Vikan - 14.04.1965, Blaðsíða 48

Sarvjíesk
APPELSÍN
SÍTRÓN
LIME
Svalandi - ómissandi
á hverju heimili
— Elsku, elsku, elsku ...
— Uss, segðu mér brandara
eða eitthvað, láttu mig ekki
missa stjóm á mér. Við verðum
svo langt hvort frá öðru, við get-
um ekki einu sinni horft ó sömu
stjörnurnar og hugsað hvort um
annað, eins og aðskildir elskend-
ur gera í bókum. Ég vildi, að ég
hefði aldrei hitt þig. Hvað heldur
þú, að það taki mig langan tíma
að gleyma þér?
í sömu andrá var hún umlukt
örmum hans, og hann varð að
kyssa hana, jafnvel þótt allir kúl-
íar Hollenzku Indía horfðu á þau.
Hann þakti andlit hennar og háls
með ljúfsárum kossum skilnað-
arins. Augu hennar voru sölt af
tárum, og sjávarbragð af vörum
hennar. Lítil ljós skoppuðu yfir
öldunum, og ströndin nálgaðist
óðfluga. Hávært og illskulegt
baul eimblístrunnar, þegar höfn
var heilsað, rauf faðmlög þeirra,
og þau stóðu móð hvort frammi
fyrir öðru.
— Vig erum að leggja að,
hvíslaði Jeff.
— Ekki alveg strax, hvíslaði
hann á móti.
— Licht van myn oogen, sagði
hún á hollensku.
— Min förste kærlighed og
min sidste, hvíslaði hann á
dönsku.
Mr. Halden fann til nokkurrar
þreytu eftir að hafa gengið hratt
fjörutíu sinnum fram og aftur
um þilfarið, en klefafélagi hans,
Vandengraf huglesari, fylgdist
vel með því að hann gerði það
á hverjum degi og kvað hann
mundu hafa gott af því. Halden
skreiddist upp í koju sína og
hlustaði á hægan og óreglulegan
hjartslátt sinn. Þar sem hann var
mjög kurteis maður, hafði hann
tekið efri koju og látið Vanden-
graf hina neðri eftir. Þegar hann
opnaði augun, sá hann ekkert
lífsmark annað en röð af maur-
um, sem þokuðust áfram neðan
á hvítmáluðu klefaloftinu, svo
nærri, að hann hefði getað stöðv-
að þá, með því að rétta fram
höndina. Fyrir neðan hann var
Vandengraf að sýsla í sínum
hlutum, og blístraði prelude í
e-Dúr eftir Bach, í eigin útsetn-
ingu. Vandengraf hafði mjög
gaman af músik, og þar sem hann
hafði aldrei haft tækifæri til
þess að læra á hljóðfæri, var
hann kominn upp á lag með að
blístra af mikilli innlifun og innri
ánægju öll fremstu stórverk tón-
listarsögunnar. Blístrandi sigldi
hann um heimshöfin, blístrandi
át hann og drakk, blístrandi fór
hann í bað og klæddist, hann
blístraði þegar hann var dapur
og þegar hann var í góðu skapi.
Hann blístraði, þegar hann tefldi,
og það fór í taugarnar á and-
stæðingnum, og Halden, sem átti
oft erfitt með svefn, staðhæfði,
Norska
Dala-garnið
Heilo-Fasan
9
•* x * w *
jyg <• y. 4 x *:
pn
»<•
A* »*>«■**<***
*K.*K*V**«1«i»
♦ Sí*»***?^
*«*■*♦*♦***
i»*l***l2
Fjölbreytt val
mynstra.
Dala-garnið er norsk
úrvalsvara.
Dala-garnið fæst um
allt land.
*
Dala*
umboölð
að hann hefði heyrt Vandengraf
blístra menúett eftir Mozart upp
úr svefninum. Vandengraf var
luralegur, miðaldra maður, sköll-
óttur með stórt nef, og Halden
geðjaðist að mörgu leyti mæta
vel að honum sem klefafélaga.
-—- Hérna kemur það, sagði
Vandengraf á hollensku, og kast-
aði úrklippubók upp í efri kojuna
til Haldens. — Hér geturðu les-
ið með þínum eigin augum alla
söguna um Szecheny gimstein-
ana. Þú trúir mér ekki. Til allr-
ar hamingju höfðu lögregluyfir-
völdin í Budapest meiri trú á
mér. Allt, sem þeir gátu látið
mig hafa, var tómt umslag með
tilgangslausri utanáskrift, og ég
leysti fyrir þá gátuna. Á næstu
síðu er mynd af mér með sult-
aninum af Surakarta. Hann sendi
eftir mér, af því að það voru
undarlegir hlutir að gerast heima
hjá honum; nokkur barna hans
hurfu sporlaust, — goona-goona,
kalla þeir það. Var ég búinn að
segja þér, að ég er sérfræðingur
í að eyða áhrifum goona-goona?
— Vandengraf, ef þú værir í
rauninni huglesari, vissirðu að
þú ferð hræðilega í taugarnar á
mér, þú og þín úrklippubók,
sagði Halden án þess að líta í
bókina. — Ég trúi hvorki á goona-
goona né á þetta huglestrarsvindl
þitt. Þessar smásögur þínar eru
ágætt samræðuefni við máltíðir
með ungfrú Vagner og þeirri
frönsku, en mér þykir fyrir því
að þú skulir alltaf vera að gæða
mér á þeim.
— Ég hef sagt smásögumar
mínar í öllum stærstu samkomu-
húsum heims, og hvert sæti hef-
ur verið skipað, svaraði Vanden-
graf ótruflaður. — Ég hef hjálp-
að fleira fólki en ég get talið,
og ég gæti hjálpað þér líka, ef
þú vildir leyfa mér það.
— Beztu þakkir, Vandengraf.
Mér er ekki kunnugt um, að ég
sé hjálpar þurfi.
Framhald í næsta blaði.
í fullri alvöru
Framhald af bls. 2.
og þá um leið stjórnmálaflokk-
arnir, sem reka blöðin bæði leynt
og ljóst — fengju miklu betra
starfslið, ef þeir efndu til svo
sem tveggja mánaða námskeiða
fyrir verðandi blaðamenn svo
sem einu sinni á ári þar sem van-
ir menn úr stéttinni væru fengn-
ir til að segja nýliðunum til og
hjálpa þeim á ýmsan hátt, en síð-
an yrði þeim skipt niður á blöð-
in fáeina daga og látnir reyna
nýfengna þekkingu sína undir
eftirliti kennaranna.
Það sparaði gróna starfsliðinu
líka mikið af því erfiði, sem það
er að þjálfa nýgræðinga í beinu
starfi. S. H..
VIKAN 15. tbl.