Vikan - 16.06.1965, Qupperneq 14

Hann opnaði dyrnar upp í næstsíSasta vagn-
inn og snaraSi líkinu inn.
- FarmiSi heim til Englands, sagSi hann
glaSlega.
EFTIR DAVID WESTHEIMER
6. HLUTI
— Eftir nokkrar mínútur verður
orðið albiart sagði Ryan. — Við
verðum að taka tvo þá síðustu án
þess að hafa samband við þá í
vagninum hérna undir okkur. Við
verðum að vona að við getum kom-
izt undan, áður en við komum
nokkursstaðar í byggð. Haldið yð-
ur fast á eftir mér Um leið og ég
hef gert út af við næsta getið þér
rennt yður framhjá og afgreitt þann
síðasta.
Áður en fórnarlamb Ryans var
orðið kyrrt, skreiddist Fincham fram-
hjá. Ryan gekk þannig frá þeim
látna að hann gæti ekki runnið nið-
ur og hélt síðan á eftir Fincham.
Þegar hann kom til hans lá sá þýzki
þegar við fætur hans með höfuðið
í annarlegri stellingu.
Fincham stökk upp ( loftið og
skellti saman hælunum.
— Finio! hrópaði hann ánægju-
lega.
Allir varðmennirnir voru dauð-
ir. Tuttugu og átta alls. Þeir höfðu
lestina í sínum höndum. Gráa rönd-
FANG/
in við sjóndeildarhringinn breidd-
ist stöðugt út.
— Hvað gerum við nú? spurði
Fincham.
— Við verðum að koma okkar
mönnum upp á þakið áður en við
komumst nokkursstaðar í þéttbýli,
sagði Ryan.
Fincham teygði úr sér og geisp-
aði. Svo stirnaði hann upp.
— Þá verðum við að flýta okk-
ur, sagði hann. Þarna er borgl j
Langt í burtu vottaði fyrir hús-
um og fyrstu geislar morgunsólar-
innar glömpuðu á rúðunum.
f
— Modenal hrópaði Ryan. —
Þetta var sannarlega á elleftu
stund.
Hann beygði sig niður og ýtti
dauða Þjóðverjanum niður af vagn-
þakinu.
— Hvern djöfulinn á þetta að
þýða! hrópaði Fincham.
— Sjáumst síðar! hrópaði Ryan
um öxl, meðan hann þaut yfir þök-
in í áttina að eimreiðinni.
Hann hentist eins og óður mað-
Costanzo.
Klement.
Stein.
FRAMHALDSAGAN
VIKAN 24. tbl.