Vikan - 02.04.1964, Blaðsíða 43

— Ég er syfjaður. Heldurðu þér
verði ekki kalt?
— Nei. Það er ekki kalt. Sólin er
komin upp.
— Farðu að sofa. Ég er skemmti-
legri útsofinn.
— Af hverju ertu svona fallega
sólbrúnn?
— Það er prentsmiðjuskítur.
Farðu að sofa.
— Ég skal laga pokann þinn,
sagði hún og hallaði sér ófram.
Illa hneppt peysan ypptist til, um
leið og hún lagaði höfðalagið á
svefnpokanum, eins og undir henni
væru tveir plastpokar, fullir af
vatni. Hann lokaði augunum.
Hún hætti að laga pokann. Samt
fór hún ekki. Hann skynjaði hana
hjá sér, þótt hann heyrði hana
hvorki, sæi né fyndi. Hann vonaði
að hún færi. Hann lauk upp augun-
um, og andlit hennar var rétt hjá
hans. Augun voru djúp og dimm.
Nokkur andartök horfðust þau (
augu. Svo lokaði hann augunum
aftur og sagði: — Góða nótt.
Honum fannst hún vera óralengi
kyrr í sömu stellingum. Svo fann
hann, að hún stóð upp og fór
fram eftir bílnum.
Hún var þá svona .Hann hefði
ekki átt að leyfa henni að sofa
í bílnum. Kvenfólk, sem endilega
vildi sofa í bílunum var allt eins.
Og það gat aldrei sætt sig við,
að það væru ekki allir bílstjórar
eins. Ef hún kæmi aftur, væri bezt
að segja henni, að það væru betri
sæti í bílnum hjá Togga.
Hún var farin úr bílnum, þegar
hann vaknaði. Sólin stóð hátt á
himninum. Hann leit á klukkuna og
sá, að hún var hálf eitt. Það var
orðið kæsandi heitt ( pokanum og
terrilínbuxurnar voru rakar af hita.
Hann tók handklæði sitt og gula
plastflösku og lötraði upp dalinn í
áttina að sprænunni, sem stund-
um var að finna ofarlega í gilinu.
Það var ekki búið að setja upp
timburmannaleiðsluna niður ( dal-
inn. Það var þrúgandi hiti úti, hvíta-
logn og brakandi sól. Fólkið lá
víðsvegar um dalinn, allt léttklætt,
sumt fáklætt. Það yrði margt í
Mörkinni í kvöld. þegar laugardags
bílarnir kæmu að sunnan. Það yrði
margt, og það yrði mikill hávaði,
hróp, sköll, óp, hlátrar og læti.
Spurning, hvort ekki væri bezt að
fara fram á Aura til að sofa í
friði.
Hann fann sprænuna fremur hátt
uppi í brekku sunnan við gilið.
Hann gekk nokkuð upp með henni
til þess að finna bunu, sem hann
gæti sett hendurnar undir. Beggja
megin, utan með sprænunni, voru
bréf utan af sápu og hvítur tann-
kremsdrítur. Hann fann bunu og
þvoði sér. Á eftir tók hann vatn á
gulu plastflöskuna, batt skyrtuna
á ermunum um mittið og gekk aftur
niður ( dalinn.
Hann var að velta þv( fyrir sér,
hvað hefði orðið af stúlkunni. Hvort
hún hefði kannski farið yfir f bíl-
inn til Togga. Hann átti hálft (
hvoru von á að sjá hana niðri á
Þú ætlar til útlanda
í vertíðarlokin?
Já, við hjónin förum
til London með
Flugfélaginu,
Hún til að verzla og ég
til að sjá mig um
í heimsborginni.
Þetta kostar ekkert, Flugfélagið veitir
25% afslátt, hvorki meira né minna
en 3038 krónur fyrir okkur bæði. Það
er líka nau.ðsynlegt að lyfta sér upp
öðru hverju!
Leitið upplýsinga um lágu fargjöldin
hjá Flugfélaginu eða ferðaskrifstof-
unum.
zzr/mÆ'/m A/////ds^
c/ /CJELAyvi)A/jR
VIKAN 14. tbl. — 43