANCASTER Eyelash Cream".
Hvetur vöxt augnaháranna, þannig að þau iengiast og bogna
fagurlega. Engin óþægindi eru því fylgjandi að nota
þennan áburð, vegna þess að hann er búinn til úr hreins-
uðum olíutegundum og hrindir frá sér vatni.
ÚTSÖLUSTAÐIR. —
REYKJAVÍK: Tíbrá,
Gjafa- og snyrtivörubúðin,
Orion, Holts-Apótek, Tjarnar-
hárgreiðslustofan. —
AKUREYRI; Verzlunin Drífa.
/ANb
ASTER
ALLTAF FJOLGAR VOLKSWAGEN
VORIÐ NALGAST
\ Eruð þér íarinn j
||\ að hugsa til / /
S| \ sumarferða / /I
VOLKSWAGEN
5 manna bíll
7 Er það ekki \
/ einmitt \
1 VOLKSWAGEN \
sem leysir vandann
Pantið tímanlega
VOLKSWAGEN
er
íjölskyldubíll
Sími
21240
HEILDVERZLUNIN
HEKLA hf
Laugavegi
170-172
hann. — Gjörðu svo vel, þetta
átt þú!
Dóri starði á tölustafina, þar
til augun virtust setla að springa.
Hann þuldi upp fyrir sér tölurn-
ar aftur og aftur.
— 121.843,50.
Hvað segirðu þá? spurði hún.
Hann gaf frá sér einhver hljóð,
sem ekki var hægt að greina í
orð. Hann roðnaði og fölnaði á
víxl, eins og auglýsingaljósa-
skilti. Það var langt frá því, að
honum liði vel þessa stundina.
— Hugsaðu þér bara, ef þú
hefðir sett þessa peninga í verð-
bréf eða þvílíkt, þá hefði þetta
verið margfalt meira, sagði Lára,
sem nú var farin að færa sig upp
á skaftið.
Hann kinkaði kolli. — Ef til
vill, já.
— Það er enginn efi á því,
sagði hún og sló hnefanum í
borðið -— það er alveg víst!
— Það getur varla verið!
— Á ég að sanna það?
Nú lagði hún reikningsbókina
sigrihrósandi á borðið. — Líttu á
þetta, Dóri! Ég vona að þú takir
það ekki illa upp fyrir mér, en
mér fannst að það væri réttast
að gera þetta þannig. Það hefði
auðvitað ekki tekizt nema með
þínum ríflegu framlögum —
þetta er allt saman þinn gróði!
Andartak hélt hún að hennar
ástkæri Dóri mundi falla í öng-
vit, hann hélt sér í borðbrúnina
náfölur í framan.
— Hvernig . . . hvernig, Lára
. . . ?
— Það var mjög einfalt. Mér
fannst það ekki rétt, að kasta
öllum þessum peningum í veð-
mál, svo að ég fór að setja þá
í bankann. Eftir eitt ár átti ég
nóg til þess að kaupa nokkur
verðbréf og skuldabréf, þótt þú
fengir öðru hverju dálítið af
þessu. Af þeim voru góðir vext-
ir. Svo lánaði ég manni, sem
auglýsti eftir láni í dagblöðun-
um fimmtíu þúsund. Hann bauðst
til að borga 25% vexti og það
hefur hann staðið við. Svo lagði
ég árið eftir fimmtíu þúsund í
fyrirtæki. Það var maður, sem
auglýsti eftir meðeiganda. Það
kom á daginn, að fyrirtækið bar
sig vel, svo að nú er maðurinn
fús til að kaupa mig út fyrir
hundrað og fimmtíu þúsundir. En
það má bíða nokra stund. Næsta
ár býður hann kannski helm-
ingi meira. Ég lét tuttugu og
fimm þúsund til náunga, sem
þurtfi þeirra með til þess að
fullgera uppfinningu. Ég hélt frá
byrjun, að það væru mér tapað-
ir peningar, en uppfinningin
vakti stórkostlega athygli á vöru-
sýningu í Berlín. Það var um
það talað, að ég fengi tuttugu
og fimm þúsundin aftur og þar
að auki 10 % af gróðanum, brúttó.
Ég er þegar búin að fá hundrað
og sjötíu þúsund. Eins og þú
sérð, ertu orðinn ríkur maður,
með þessi sex hundruð þúsund
krónur. Ég vona bara, að þú
getir fyrirgefið mér þessa fram-
hleypni, Dóri!
Halldór virtist vera algjörlega
úti á þekju, og Lára fór að ótt-
ast að eitthvað alvarlegt hefði
komið fyrir. — Dóri, heyrðir þú
hvað ég var að segja?
— Er mig að dreyma, Lára?
hvíslaði hann. — Klíptu mig í
handlegginn, segðu að mig sé
ekki að dreyma . . .
— Með því skilyrði, að nú
bjóðir þú mér í brúðkaupsferð-
ina, sem aldrei varð af að við
færum, svaraði hún, fegin yfir
að þessu var lokið. — Hvað
segirðu um Kanaríeyjarnar?
— Það hljómar ágætlega,
muldraði hann annars hugar.
— Hvernig væri hús niðri við
ströndina?
— Það hljómar ágætlega, end-
urtók hann hljómlausri röddu.
— Það er ágætt, því að ég er
þegar búin að panta eitt, sagði
Lára og brosti glaðlega um leið
og hún settist á hné hans. — En
nú verðurðu að flýta þér, þú átt
að leggja af stað eftir hálftíma!
Hann rauk á fætur. — Því
var ég búinn að steingleyma! Ég
kem ekki heim fyrr en annað
kvöld, ég er búinn að lofa tölu-
verðri aukavinnu! Hafðu það
gott, vina mín og gangi þér vel-
í kvöld! Þú skalt eiga mig á fæti,
ef þú vinnur ekki!
— Það getur ekki verið nema
tímaspursmál, kallaði hún á eftir
honum niður stigann. ☆
HREINAR LlNUR
Framhald af bls. 13.
Hann fletti úr pokanum sínum (
aftasta sætinu. Það var rökkvað (
bílnum en hann sá matarmylsnu
og sælgætisbréf á gólfinu og rak
fótinn í tóma flösku. Stúlkan var
komin inn í bílinn og var eitthvað
að bjástra framarlega ( honum.
Hann velti því fyrir sér, hvort hann
ætti að fara úr buxunum, eins og
hann var vanur, þegar hann svaf
einn í bílnum. Það var raunar
ástæðulaust. Terrilín þolir allt. Ekki
vert að vera að stríplast fyrir stelp-
una. Hann snaraði sér ofan í pok-
ann, sneri sér að sætisbakinu og
lokaði augunum.
Atburðir dagsins birtust eins og
filmuslitur innan á augnalokum
hans. Stuttur matartíminn heima,
brosmild konan, lítill, spriklandi
strákur, ýsa og skyr. Þreytandi vinn-
an í prentsmiðjunni, blýlínur, pinn-
ar, undirlegg, prófarkir, prent-
sverta. Sækja bflinn, taka fólkið,
ganga frá farangrinum, aka austur.
Stelpan. Hún var langt aftur í bíln-
um, en skrúfaðist sífellt nær hon-
um og allt í kringum hann, beður
hans, sæng hans og andrúmsloft.
Hann var sofnaður.
Hann hafði erfiða drauma. Hann
var að vinna f húsi, sem var sam-