Vikan - 03.02.1966, Page 34

þaó en auóséö...
hvífasta
Já, það er auðvelt að sjá að OMO
ski/ar hvítasta þvottinum. Sjáið
hve skínandi hvítur hvíti þvottur-
inn verður og einnig verða litirnir
skærri á litaða þvottinum sé OMO
notað. Löðrandi OMO, gerir þvot-
tinn ekki aðeins hreinan heldur
einnig hvitari. Reynið OMO og þér
munuó sannfærast.
þvottinum!
X-OMO t65/lC-6448
Ef hrifninguna vantar
Framhald af bls. 11.
á eftir annarri um landið þvert og
endilangt á sumrin.
— Hvað á aS gera til að sporna
við þessu?
— Bjóða þeim upp á eitthvað
betra. Ég tel t.d., að aðgerðir
æskulýðsfulltrúanna í Borgarfirði
undanfarin sumur séu sannarlega
spor ( rétta átt. Og hvað bókun-
um viðkemur, þá þurfum við að
losna við þetta þýdda rusl, sem
þýðendurnir hirða ekki einu sinni
um að leggja nafn sitt við, og koma
með eitthvað betra í staðinn, þótt
bókatitlunum fækkaði e.t.v. eitt-
hvað. Það er hægt að þroska betri
smekk með ungum lesendum. Ég
hef t.d. prófað að lesa úr Sturl-
ungu fyrir nemendur mína og gef-
izt bara vel.
— Eru ekki tvær bækur eftir þig
á markaðinum núna?
— Jú, Sagan hans Hjalta litla og
Segðu það börnum, sú síðarnefnda
endurútgáfa á þremur kvæðakver-
um.
— Og þær seljast?
— Já, ég held það. Það eru for-
eldrarnir, sem muna eftir þessum
bókum frá því í gamla daga og
kaupa þær nú handa börnum sfn-
um.
— Hvað eru annars bækurnar
þínar orðnar margar?
Stefán renndi augunum eftir
bókahillunum, sem þekja tvo veggi
( skrifstofunni hans.
— Ætli þær séu ekki orðnar 33,
ef við teljum kverið með, sem ég
nefndi áðan. t
— Áttu þær allar?
— Ég á þær v(st allar núna.
Lengi vel átti ég ekki Söguna hans
Hjalta litla en svo var mér gefin
hún fyrir nokkru.
— Og fyrsta bókin var .. .
— . . . Konan á klettinum, útgef-
in 1936. Hræðileg bók. Ég held hún
hljóti að eiga met ( prentvillum.
M.a.s. nafnið er ekki eins og ég
gekk frá því ( handriti. Bókin átti
að heita Konan á klettinum og
fleiri sögur. En hún er löngu upp-
seld, kostaði held ég fjórar krón-
ur, þegar hún kom út, og brenni-
vínið kostaði þá sjö krónur. Þetta
hefur hækkað hvort tveggja, svona
hönd ( hönd. Það fer vel á því.
— Ertu stundum óánægður með
bækurnar þtnar?
— Stundum er ég alveg hund-
óánægður. En þá er það oftast
komið á prent. Og þá er ekkert
hægt að gera. Ekki svo að skilja,
að ég vandi mig ekki við það,
sem ég skrifa. Ég vanda mig alltaf
öll ósköp. Vitleysurnar koma ekki
í Ijós fyrr en síðar.
— Hvað telurðu beztu bókina
þína?
— Það get ég ekki sagt þér, af
því að ég veit það ekki. E.t.v. hef
ég bundið mestar vonir við þá
stærstu, Veginn að brúnni. En út-
gáfan tókst ekki sem skyldi. Ég
hafði hugsað mér að láta hana
koma út í þrennu lagi, hún er
jú í þremur hlutum. En útgefand-
inn vildi gefa hana út í einu lagi,
og ég tel hana hafa misst mikið
við það.
— Er von á nýrri bók frá þér
bráðlega?
— Já, á næsta ári kemur út safn
smásagna fyrir fullorðna. Ég gaf
síðast út smásagnasafn árið 1959,
Þegar skáld deyja, samnefnt einni
sögunni í bókinni. Það er vond
saga. Mikið andskoti er það vond
saga.
— Illa skrifuð?
— Nei, nei, hún er bara vel skrif-
uð. Þarna sérðu, hvort ég get ekki
verið grobbinn! Nei, en það má
þekkja skáld í henni. Það er vont.
— Hvort lætur þér betur að skrifa
fyrir börn eða fullorðna?
— Ég er fyrst og fremst álitinn
vera unglingabókahöfundur, og
það er erfitt að skrifa sig frá því.
Verra er þó, að unglingabókahöf-
undur er ekki tekinn nógu alvar-
lega. Hann er líka að reyna að
skapa bókmenntir. En það er ekki
tekið alvarlega.
— Nú hefur þú reynt að skrifa
skáldsögur, smásögur, kvæði, leik-
rit. Hvert þessara forma fellur þér
bezt?
— Ég get ekki skrifað leikrit.
Áttu við Grámann? Það er eigin-
lega safn sýninga. Ég hef ekki auga
fyrir því sviðræna. Þess vegna get
ég ekki skrifað leikrit.
— Ég get heldur ekki ort kvæði.
Þetta eru léleg kvæði, sem ég set
saman fyrir blessuð börnin, bara
þeim til skemmtunar, sum skrifuð
beint á skólatöfluna.
— En smásögurnar?
— Ég get sagt þér, hvernig smá-
sögurnar verða til. Þegar ég sem
skáldsögu, hrannast persónurnar
upp hjá mér, svo að ég hef ekki
rúm fyrir þær allar. Og þá sem
ég bara smásögur um þær.
— Fórstu ungur að skrifa?
— Ég skrifaði öll ósköp, þegar
ég var barn, langar skáldsögur. Þær
eru týndar og tröllum gefnar allar
með tölu, sem betur fer.
— Þú sagðist ekki geta ort
kvæði. Hefurðu reynt að yrkja al-
vöruljóð, eins og börnin mundu
segja?
— Ég get það ekki. Það er ann-
ars skrítið. Ég hef ákaflega gaman
af Ijóðum.
— Hvers konar Ijóðum?
— Ekki atómljóðum. Sjáðu til,
það er alveg sérstakur tónn ( þeim,
VIKAN 5. tbl.