Vikan - 28.11.1968, Blaðsíða 43

náð barninu aftur verður hann óð-
ur. Hann drepur mig.
— Jæja?
— Já. Hann er engum manni lík-
ur sem þú þekkir, frú Camber. Hvað
snertir konur er hann alls ekki mað-
ur. Hann drepur mig — ef honum
líður betur við það. Nú þegar lyk-
illinn er horfinn er ekki margt sem
hann getur svalað sér við.
— Það varðar mig minnstu — og
nú stendurðu hér og biður okkur.
— Ég er ekki að biðja, svaraði
Lenny hljóðlega. Ég held ekki að
þú myndir heldur biðja ( mínum
sporum, frú Camber.
— Ég væri ekki í þínum spor-
um.
— Jaeja? Nújá, hver veit? Merg-
urinn málsins er sá, frú Camber,
að nú hefurðu fengið barnið þitt
aftur. Polly er heil á húfi. Þú hefur
fengið hana aftur, en ég hef ekki
neitt. Svo hverju máli skiptir það
þótt ég fari með ykkur? Á annann
hátt verður ekki komizt úr þessum
bölvaða stað. Ég gef ykkur dreng-
skaparorð mitt fyrir því að um leið
og við erum komin út úr feninu
skal ég yfirgefa ykkur.
— Drengskaparorð!
— Ég hef ekki annað, frú Camb-
er. Þegar allt um þrýtur hefur eng-
inn neitt nema orð sín.
Þegar hér var komið lyfti Polly
höfðinu. Hún opnaði ekki augun
en sagði:
— Leyfðu Lenny að koma með
okkur.
Alísa hikaði — hikaði lengi. Svo
kinkaði hún kolli og gekk að stig-
anum. Ég bauðst til að hjálpa henni
með Polly. — Ég þarfnast ekki hjálp-
ar, sagði Alísa stuttaralega.
Alísa fór með Polly ofan stigann
niður í bátinn. Lenny fór á eftir,
ég rak lestina og mér var ósárt um
að yfirgefa snekkjuna. En áður en
ég fór gerði ég nokkuð harla ein-
kennilegt — sérkennilegt, þegar ég
er annarsvegar, því nú var ég und-
arlega rólegur, hugsandi og
hreeðslulaus. Hendur mínar skulfu
af áreynslu. Otti og skelfing höfðu
nú viklð frá mér og ég fann enga
umtalsverða tilfinningu, þegar ég
horfði á svínaríið á þilfarinu. Að
því leyti var ég ekki mjög frábrugð-
inn Alísu og Lenny. Ef til vill höfð-
um við öll notað upp þær tilfinn-
ingar, sem mannlegur líkami og
mannleg sál geta framleitt á fáein-
um klukkustundum.
Það, sem ég gerði var þetta: Ég
fór inn ! káetuna, fann mér hand-
klæði, þurrkaði alla staði þar sem
hugsanlegt væri að fingraför m!n
eða Alísu væru. Fingraför Lennyar
voru hennar mál og ég hefði hvort
sem var ekki getað þurrkað þau
út öðruvísi en að nudda alla snekkj-
una, frá kili og uppúr. Fingraför
Pollyar voru hvergi til á opinberum
stöðum, en bæði mín og Alísu. Ég
þurrkaði gerettinn í kringum dyrnar,
þar sem ég hafði snert þau, þar
sem Alfsa hefði getað snert þau
og óg þurrkaði borðstokjcinn, sem
við hefðum getað snert. Á meðan
SPYRJIÐ TANNLÆKNI YÐAR . . .
Auk þess er þetta dásamlega, ferska bragð sem aðeins Colgate Fluor tannkrem hefur.
Colgate fluor
gerir tennurnar sterkari
við hverja burstun.
hann veit betur en nokkur annar, hvað Colgate
Fluor hefur mikla þýðingu fyrir tennur yðar og
allrar fjölskyldunnar.■
BYRJIÐ í DAG - ÞAÐ ER ALDREI OF SEINT . . .
Frá allra fyrstu burstun styrkir Colgate Fluor
tannglerunginn og ver tennurnar skemmdum.
Með. því að bursta tennurnar daglega með Col-
gate Fluor tannkremi, fáið þér virka vörn gegn
sýrum þeim, sem myndast í munninum og mjög
er hætt við að eyðileggi tennurnar, ekki sízt
tennur barnanna.
47. tbi. VIKAN 43