Vikan - 19.10.1967, Qupperneq 53

Í6t£
Andartak, ég skal gá að því hvort
maðurinn minn er heima!
Ég bað um handklæði, en ekki
vasaklút!
Beygðu þig niður Jóhann, ég
held hann vilji komast íramhjá!
Ef ég væri hundur myndir þú ef-
'aust fara út að ganga með mér
einstaka sinnum!
— Það er ekki gótt að vita
Jamie. Kannske heldur hann að
þér muni ganga betur ef þú gerð-
ir reikningsdæmin þín sjálfur.
— Það er leslurinn sem ég er
að hugsa um. Pabbi ætti að hlusta
á mig til að heyra hvort ég geri
það rétt.
— Getur frú Gaston þá ekki
hjálpað þér?
Jamie hnussaði fyrirlitlega. —
Hún getur ekki lesið annað en
fíflalegar ástarsögur um film-
stjörnur.
— Hefurðu spurt pabba þinn?
Jamie kroppaði hugsi í útskurð-
inn á armhvílunni. -— Ég gerði
það einu sinni í fyrra, en þá sagði
hann að ef gamli asninn gæti
ekki kennt mér það sem ég ætti
að !æra í skólanum, ætti að reka
hana. Hann ætlaði ekki að vinna
fyrir hana.
Adrienne sneri sér undan. Ann-
ars var þetta ekkert til að hlæja
að, hugsaði hún. Martin West-
bury ætti að gæta meira að því
hvað hann segði við son sinn.
Það var auðvelt að hafa áhrif á
sjö ára barnshuga og grafa und-
an trausti Jamies á kennara sín-
um, það gat verið óbætanlegur
skaði. Hún veigraði sig við að
blanda sér í þetta, en Jamie
þarfnaðist hjálpar frá öðrum. —
Væri nokkur hjálp í því að ég
hlustaði á þig? spurði hún.
Ég er með bókina í vasanum.
Hann rauk þvert yfir forsalinn
að stólnum, þar sem skólajakkinn
!á, áður en henni vannst tími til
að stinga upp á hentugri tíma.
— Ég er búinn með heimadæmin,
en ég er ekki alveg viss um að
þau séu rétt.
Án þess að segja fleira rétti
Adrienne hendina út eftir reikn-
ingsbókinni.
Það kom í Ijós að grunur hans
um að dæmin væri „ekki alveg
rétt' var hógværlegur rangsnún-
ingur á staðreyndum. Fimmaf sex
dæmum voru vitlaus. Jamie var
langt frá því að vera niðurdreg-
inn yfir þessu; honum fannst að
eitt dæmi rétt væri harla góður
árangur í hlutfalli við tímann
sem hann hafði varið til þess
arna.
— Ég kann betur að lesa, sagði
hann uppörvandi, þegar Adri-
enne hafði útskýrt fyrir honum
í hverju vitleysurnar lágu og að
þessu sinni var framburður hans
fyllilega réttur. Hann las sögu
um litla stúlku sem fór í sendi-
ferðir fyrir móður sína sem var
ekkja og sagan var hræðilega
þurr, en hann plægði í gegnum
hana af miklum viljakrafti.
— Finnst þér gaman að lesa,
Jamie?
— Hmm. Hann stakk bókinni
í vasann. Ég er búinn með bókina
sem þú gafst mér um alla hund-
ana. Hefurðu talað við herra
Hackett um hvolpana hennar
Gertrude?
Nei... Nei, ég hef ekki gert
það. En ég hitti herra Bill Timp-
Nú verð ég að tala við þig, Jón!
Er þetta gert af ósettu ráði, eða eruð þér í raun og veru svona kvefaður,
að þér finnið ekki ilminn?
42-tbl- VIKAN 57