Vikan - 19.12.1968, Qupperneq 47

„Þetta er sveinbarn,“ sagði
Antonius við foreldrana, — eins
og hver maður sæi það ekki. En
honum fannst mikilvægt að segja
þetta og það virtist líka gleðja
foreldrana. Það var eins og þeir
skynjuðu sorg hans og vissu, að
hið nýfædda barn veitti honum
huggun og styrk.
Antonius dvaldi lengi við jötu
barnsins. Hann gat ekki fengið
af sér að fara strax. Hann tók að
gæla við barnið. Hann gleymdi
því, að hegðun hans hlaut að
vera hlægileg í augum fullorð-
ins fólks.
Allt í einu stakk hann hend-
inni í vasa sinn og tók upp Dav-
íðsstjörnuna. Hann hélt í keðj-
una, svo að foreldrarnir gætu
séð hvað þetta væri. Unga kon-
an færði sig til í hálminum og
sagði eitthvað við mann sinn. En
Antonius veitti því enga eftirtekt.
Hann var gagntekinn annarlegri
gleði og sælutilfinningu.
„Þetta er gjöf til þín,“ sagði
hann blíðlega við barnið. „Þú
hefur kannski haldið, að ég kæmi
ekki með neitt. Hélztu ég kæmi
tómhentur og hefði gleymt að
kaupa gjöf handa þér! En þar
skjátlast þér. Hérna er hún! Þeg-
ar þú ert orðinn fullorðinn, get-
urðu sagt vinum þínum, að róm-
verskur hermaður hafi eitt sinn
gefið þér Davíðsstjörnu.“
Hann lagði stjörnuna á brjóst
barnsins. Það var engu líkara en
litlir fingur þess héldu um keðj-
una og Antonius gat svarið fyr-
ir, að augu barnsins lýstu í senn
skilningi og samúð.
Antonius varð svo glaður, að
hann hló upphátt og veifaði til
foreldranna til þess að þeir gætu
séð, hvað hefði gerzt.
„Hann kann að meta hana,“
sagði hann. „Hann veit, að þetta
er tákn ykkar Gyðinganna,
Davíðsstjarnan. Hann veit, að
hann er lítill konungur.“
Hann leitaði árangurslaust í
huganum að einhverjum hebresk-
um orðum, sem þau gætu skil-
ið. Allt 1 einu mundi hann eftir
einu orði, sem Gyðingar notuðu
við ýmis hátíðleg tækifæri, svo
sem afmæli, brúðkaup og þess
háttar. Það var fyrsta hebreska
orðið, sem hann hafði lært.
„Mazeltov," sagði hann. „Við
segjum til hamingju,“ útskýrði
hann, „en þið segið Mazeltov.“
Hann endurtók þetta aftur og
aftur. Stúlkan hló, en maðurinn
starði á hann, rétt eins og hann
áliti, að þessi rómverski hermað-
ur væri ekki með réttu ráði.
Hann gekk aftur á bak í átt-
ina að dyrunum. Hann virti ekki
foreldrana viðlits lengur. Augu
hans véku ekki frá rólegu augna-
ráði hins nýfædda barns. Hann
fann ekki lengur til þreytu og
hungurs. Kraftur og hugrekki
streymdi aftur um æðar hans.
Þegar hann var kominn út, horfði
hann til himins, — á hina skæru
Framhald á bls. 50.
Öruggarl en nokkur önnur
gagnvart forvitnum börnum og
unglingum.
Hurina er ekki hœgt að opna
fyrr en þeytivindan er STÖÐV-
UÐ og dælan búin aö tæma
véiina.
«L
RAí’HA-HAKA 500 þvottavélin yðar mun úvallt skila yöur full-
komnum þvotti ef þér aðeins gætiö þess að nota rétt þvottakerfi,'
þ.e. það sem við á fyrir þau efni er ér ætlið að þvo.
Með hinum 12 fullkomnu þvottakerfum og að auki sjálfstæöu
þeytivindu- og dælukerfi, leysir hún allar þvottakröfur vðar.
Þvottakerfin cru:
1. Ullarþvottur 30°. 7. Viðbótarbyrjunarþvottur 90°.
2. Viðkvæmur þvottur 40°. .8 Heitþvottur 90°.
3. Nylon, Non-Iron 90°. 9. Litaður hör 60°.
4. Non-Iron 90°. 10. Stífþvottur 40°.
5. Suðuþvottur 100°. 11. Bleiuþvottur 100°.
6. Heitþvottur 60°. 12. Gerviefnaþvottui 40'
Og að auki sérstakt kerfl fyrir þeytivindu og tæmingu.
RAFHA-HAKA 500 er sérstak-
lega hljóðeinangruð. — Getur
staðið hvar sem er án þess að
valda hávaða.
HtfflB EB MBKIN HflNS NÓfl?
Það er alltaf sami leikurinn í henni Yndisfríð okkar. Hún hefur
falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góð-
um verðlaunum handa þeim, sem getur fundið örkina. Verð-
launin eru stór konfektkassi, fullur af bezta konfekti. og fram-
leiðandinn er auðvitað Sælgætisgerðin Nói.
Síðast er dregið var hlaut verðlaunin:
Jón og Kolbrún, Hólmgarðl 54, Reykjavík.
Vinninganna má vitja í skrifstofu Vikunnar.
Nafn
Helmlll
Örkin er á bls.

____________/
50. tbi. VIKAN 47