Vikan - 28.11.1968, Side 2

b<e °(J

er merkið í snjóhjólhorðum
Útsölustaðir: Kaupfélögin víða um land.
í Reykjavík:
Hjólbarðaverkstæði Sigurjóns Gíslasonar
Laugavegi 171 og
Stöðuveiting
Oft verður leikmanni á að
hrista höfuðið, þegar fréttist
af einhverri embættisveiting-
unni. Það vill brenna við, að
þcim sem til hliðar standa,
þyki embættisveitingar ekki
ævinlega réttlátar og furði sig
á því, eftir hvaða reglum er
farið.
Þess er skemmst að minn-
ast, er maður var hrakinn úr
því embætti, sem hann hafði
gegnt sem settur með sóma
i fjöldamörg ár. Hans í stað
var tekinn annar, sem hafði
lengri starfsaldur. Af þessu
varð ekki svo lítið hark, og
þótt ekki sé talað um þetta
á hverjum degi lengur, er
langt frá, að það sé gleymt.
Það er líka bölvað, að em-
bættisveiting verði til þess
til dæmis, að koma af stað
orðrómi um, að sá sem stöð-
una fékk, hafi fengið hana í
launaskyni fyrir að koma við-
komandi landsföður á fram-
færi sem listamanni. En þann-
ig getur farið, þegar utanað-
komandi maður er settur í
stöðu sem hann hefur enga
þekkingu á, og þarf að læra
allt frá grunni, en fullfærum
umsækjendum innan stofnun-
arinnar er ekki sinnt.
Skemmst er að minnast
skipun fréttastofustjóra. Þar
átti í hlut maður, sem er alls
góðs maklegur, en hann var
í fyrstu tekinn fram yfir an-
an umsækjanda, Margréti
Indriðadóttur, sem í áratugi
hafði starfað við fréttastofuna
og unnið sér hylli og virðingu
fyrir það starf, bæði út á við
og inn á við, var enda sett
umsvifalaust í það embætti,
er Jón Magnússon féll frá. En
þegar sá, sem skipaður hafði
verið, sá, hvernig málin voru
í pottinn búin, var hann svo
vel gerður að afþakka stöð-
una, svo Margrét fékk hana
að lolcum, maklega. Hefði átt
að fá hana strax.
Almenningur er næm smá-
sjá. Ef landsfeður ætla að láta
bera virðingu fyrir sér, verða
þeir að gæta sín svo vel, að
ekki sjáist í þeirri sm'ásjá
meinsemd, sem skaði álit
þeirra.
S.H.
2 VIKAN 47-tbl-