Vikan - 13.01.1966, Síða 18

— Ég gæti hlaupiS, sagði Craig.
— Ekki lengur, sagði Loomis og
hóstaði, hógværlega ó sinn mæli-
kvarða; goshrina úr einu ferfeti
af hvítu holdi. — Þú skilur hvað
ég er að fara? Er það ekki? Við
verðum að nó St. Briac. Og ef við
getum ekki fengið þig fyrir böðul,
verðum við að nota þig fyrir beitu.
Craig sagði ekkert.
— Það er líka önnur óstæða,
sagði Loomis. — Þetta starf er skap-
að handa þér. Þú hefur drepið áð-
ur. Þú ert snyrtilegur og fljótur og
lágvær, eftir því sem sjóherinn seg-
ir. Og þú gerir þér enga rellu út
af því. Þú hefur stefnt að þessu.
Lagt mikið á þig. Svart belti. Kar-
ate. Ég þori að veðja, að þú get-
ur notað skammbyssu Kka. Craig
kinkaði kolli. — Jæja, þú ferð létt
það. Hann vó sig upp úr stólnum.
— Það er aðeins eitt enn. Mig lang-
ar aðeins að prófa þig. Væri þér
sama, þótt þú kæmir með niður?
— Nákvæmlega, sagði Craig. —
En eitt verð ég að vita fyrst.
— Ég skal gera mitt bezta, svar-
aði Loomis.
— Fyrir hvern verð ég að vinna,
ef ég geri þetta?
— Þetta er deild K af Ml. 6,
sagði Loomis. — Við erum eins-
konar ruslapoki. Það sem kemur
inn, er flokkað og skipulagt, við
fáum dreggjarnar, það sem er of
óhreint til þess að aðrir geti kom-
ið við það. Allt mjög óopinbert að
sjálfsögðu. Það veit enginn um okk-
ur og langar engan að vita. Okk-
ar starf er venjulega það sem ekki
má gera. Þetta er eitt af þeim.
hornið og Loomis hló ánægjulega.
— Þú ert handfljótur, sonur sæll,
sagði hann. — Við skulum sjá, hvað
þú ert nákvæmur.
Grierson gekk að mannsmynd-
inni, ódýrri klæðskeragrímu, með
axlir þungavigtarhnefaleikamanns
og andlit Brigitte Bardot.
— Myndarmaður, finnst þér ekki?
spurði Loomis.
Svo leit hann nánar á gfnuna.
Það voru tvö lítil göt með fjögurra
þumlunga millibili, rétt þar sem
hjartað ætti að vera.
— Þú ert góður, sonur sæll, sagði
hann. — Þú verður að vera það.
Eitt hefði getað geigað, en tvö. —
Við hefðum átt að hittast fyrir mörg-
um árum. Og þér finnst raunveru-
lega gaman að þessu, er það ekki?
Þú kemur ofan í kjallara og ein-
Framhaldssagan 7. hlnti
eftlr James Munro
með þetta. Og ég skal segja þér
það, sonur sæll, að þegar þú hef-
ur afskrifað grillur um skyldur og
undankomumöguleika, býst ég við
að þú hafir gaman af því.
Craig sagði ekkert.
— Þarna hefurðu það þá, sagði
Loomis. — Hvað segirðu?
— Það er líka önnur ástæða,
sagði Craig. — Ef ég verð drepinn
f tilrauninni, getur enginn sagt, að
ég sé ykkar maður. Þá myndi sök-
inni verða skellt á vopnasmyglið.
— Nákvæmlega, sagði Loomis.
— Skarpur Ifka. Hann er svo góður,
að það fer hrollur um mann. Hann
sneri sér aftur að Craig. — Nú höf-
um við náð þér, sonur sæll. Nú
sleppum við þér ekki aftur.
— Ég þarf að hugsa, sagði Craig.
— Hve lengi?
— Þangað til á morgun. Það hlýt-
ur að þola þá bið.
— Eins og þú vilt, sagði Loomis.
— Við skulum borða f klúbbnum
mínum. Þá geturðu sagt mér um
En ég verð að gera eitthvað f mál-
inu, og það er mikilvægt, sonur
sæll.
Þeir fóru niður í kjallarann í gam-
alli, hriktandi lyftu, og þegar hún
stöðvaðist, benti Loomis Craig ,að
fara á undan. Veggirnir og gólfið
voru úr hörðum, dökkum steini,
og flúrosentl jósið drap tittlinga.
Craig gekk á undan f hálfrökkrinu
inn ganginn, og Loomis og Grier-
son drógust afturúr. Hann kom fyrir
horn og skammbyssuhvellur glumdi
eins og þruma f steinhvelfingunni,
kúlan hvein framhjá honum og
endurkastaðist vælandi frá veggn-
um. Craig fleygði sér á gólfið og
velti sér út í dimmasta hornið. Þá
strax hafði hann séð móta fyrir
manninum, sem beið. Hans eigin
skammbyssa glumdi einu sinni og
aftur, og allt f einu var allt svo
baðað f Ijósi, og hann sá, að það
sem hann hafði miðað á, var stór
brúða.
Loomis og Grierson komg fyrir
Jg VIKAN 2. tbl.
hver náungi fer að skjóta á þig.
Hvað gerirðu? Æpirðu á frægustu
lögreglu heimsins? Eða spyrð mig,
hvern djöfulinn þetta eigi að þýða?
Skrifar lögfræðingi þínum? Oekkíl
Þú skýtur aftur. Ég þori að veðja,
að þú hefur verið búinn að taka í
gikinn, áður en þú vissir hvað þú
varst að gera.
Hann klappaði á öxl Craigs með
blygðunarlausu eignarstolti, eins og
maður, sem snertir sjaldgæfan hlut,
sem hann hefur fundið f rusla-
kompu. Fljótur eins og vélheili,
sonur sæll, og gerir allt rétt.
— Það er rétt, sagði Craig. —
Ég hugsaði ekkert. Hefði ég farið
að hugsa, hefði ég ugglaust verið
drepinn. Hvernig vissi ég, að þú
værir sá, sem þú sagðist vera?
Hann leit niður á þykkan, þungan
hramminn á Loomis, sem ennþá
hvíldi á öxl hans, hönd af svipaðri
stærð og með sama lit og svfns-
læri.
— Skrattinn þinn, sagði hann.
— Ég vissi að þér myndi líka við
mig, sagði Loomis. — Það þykir
öllum vænt um mig. Við skulum
koma hér.
Þeir komu inn í leikfimisal, gólf-
ið þakið með stoppaðri júdómottu,
þar sem tveir menn í æfingabún-
ingi, þybbnir og vöðvamiklir, biðu
eftir þeim. Þeir báru hin auðþekktu
merki þjálfara í óvopnuðum bar-
daga, líkamsvöxt þeirra, sem óttuð-
ust ekkert, vegna þess, að þeir
höfðu lesið fræðin, þangað til þeir
kunnu þau aftur á bak, og fræðin
gerðu ráð fyrir hverjum möguleika.
— Mig langar að biðja þig um
að sýna okkur, hvað þú gerðir við
þennan núunga — hann smellti með
fingrunum.
— Lishman, sir, sagði Grierson.
— Og vini hans. Þessir tveir ná-
ungar geta verið vinir hans. Og
þar sem þeir eru mun betri en fyr-
irmyndirnar, held ég að bezt sé,
að þú hafir báðar hendurnar laus-
ar. Grierson getur verið Lishman.
Hann gjóaði augunum háðslega á
Grierson. — Ef þér er sama, skul-
um við ganga út frá, að þú sért
búin að sparka í hann. Annars gæti
hann átt það til að mótmæla.
Leggstu, Grierson. Grierson lagðist.
— Ég held, að ég geti það ekki,
sagði Craig.
— Hversvegna ekki? spurði Loom-
is.
— Ég myndi neyðast til að meiða,
sagði Craig.
— Þeim er borgað fyrir að taka
áhættuna, sagði Loomis. — Okkur
er öllum borgað fyrir það. Byrj-
aðu þegar þér sýnist.
Grierson dáðist af þokkafullum,
snöggum og öruggum hreyfingum
Craigs, þaðan sem hann lá á gólf-
inu. Þetta fór allt fram eins og vel
æfður ballett. Þjálfararnir stukku á
hann. Hann þreif til annars og
snaraði honum frá sér, réðst í sömu
hreyfingu á hinn og sló hann flat-
an. Sá, sem hann hafði kastað,
stökk á hann aftur, og aftur varp-
aði Craig honum frá sér, en sleppti
ekki að þessu sinni, fremur en f