Vikan - 14.04.1965, Blaðsíða 46

ýtí útSit
ý tækni
Málmgluggar fyrir
verzlanir og skrif-
stofubyggingar í
ýmsum litum og
formum.
Málmgluggar fyrir
verksmiðjubygging-
ar, gróðurhús, bíl-
skúra o. fl.
LÆKJARGÖTV. HAFNARFIRÐl. — SÍMI 50022
Almannarómur, hiS gamla og
góða stílbragð fornsagna, klæðist
holdi Einars í Nesi, sem ber gróu-
sögur og sendibréf ó milli af stakri
kostgæfni, hvenær sem höfundi
liggur á.
I seinna hluta sögunnar kemur
svo vitaskuld prestsefnið (sonur
Guðmars), og er hann enginn eft-
irbátur föður síns um kvenhylli. Um
hann bítast líka fvær föngulegar
heimasætur, og hefur stjúpdóttir
Guðmars vinninginn, eftir að kona
hans hefur loks látið uppskátt um
rétt faðerni hennar. Verða úrslit
seinna „ástar-þríhyrningsins" þann-
ig sýnu gæfulegri en þess fyrra.
Ekki má gleyma kaffinu sem
kemur mikið við atburðarás sög-
unnar, og má segja að kaffiþamb
sé helzta viðlag allra meiriháttar
viðburða. Reiðtúrar eru líka tíðir,
einkum milli bæ|a, en stundum í
kaupstaðinn, og reiðskjótar allir úr-
valshross.
Þá er enn að geta þess, að höf-
undurinn hefur dyggilega fylgt við-
tekinni stafsetningu og fallbeygingu
kerlingabóka, þannig að t.d. er
sleppt hégóma á borð við þolfall
og þágufall í orðum einsog „lækn-
ir" eða „systir".
Að lokum er þess að geta, að
sagan spannar hátt í tvær kynslóð-
ir, og má af því sjá að ekki er ver-
ið að dvelja við óþörf smáatriði
eða eyða orðum að öðru en því
sem fleygir frásögninni áfram með
fallhraða fossa.
Hér hefur einungis fátt eitt verið
tínt til af þvi sem gefur „Hvini í
stráum" bókmenntalegt gildi, en
vitanlega er itarleg rannsókn á inn-
viðum og stíltækni sögunnar bezt
til þess fallin að leiða menn f all-
an sannleik um þær mörgu og
leyndardómsfullu eigindir sem
kerlingabók verður að hafa, eigi
hún að verða í senn læsileg, upp-
byggileg og seljanleg.
Sigurður A. Magnússon.
Hitabeltisnótt
Framhald af bls. 5.
graf, hinum fræga huglesara. í
hvert sinn, sem hann átti leið
fram hjá Jeff og Andersson, leit
hann undan og læddist fram hjá,
afsakandi, reyndi að sjá þau ekki
og trufla þau ekki.
Fyrir nokkrum sekúndum voru
þau. svo ein og út af fyrir sig.
Nú rann kaldur svitinn niður
bakið á Anders, þegar honum
varð það ljóst, að allt þetta fólk
hafði fylgzt með þeim.
— Við verðum í höfn klukkan
rúmiega sjö, sagði Brokkhuis
skipstjóri við Jeff. — Þú getur
séð ströndina mjög vel, ef þú
vilt líta í kíkinn minn.
Já, þarna var hún, þar sem
sjórinn var dekkri og hitabeltis-
nóttin féll frá himninum eins og
tjald, sem fellur að loknum leik.
Anders gat ekki varizt því, að
hjarta hans tók að slá örara, því
þetta var eyjan hans og hans
handverk, sem hann hafði verið
fjarri í hálft ár. Ströndin var
enn ekki nema blettur í hafinu,
en hann þekkti glöggt fjallsræt-
urnar í slakkanum fyrir ofan
Sebang.
— Komum upp á bátaþilfarið,
sagði hann við Jeff. — Ég ætla
að ná í kíkinn minn og sýna þér
þetta allt saman.
Þar uppi voru þau ein, ef frá
voru dregnir tveir sjómenn, sem
voru' önnum kafnir með að und-
irbúa landtöku, og neðra þilfar-
ið, en frá kúlíunum séð voru þau
eins og á sviði, sem sérstaklega
var útbúið fyrir þá.
— Sérðu dökku röndina milli
strandarinnar og fjallsrótanna?
spurði hann, meðan Jeff stillti
kíkinn. — Það er Lambok, plant-
ekran mín. Sérðu, hvernig hún
ryðst inn í skóginn? Þar sem
trjátopparnir eru eins og ullar-
flækja, þar er frumskógur. Þeg-
ar ég kom fyrst tiil Sebang, leit
næstum öll eyjan þannig út. Nú
höfum við á plantekrunni þús-
undir og aftur þúsundir af
gúmmítrjám, og meira en helm-
ingurinn af þeim er eldri en sex
ára. Ég vildi, að ég gæti sýnt
þér það. Getur þú séð það í kík-
inum?
— Já, anzaði Jeff. Hún sá ekk-
ert, því glerin í kíkinum voru
vot af tárum hennar. Það var
þó skárra að gráta í kíkinn en
ekki neitt. Skipið stefndi í norð-
ur, en sveigði smám saman að
ströndinni. Þegar Jeff hafði
stöðvað tárarennslið og þurrkað
kíkinn í kvöldgolunni, sá hún
fáein hús ofan við bryggjuna í
fjarska. Þau komu stöðugt nær,
og urðu stærri og greinilegri með
hverri mínútu.
— Eftir hálftíma verðum við
komin, sagði hún.
— Já. Og svo verður skipið
í höfn, til að minnsta kosti níu.
Það eru tveir tímar í viðbót.
— Tveir tímar er langur tími,
er það ekki? spurði Jeff eftir
stundarþögn.
— Tíminn er teygjanlegasta
hugtak heims, sagði hann. —
Hugsaðu þér bara, ég hef þekkt
þig í fullar þrjár vikur, en ég
man varia neitt, sem gerðist fyr-
ir bann tíma.
Jeff brosti: — Ertu glaður yf-
ir því að hafa kynnzt mér? spurði
hún.
-— Olaður? Drottinn minn,
nei. Ég verð aldrei samur maður
eftir það.
— Hvernig varstu?
— Ég get ekki sagt það nema
á malaiissu: Senansr. Það er mitt
á milli ánægður og hamingjusam-
ur. En malaiar eiga ekkert orð
yfir ást, og bað er kannski þess
vegna. sem þeir geta verið sen-
ang. Ó. Jeff. bað verður óbæri-
legt að siá þig aldrei fraxpar.
— Aldrei er larxaur tími. Ég
trúi ekki á Aldrei sagði hún,
VIKAN 15. tbl.