Vikan - 14.11.1968, Qupperneq 34

A L U P - loftpressur
A Ti U P - málningasprautur
verkfœri & járnvörur h.f, ©
Skeifan 3B — símar 84480 - 84481
nú ört í land, hélt því nú fram að
allt væri í stakasta lagi og engin
áslæða fyrir mig að æsa mig upp,
hann skyldi héðan í frá annast
ölmusugjafir á nauðsynlegum
stöðum og svo gætum við jafnað
þetta í félagi við ferðaskrifstof-
una. Ég sagðist ekki ætla að jafna
neitt; ég væri nú þegar búinn að
auglýsa Marokkó heima á Islandi
á þann hátt að ferðin væri meira
en fullborguð, og það sem á eftir
kæmi, færi að fullu og öllu eftir
því, hvaða reynslu ég fengi af
þjóðinni sem gestgjöfum í þess-
ari ferð.
Þetta hefði ég ekki átt að segja,
því eftir þetta vissi hann engan
veginn, hvernig hann gæti bezt
gert mér til geðs og brosið var
svo statt og stöðugt að Colgate,
Macs, Signal og Ipana hefðu öll
getað notað það án þess að rek-
ast á, og á þjórfé var ekki minnzt.
Þess utan fékk ég nú fyrirfram
lýsingu á því, sem hann ætlaði
næst að sýna okkur, og var spurð-
ur með bljúgri röddu, hvort mér
og dömunum þóknaðist að líta á
það. Smjaðrið varð álíka þreyt-
andi og þjórfjársuðið áður.
Meðan á þessari rimmu stóð,
og ég var í fýlu við allt marokk-
anskt og leiðsögumanninn sér-
staklega, skoðuðum við safn
fornra teppa, sem eru hvert með
sínu munstri og gerð, eftir því úr
hvaða héraði þau eru, og ýmis-
konar vopn og skartgripi. Sömu-
leiðis skoðuðum við skóla þann,
er stofnaður var á 16. öld og
kenndur við Ben-Youssef, þann
sem stofnaði Marrakesjborg árið
1062. í Medersea Ben-Youssef
sátu nemendurnir svo árum
skipti í litlum klefum umhverfis
mósaíklagt torg með gosbrunni,
úr vatni þessa gosbrunnar þvoðu
þeir sér fjórum sinnum á dag
fyrir bænir í austurátt, en að
loknum námstímanum voru þeir
útskrifaðir boðberar spámanns-
ins. Mikili hluti hallarinnar var
helgaður kvennabúri hans há-
tignar soldánsins, sá soldán er
þarna bjó fyrstur átti einhvern
sæg af konum, en mér skildist
að hann hefði skipt þeim niður
í riðla, að minnsta kosti hafði
hann sérstakan bústað fyrir þær
fjórar, sem hann mat mest. Þær
héldu til sín í hverri höfuðáttinni
utan um geysilega fallegan garð.
Lítið er þar nú af húsgögnum,
enda er opinbert fjölkvæni nú
bannað í Marokkó, þótt heimilt
sé að blóta á laun. Þó er i híbýl-
um austurkonunnar enn varð-
veitt bólið, það stendur í upp-
hækkuðum klefa vinstra megin
við garðsdyrnar, jafn breitt og
það er langt, með geysilega
þykkri dýnu.
Það er dálítið gaman að því,
hvernig hinar ýmsu ættir ráða-
manna í Marokkó hafa gert sem
mest hver úr sér. í sambandi við
Marrakesj má nefna fjórar sold-
ánaættir. Þar ber fyrsta að telja
Almoravidesættina, af henni var
— Ég sagði: Maturinn er á borð-
inu! Viltu fá það skriflegt!
— Þér eruð víst ekki vaknað-
ur ennþá, herra Andersen.
— Getið þér ekki hringt seinna?
Hann lagði sig.
— Ég er að skoða fugla, elskan!
— Þú þarft ekki að brjóta sjón-
varpið, þótt þú sért afbrýðisam-
ur út í Dýrðlinginn!
34 VTTCAN 45- «*•