Vikan


Vikan - 02.04.1964, Blaðsíða 34

Vikan - 02.04.1964, Blaðsíða 34
Nýttfrá INNOXfl Egypskar konur á dögum Cleopötru og rómverskar konur til forna notuðu ávaxtasafa í fegr- unarvörur sínar. Með hliðsjón af reynzlu kvenna fyrri tíma, hefur INNOXA með aðstoð nútíma efnafræðivís- inda, hafið framleiðslu fegrunarvöru, sem er nærandi og styrkjandi fyrir húðina, undir nafninu LIVING PEACH en við framleiðsluna á snyrtivörum með þessu nafni er notaður kjarni úr sólþroskuðum Ferskjum. UVING PEflCH samanstendur af eftirfarandi tegundum: Claensing Lotion, fyrir allar húðgerðir. Moisturising Lotion, raka-aukandi næringar- krem fyrir allar húðgerðir. Skin Tonic Regular, fyrir þurra og venjulega húð. Skin Tonic Extra, fyrir feita húð. Body Lotion. Þessar INNOXA snyrtivörur fást í eftirtöld- um snyrtivöruverzlunum: Oculus h.f., Austurstræti Sápuhúsið h.f., Austurstræti Regnboginn s.f., Bankastræti Stelia, Bankastræti Gyðjan, Laugavegi 25 Apótck Hafnarfjarðar Apótck Kópavogs Edda, Keflavík Amaró, Keflavík Straumur, Isafirði Sauðárkróks Apótek Verzlunin Túngötu 1, Siglufirði Apótek Neskaupstaðar Apótek Austurlands, Seyðisfirði Silfurbúðin, Vestmannaeyjum Drangey, Akranesi sem „nægilegar sannanir fyrir sekt minni væru fyrir hendi". Þessar sannanir voru byggðar ó álitsgerð- um rithandarsérfræðinga, sem þó voru ósamhlióða. Tvær af þeim voru mér afdráttarlaust í vil, hinar tvær voru mér óhagstæðar, jafnvel þó því væri siegið föstu, einnig í þeim, að margt væri ólíkt með rit- hönd minni og rithöndinni á bréf- inu. Höfundur annarraf þeirrar síð- arnefndu álitsgerða, Charaway, lýsti síðar hátíðlega yfir því í rétt- arhöldunum í Rennes, að sér hefði skiátiazt. Bertillon, höfundur hirin- ar, var í rauninni ekki rithandar- sérfræðingur, en þó færði hann fram, að því er í fljótu bragði virt- ist, vísindalegar niðurstöður, til sönnunar sekt minni. Þann 4. desember undirritaði herstjórinn í París, Saussier hers- höfðingi, skipunina um málshöfð- un gegn mér. Um leið var Demange málafærsiumaður skipaður verjandi minn. Hann hélt uppi vörnum fyrir mig af undraverðu kappi, og það var fyrst og fremst þeirri afstöðu hans að þakka, að ég missti ekki kjarkinn í öllum mínum raunum. Þann 5. desember var mér loks leyft að skrifa eiginkonu minni opið bréf. En mér var enn bannað að taka á móti nokkrum i heimsókn. NJÓSNARAR HÓPUM SAMAN. í þessari látlausu frásögn Dreyf- usar fyrirfinnst ekkert það, er gefið getur til kynna hvers vegna grun- urinn um landráð féll einmitt á hann. Hann var maður dulur og fáskiptinn og átti vini fáa, allt hans líf hafði verið helgað fjöl- skyldu hans annars vegar og hern- aðarlegum frama hins vegar. Þó að hann fengi öðru hverju að kenna á því í herþjónustunni, að hann var Gyðingur, gerði hann sér senni- lega litla grein fyrir þeim marg- slungnu hermála-, stjórnmála- og félagsöflum, sem stóðu að sviðsetn- ingu þessa harmleiks. Við skulum því skyggnast eilítið að tjaldabaki, áður en við göngum inn í réttar- salinn, þar sem dómsmorð það var framið er vakti skelfingu og reiði með öllum menningarþjóðum. Frakkar höfðu tapað styrjöldinni við Þjóðverja, 1870—71, og orðið að láta af hendi við þá landsvæðið Elsass-Lorraine. í stjórnmálaátökum þeim sem sigldu í kjölfarið, var reynt að afsaka og skýra ósigur- inn á ýmsan hátt, og margir voru þeirrar skoðunar — ekki öldungis að ástæðulausu — að landráðum hefði verið um að kenna. Því var að minnsta kosti trúað árum sam- an, og hafði meðal annars þær afleiðingar, að upplýsingaþjónusta frönsku herstjórnarinnar var stór- aukin. „Onnur skrifstofa", var njósnadeildin „Hagfræðiskrifstof- an". Árið 1893 gerði Frakkland banda- lag við Rússa, og herstjórnin tók að vinna að nýjum áætlunum gegn erfðaféndunum, Þjóðverjum. Unnið var að nýjum hervörnum, ný vopn reynd, ný sprengiefni framleidd — og Frakkland moraði af þýzkum njósnurum. Franskir gerðu sér fulla grein fyrir ástandinu, og í annarri skrif- stofu herstjórnarinnar var lögð nótt við dag — ef til vill þó án þess að þar væru að störfum afburða- menn að skarpskyggni eða skap- höfn, eftir því að dæma, sem síðar kom á daginn. Þó tókst gagnnjósna- deildinni að verða þess vísari, að Schwarzkoppen nokkur, hermála- ráðunautur við sendiráðið þýzka í París; hefði um sig fjölmennan og skipulagðan njósnahring. Var þá ákveðið að villa um fyrir þeim þýzku með því að láta þeim í té falskar upplýsingar, ásamt nokkr- um réttum — en þýðingarlausum — til sannindamerkis. BRAGÐ MÓTI BRAGÐI. I því augnamiði voru gerð fölsk skjöl, og franskir njósnarar, sem stóðu í sambandi við þýzka, voru birgðir upp af lygum og hálfgild- ings sannleika, og loks trúað fyrir leyndarmálum, sem þeir mættu ekki fyrir nokkurn mun láta Þjóð- verjana fá nasasjón af. Njósnara- flokkar voru settir til höfuðs njósn- araflokkum, unz allt var í einni bendu, og þykir sýnt nú orðið, að í rauninni hafi franskir gabbað þar sjálfa sig öllu meir en Þjóð- verjana. Spjaldskrárnar í annarri skrifstofu herstjórnarinnar voru orðnar einn hrærigrautur sannra og loginna upplýsinga, unz enginn gat úr skorið hvort heldur var. Samt sem áður tókst endrum og eins að hafa hendur í hári njósn- urum. Saklausir urðu þó líka að líða sökum óreiðunnar. Bruecker var einn þeirra. Bruecker hafði tekizt að útvega gagnnjósnadeildinni ómetanlegan liðsauka, maddömu Bastian, hrein- gerningakonu í þýzka sendiráðinu. Það komst aldrei upp um hana; hún þóttist vera slíkur reginkjáni, að þeim þýzku kom ekki til hugar — VIKAN 14. tbl.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.