Vikan


Vikan - 18.06.1964, Blaðsíða 46

Vikan - 18.06.1964, Blaðsíða 46
falleg síslétt gluggatjöld örugglega litekta, síslétt og hrukkast ekki. Lítiö á Gardisette hjá okkur. Laugavegi 59 Sími 18478 STRETCH buxurnar frá SPORTVER eru viðurkenndir fyr- ir gæði. Fást í eftirtöldum verzlunum: Verzl. SIF, Laugavegi 44 Verzl. TIBRÁ, Laugavegi 19 Verzl. ANDRÉSAR ANDRÉSSONAR Verzl. S.Í.S., Austurstræti Verzl. VERA, Hafnarstræti REYKJAVÍK GUÐMUNDUR GUÐ- JÖNSSON Frh. afbls.27. — Og söngst einsöng með hon- um, skaut Kristín inn í. — Já, það var í forföllum ein- söngvarans. En svo steinhætti ég og sneri mér að leikfiminni. Var t.d. í 7 ár í sundknattleik með Ár- manni. — Svo hefurðu verið erlendis líka. — Já, ég var 10 mánuði í Köln, og það er eini tíminn.. sem ég hef eingöngu helgað mig söng. Og það var verulega skemmtilegur tími. En svo voru líka erfiðir tímar, þegar ég kom heim. Ég fékk ágætan, þýzkan styrk og einnig styrk héðan frá ríki og bæ, en það var erfitt, þegar heim kom. Erfiðast þó, að geta ekki æft sig nóg. Ég fann það bezt, eftir þessa Þýzkalandsveru, hvað æfingin er mikils virði. Þegar ég kom heim, fékk ég boð um að syngja í óperu í Árósum, og þar náði ég bezta árangri, sem ég hef náð, og það var eingöngu því að þakka, að þá hafði ég verið 10 mánuði alveg við þetta. Hér er í rauninni ekkert að gera, og það nálgast bilun, að vera að halda sér í formi til að syngja óperu. Þessi skemmtanasöngur hér bygg- ist á 20—30 lögum, en það er ekk- ert til að halda sér í æfingu. — Og það eru náttúrlega alltaf sömu lögin? DÆMDIR TIL DAUPA Framhald af bls. 11. þeim að þurfa að standa í slíku . . . Sigurður vinnufélagi Sveins, hafði sloppið með því að stökkva í ofboði frá grjóthrúgunni, og upp á hellisgólfið. Hann heyrði skruðninginn í grjótinu þegar það steyptist niður í göngin, en það stóð yfir aðeins eitt augna- blik, þar til allt varð hljótt. Hann hafði ekkert séð til Svenna, og vissi ekkert um hann, gerði sér ekki Ijóst að það skelfilega hafði í rauninni skeð, að Svenni hafði grafizt með grjótinu niðri í göng- unum, og væri sennilega dáinn. Þegar hann fór að svipast um eftir honum og sá hann hvergi, skildi hann loks hvað skeð hafði. Og þá heyrðí hann neyðarópið neðst neðan úr göngunum. Hann sá yfirborð grjótsins, en hvergi bólaði á Svenna, enda voru ópin svo kæfð og ógreinileg, að það var greinilegt að þau komu lengst neðan úr göngunum. Þetta voru æðisleg neyðaróp, vonleysisleg og grátklökk. Þau dofnuðu smátt og smátt, breyttust í ekka og hálfgerð vein. Það var hryllilegt fyrir Sigurð að standa þarna al- einn í hellinum og hlusta á vinnu- félaga sinn merjast og kveljast smátt og smátt til dauða, graf- inn lifandi þarna lengst niðri — Já, alltaf þau sömu. Fólk vill helzt ekki heyra ný lög. Maður er að reyna að breyta um, ef maður hef- ur sungið nýlega á stað, sem maður er að fara á aftur, og koma með einhver önnur lög en síðast, og þá má í hæsta lagi koma með tvö eða þrjú lög, sem fólkið hefur ekki heyrt áður. — Þá má ekki vanta háa tóninn. — Nei, hái tónninn gerir alltaf mesta lukku. Og maður verður að hafa fyrir honum. Helzt að remb- ast og strita og verða rauður og blár í framan (Guðmundur hló) Það er nú það góða við að koma beint úr vinnunni, að ég verð stundum að taka á öllu, sem ég á til, til þess að ná háa tóninum. Og þá er fólkið ánægðast. Annars reyni ég oftast að skjótast heim nokkru áður en ég á að syngja, til þess að ná úr mér saginu. En samt, mér finnst oft þakkarvert, að ég skuli ekki setja saggusur yfir fólkið, þeg- ar ég opna munninn til að syngja fyrir það. Það var farið að síga að hátta- tíma, þegar við yfirgáfum Guðmund og fjölskyldu hans. Feimnin var fyrir löngu runninn af litlu heima- sætunni, og Hafsteinn farinn að æfa sig á fagotið. Og ég er nokkurn veginn viss um, að þegar nábúarn- ir hittu Kristínu í stiganum daginn eftir, hafa þeir spurt: — Hvernig er það, Kristín, var hann Guðmundur lasinn í gær- kvöldi? ★ undir fótum hans. Hann tók að hrópa á móti eins og hann gat, lofaði honum öllu fögru, að hon- um skyldi náð upp þegar í stað, bað hann að vera rólegan og bíða . . . Svo tók hann undir sig stökk að lóðréttum tréstiganum, sem lá uppeftir hellisveggnum upp á jörðina, hljóp einhvern veginn upp hann upp á yfirborðið þar sem hann stóð og kallaði í allar áttir til vinnufélaga sinna sem þar voru. Öll vinna stöðvaðist þegar í stað, og allir komu þarna saman við hellisopið. Margir klifruðu þegra niður og fóru að kanna aðstæður. Verkstjórinn fór strax að skipuleggja björgunarstarfið, þangað til verkfræðingamir komu á staðinn og tóku við stjórninni. Nokkrir hraustir menn voru þegar látnir síga niður á grjót- urðina, þar sem þeir tíndu upp grjótið — einn og einn stein í einu — og settu það í fötur, sem síðan voru hífðar upp á yfirborð- ið og hellt úr þeim þar. Það fóru eins margir niður í göngin og komust þar fyrir, þrír eða fjórir, því þau voru aðeins um tveir metrar í þvermál, og þar unnu þeir eins hratt og með nokkru móti var mögulegt, hömuðust eins og hægt var, stönzuðu ekki augnablik, þar til þeir voru að niðurlotum komnir eftir um 10 mínútur. Þá fóru þeir upp en Fjflrl&gii nofllflböndi11 d fluðveldon hdtt Hinn sjálffyllti Cutipen gefru mýkj- andi lanolínblandaðan snyrtilög, einn dropa í einu, sem mýkir og eyðir óprýðandi naglaböndum. Cutipen er eins og fallegur, óbrjótandi sjálfblekungur sérstaklega gerður til snyrtingar. Hinn sérstæði oddur hans snyrtir og lagfærir naglaböndin svc að neglur yðar njóti sín. Engra pinna eða bómullar er þörf. Cutipen er algerlega þéttur, svo að geyma má hann í handtösku. Cutáfi&K fæst f öllum snyrtivöruverzlunum. Handhægar áfyllingar. Fyrir stökkar neglur biðjið nm Nutrinail, vítamínblandaðan naglaáburð, sem seldur er í pennum, jafn handhæg- um í notkun og Cutipen. ÞAÐ ER SPARNAÐUR í AÐ KAUPA GlNU Öskadraumurinn við heimasaum Ómissandi fyrir allar konur, sem sauma sjálfar. Sfærðir við allra hæfi. Verð kr. 550,00 og með klæðningu kr. 700,00. Biðjið um ókeypis leiðarvísi. Fæst í Reykjavík hjá: DÖMU- & HERRABÚÐINNI Laugavegi 55 og GlSLA MARTEINSSYNI Garðastræti 11, sfmi 20672 — VIKAN 25. tbl.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.