Vikan - 02.04.1964, Blaðsíða 34

Nýttfrá INNOXfl
Egypskar konur á dögum Cleopötru og rómverskar konur til forna notuðu ávaxtasafa í fegr-
unarvörur sínar.
Með hliðsjón af reynzlu kvenna fyrri tíma, hefur INNOXA með aðstoð nútíma efnafræðivís-
inda, hafið framleiðslu fegrunarvöru, sem er nærandi og styrkjandi fyrir húðina, undir nafninu
LIVING PEACH
en við framleiðsluna á snyrtivörum með þessu nafni er notaður kjarni úr sólþroskuðum
Ferskjum.
UVING PEflCH
samanstendur af eftirfarandi tegundum:
Claensing Lotion, fyrir allar húðgerðir.
Moisturising Lotion, raka-aukandi næringar-
krem fyrir allar húðgerðir.
Skin Tonic Regular, fyrir þurra og venjulega
húð.
Skin Tonic Extra, fyrir feita húð.
Body Lotion.
Þessar INNOXA snyrtivörur fást í eftirtöld-
um snyrtivöruverzlunum:
Oculus h.f., Austurstræti
Sápuhúsið h.f.,
Austurstræti
Regnboginn s.f.,
Bankastræti
Stelia, Bankastræti
Gyðjan, Laugavegi 25
Apótck Hafnarfjarðar
Apótck Kópavogs
Edda, Keflavík
Amaró, Keflavík
Straumur, Isafirði
Sauðárkróks Apótek
Verzlunin Túngötu 1,
Siglufirði
Apótek Neskaupstaðar
Apótek Austurlands,
Seyðisfirði
Silfurbúðin,
Vestmannaeyjum
Drangey, Akranesi
sem „nægilegar sannanir fyrir sekt
minni væru fyrir hendi". Þessar
sannanir voru byggðar ó álitsgerð-
um rithandarsérfræðinga, sem þó
voru ósamhlióða. Tvær af þeim
voru mér afdráttarlaust í vil, hinar
tvær voru mér óhagstæðar, jafnvel
þó því væri siegið föstu, einnig í
þeim, að margt væri ólíkt með rit-
hönd minni og rithöndinni á bréf-
inu. Höfundur annarraf þeirrar síð-
arnefndu álitsgerða, Charaway,
lýsti síðar hátíðlega yfir því í rétt-
arhöldunum í Rennes, að sér hefði
skiátiazt. Bertillon, höfundur hirin-
ar, var í rauninni ekki rithandar-
sérfræðingur, en þó færði hann
fram, að því er í fljótu bragði virt-
ist, vísindalegar niðurstöður, til
sönnunar sekt minni.
Þann 4. desember undirritaði
herstjórinn í París, Saussier hers-
höfðingi, skipunina um málshöfð-
un gegn mér. Um leið var Demange
málafærsiumaður skipaður verjandi
minn. Hann hélt uppi vörnum fyrir
mig af undraverðu kappi, og það
var fyrst og fremst þeirri afstöðu
hans að þakka, að ég missti ekki
kjarkinn í öllum mínum raunum.
Þann 5. desember var mér loks
leyft að skrifa eiginkonu minni opið
bréf. En mér var enn bannað að
taka á móti nokkrum i heimsókn.
NJÓSNARAR HÓPUM SAMAN.
í þessari látlausu frásögn Dreyf-
usar fyrirfinnst ekkert það, er gefið
getur til kynna hvers vegna grun-
urinn um landráð féll einmitt á
hann. Hann var maður dulur og
fáskiptinn og átti vini fáa, allt
hans líf hafði verið helgað fjöl-
skyldu hans annars vegar og hern-
aðarlegum frama hins vegar. Þó
að hann fengi öðru hverju að kenna
á því í herþjónustunni, að hann
var Gyðingur, gerði hann sér senni-
lega litla grein fyrir þeim marg-
slungnu hermála-, stjórnmála- og
félagsöflum, sem stóðu að sviðsetn-
ingu þessa harmleiks. Við skulum
því skyggnast eilítið að tjaldabaki,
áður en við göngum inn í réttar-
salinn, þar sem dómsmorð það var
framið er vakti skelfingu og reiði
með öllum menningarþjóðum.
Frakkar höfðu tapað styrjöldinni
við Þjóðverja, 1870—71, og orðið
að láta af hendi við þá landsvæðið
Elsass-Lorraine. í stjórnmálaátökum
þeim sem sigldu í kjölfarið, var
reynt að afsaka og skýra ósigur-
inn á ýmsan hátt, og margir voru
þeirrar skoðunar — ekki öldungis
að ástæðulausu — að landráðum
hefði verið um að kenna. Því var
að minnsta kosti trúað árum sam-
an, og hafði meðal annars þær
afleiðingar, að upplýsingaþjónusta
frönsku herstjórnarinnar var stór-
aukin. „Onnur skrifstofa", var
njósnadeildin „Hagfræðiskrifstof-
an".
Árið 1893 gerði Frakkland banda-
lag við Rússa, og herstjórnin tók
að vinna að nýjum áætlunum gegn
erfðaféndunum, Þjóðverjum. Unnið
var að nýjum hervörnum, ný vopn
reynd, ný sprengiefni framleidd —
og Frakkland moraði af þýzkum
njósnurum.
Franskir gerðu sér fulla grein
fyrir ástandinu, og í annarri skrif-
stofu herstjórnarinnar var lögð nótt
við dag — ef til vill þó án þess
að þar væru að störfum afburða-
menn að skarpskyggni eða skap-
höfn, eftir því að dæma, sem síðar
kom á daginn. Þó tókst gagnnjósna-
deildinni að verða þess vísari, að
Schwarzkoppen nokkur, hermála-
ráðunautur við sendiráðið þýzka í
París; hefði um sig fjölmennan og
skipulagðan njósnahring. Var þá
ákveðið að villa um fyrir þeim
þýzku með því að láta þeim í té
falskar upplýsingar, ásamt nokkr-
um réttum — en þýðingarlausum —
til sannindamerkis.
BRAGÐ MÓTI BRAGÐI.
I því augnamiði voru gerð fölsk
skjöl, og franskir njósnarar, sem
stóðu í sambandi við þýzka, voru
birgðir upp af lygum og hálfgild-
ings sannleika, og loks trúað fyrir
leyndarmálum, sem þeir mættu
ekki fyrir nokkurn mun láta Þjóð-
verjana fá nasasjón af. Njósnara-
flokkar voru settir til höfuðs njósn-
araflokkum, unz allt var í einni
bendu, og þykir sýnt nú orðið, að
í rauninni hafi franskir gabbað
þar sjálfa sig öllu meir en Þjóð-
verjana. Spjaldskrárnar í annarri
skrifstofu herstjórnarinnar voru
orðnar einn hrærigrautur sannra og
loginna upplýsinga, unz enginn gat
úr skorið hvort heldur var.
Samt sem áður tókst endrum og
eins að hafa hendur í hári njósn-
urum. Saklausir urðu þó líka að
líða sökum óreiðunnar. Bruecker
var einn þeirra.
Bruecker hafði tekizt að útvega
gagnnjósnadeildinni ómetanlegan
liðsauka, maddömu Bastian, hrein-
gerningakonu í þýzka sendiráðinu.
Það komst aldrei upp um hana;
hún þóttist vera slíkur reginkjáni,
að þeim þýzku kom ekki til hugar
— VIKAN 14. tbl.