Vikan - 14.04.1965, Blaðsíða 16

I. hluti.
Hending.
I. kafli
Spegilmyndir í tvöföldum Bourbon.
James Bond hafði innbyrt tvo
tvöfalda Bourbon og sat ( brott-
fararsal Miami flugvallarins og
hugsaði um l(f og dauða.
Það var hluti af starfi hans að
drepa fólk. Honum hafði aldrei
geðjazt að því og þegar hann hafði
orðið að drepa, gerði hann það
eins vel og hann gat og reyndi
svo að gleyma því. Leyniþjónustu-
starfsmaður, sem hafði fengið hið
sjaldgæfa ■ fornúmer 00 — réttinn
til að drepa fyrir leyniþjónustuna
— honum bar skylda til að vera
jafn kaldur fyrir dauðanum og
skurðlæknir. Ef hann bar að hönd-
um, þó náði það ekki lengra. Eftir-
sjá var ekki samkvæmt starfinu —
verra, hún var dauðaneistinn í sál-
inni.
Og þó var eitthvað undarlega
áhrifamikið við dauða Mexíkanans.
Það var svo sem ekki að hann hefði
ekki verðskuldað að deyja. Hann
var vondur maður, maður, sem
þeir ( Mexíco kalla capungo. Ca-
pungo er glæpamaður, sem drepur
fyrir svo lítið sem fjörutíu pesos,
sem er um það bil tuttugu og fimm
shillingar — þótt að líkindum hefði
honum verið borgað meira fyrir að
reyna að drepa Bond — og eftir út-
liti hans að dæma hafði hann ver-
ið skotspónn vesældar og þjáning-
ar allt sitt líf. Já, það var sannar-
lega kominn tlmi fyrir hann til að
deyja, en þegar Bond hafði drepið
hann, fyrir minna en tuttugu og
fjórum klukkustundum, hafði Kfið
horfið úr líkamanum svo fljótt og
svo gersamlega, að Bond hafði
næstum séð það koma út um munn-
inn á honum í fuglslíki eins og
gamla þjóðtrúin á Haiti segir.
Og sá gífurlegi munur, sem er
á líkama fullum af persónu, og
líkama sem er tómur. f einni and-
rá er þarna einhver, í næstu andrá
er enginn. Þetta hafði verið Mexí-
kani með nafni og heimilisfangi,
vinnuskírteini og líklega ökuskír-
teini. Svo hafði eitthvað horfið úr
honum, út úr þessu umslagi holds
og ódýrra fata, og hafði skilið hann
eftir eins og tóman pappírspoka,
sem bíður eftir því að vera hirtur
og kastað í ruslið. Og mismunur-
inn, þetta sem hafði skroppið úr
sóðalegum Mexíkananum, það var
meira en öll Mexíkó.
Bond leit á vopnið sem hafði
gert þetta. Jaðarinn á hægri hönd
hans var rauður og þrútinn. Brátt
mundi þar aðeins verða blátt mar.
Bond glennti út fingurna og sló á
handarjaðarinn með vinstri hend-
inni. Hann hafði gert þetta við og
við á þessarri stuttu flugferð, sem
flutti hann burt. Það var sárt, en
ef hann örvaði blóðrásina, myndi
höndin gróa fyrr. Það var ómögu-
legt að segja, hve fljótt þyrfti á
þessu sama vopni að halda. Kald-
hæðnin vatt upp á munnvik Bonds.
National Airlines, Airlines of
the Stars, tilkynnir brottför flugs
nr. 106 til La Guardia flugvallarins
í New York. Farþegar eru vinsam-
lega beðnir að snúa sér að dyrum
númer sjö. Allir um borð.
Boind leit á úrið sitt Það voru
að minnsta kosti tíu mínútur þang-
að til brottför Transamerica yrði til-
kynnt. Hann gaf þjónustustúlkunni
merki og bað um annan tvöfaldan
Bourbon með (s. Þegar vítt, þykkt
glasið kom, hringlaði hann með ís-
molana til þess að kæla drykkinn
°g þynna hann og gleypti svo
helminginn. Hann drap í sígarett-
unni sinni, studdi vir.stri hönd und-
ir kinn og starði tómlátlega yfir
víðáttumiklar flugbrautirnar, þang-
að sem seinni helmingur sólarinnar
var að sökkva með geislaflóði í
flóann.
Dauði Mexíkanans hafði verið
lokapunkturinn í vondu starfi, einu
af þeim verstu — óþrifalegu, hættu-
legu, án nokkurra hlunninda ann-
arra en þeirra að draga hann burt
frá aðalstöðvunum.
Stór maður í Mexíkó átti svolít-
inn blómagarð. Blómin voru ekki til
skreytingar. Þau voru brotin og
unnið úr þeim ópíum, sem var selt
fljótt og til þess að gera ódýrt, og
sölumennirnir voru þjónar á lítilli
kaffistofu í Mexíko City, sem hét
„Madre de Cacao" og „Madre de
Cacao" var staður, sem var látinn
alveg í friði. Ef þú þurftir á ópíum
að halda, fórstu þangað inn og
baðst um það sem þú vildir fá með
drykknum þínum. Svo borgaðir þú
drykkinn þinn við kassann og mað-
urinn þar sagði þér hve mörgum
núllum þú ættir að bæta við reikn-
inginn. Þetta voru siðsöm viðskipti
sem komu engum við, fyrir utan
Mexíkó. Svo gerðist það langt í
burtu, í Englandi, að stjórnin ákvað,
vegna áróðurs Sameinuðu þjóðanna
gegn eitursmygli, að heróín skyldi
bannað í Bretlandi. Það var mikið
piskrað í Soho og einnig meðal
virðulegra lækna, sem vildu spara
sjúklingum sínum þjáningu. Höft
eru undirrót glæpa. Áður en langt
um leið voru komnar greiðar smygl-
leiðir frá Kína, Tyrklandi og Ítalíu
°g ólöglegur varningurinn safnað-
ist saman í Englandi. Þægilegur
innflutnings- og útflutningskaup-
maður ( Mexíkó City, maður að
nafni Blackwell, átti systur f Eng-
landi, sem var heróínisti. Hann
elskaði hana og vorkenndi henni
og þegar hún skrifaði honum og
sagðist myndi deyja, ef einhver
hjálpaði henni ekki, datt honum
ekki f hug að efast um að
hún skrifaði sannleikann, og tók
að rannsaka leynisölu eiturlyfja f
Mexíkó. í fyllingu tímans komst
hann, í gegnum vini og vini vina
vina, til „Madre de Cacao" og það-
an áfram til mexíkanska garðyrkju-
mannsins. Meðan á þessu stóð
kynntist hann fjármálum þessarar
verzlunar og sagði við sjálfan sig,
að ef hann gæti orðið auðugur og
á sama tfma hjálpað þeim með-
bræðrum sínum sem þjáðust, hefði
hann fundið leyndarmál lífsins.
Blackwell seldi áburð. Hann hafði
vöruhús og litla verksmiðju og
þriggja manna starfslið til að taka
jarðvegsrannsóknir og gera sprettu-
tilraunir. Það var auðvelt að sann-
færa Mexíkanann stóra um það,
að bak við þessa virðulegu fram-
hlið gæti starfslið Ðlackwells auð-
veldlega helgað sig því að vinna
heróín úr ópíum. Mexíkaninn var
fljótur að finna veginn til Englands.
Fyrir andvirði þúsund dollara á
hverja ferð tók einn starfsmanna
utanríkisráðuneytisins að sér að
flytja eina tösku aukalega á mán-
uði til Englands. Verðið var hóf-
legt. Innihald töskunnar, eftir að
Mexíkaninn hafði komið henni fyr-
ir á farangursgeymslunni á Viktoría
stöðinni og sent geymslunúmerið í
pósti manni að nafni Scwab, c/o
Boox-an-Pix, Ltd, WC I, var tuttugu
þúsund punda virði.
Því mðiur var Scwab slæmur
maður, og lét sig engu varða um
meðbræður sína sem þjáðust. Hann
hugsaði sem svo, að ef vandræða-
unglingar Ameríku gætu látið ofan
í sig milljón dollara virði af heróíni
á hverju ári gætu teddyboyarnir og
görlfrendarnir gert annað eins. Og
í tveimur herbergjum í Pimlico var
gengið frá heróíinu og það síðan
sent áleiðis til danssalanna og
skemmtistaðanna.
Scwab var þegar velauðugur
maður þegar Draugadeild CID
(Criminal Investigatin Department
Ghost Squad) komst á spor hans.
Schotland Yard ákvað að láta hann
auðgast pínulítið lengur, meðan
þeir rannsökuðu hvaðan birgðir
hans kæmu. Scwab var fylgt vand-
lega eftir og f fyllingu tímans lá
leiðin til Viktoríustöðvarinnar og
þaðan til mexíkanska sendimanns-
ins. Þegar hér var komið málum,
var kominn tími til að tala við
leyniþjónustuna, úr því að annað
land var við málið riðið, og Bond
var skipað að fara og komast að
því hvaðan sendimaðurinn fengi
birgðir sínar og eyðileggja upp-
sprettulindina.
Bond gerði eins og honum var
sagt. Hann flaug til Mexíkó City
og ekki leið á löngu áður en hann
fann „Madre de Cacao", Svo lézt
hann vera kaupandi frá London
og komst alla leið til stóra Mexf-
kaanans. Stóri Mexfkaninn tók vin-
gjarnlega á móti honum og kynnti
hann fyrir Blackwell. Bond hafði
orðið fyrir töluverðum áhrifum af
Blackwell. Hann vissi ekkert um
systur hans, en maðurinn var greini-
lega aðeins áhugamaður og reiði
hans út í heróínbannið í Englandi
var ósvikin. Bond braust inn f vöru-
húsið hans nótt eina og skildi þar
eftir tímasprengju. Svo fór hann
og settist í kaffihúsi í mflu fjar-
lægð og horfði á logana leika yfir
húsþökin og hlustaði á silfurhljóm-
inn í bjöllum slökkviliðsins. Næsta
morgun hrinqdi hann til Blackwells.
Hann strekkti vasaklútinn sinn yfir
taltækið og talaði í gegnum hann.
— Mér þykir það leitt, að þú
skildir missa skemmuna þfna í nótt
Framhald k bls. 31.
Goldfinger sagöi:
- Þeir eiga sér
máltæki í
Chicago: Einu
sinni er hending,
tvisvar er tilviljun,
í þriðja skipti er
það af óvina-
völdum.
v------------------------J
Þessi bók er
algjörlega hug-
verk. Svo vitað sé
er engin líking
milli neins sem
hún segir frá, at-
vika eða persóna,
og atvika, sem
raunverulega hafa
gerzt eða persóna
sem raunverulega
eru á lífi. Sé slík
líking til, er það
gjörsamlega af
tilviljun.
Ian Fleming
V______________________J
VIKAN 15. tbl,