Vikan - 06.02.1969, Blaðsíða 14

ANDRES INDRIÐASON
Ringo Starr hefur verið boðið að leika í einni
kvikmyndinni enn, og hefur hann þegið boð-
ið, enda er það harla girnilegt að því er virð-
ist. Að þessu sinni á hann að leika ásamt
Peter Sellers í kvikmyndinni „The Magic
Christian“. Mun Ringo lcika son auðugs og
áhrifamikils manns (Peter Sellers), og er
áætlað að kvikmyndatakan muni taka átta
vikur. — Ringo lék sem kunnugt er mexi-
kanskan garðyrkjumann í kvikmyndinni
Candy, en sú mynd hefur ekki enn verið
frumsýnd. ☆
UNDARLEGT
SKOPSKYN
Hann lætur sjóðandi heitt vax leka niður
eftir andlitinu á sér. Frá honum kemur und-
arlegur hávaði. Hann heldur því blák.dlt
fram, að hann sé hundrað ára gamall; að
hann hafi lifað áður og muni lifa öðru lífi.
En hann er kvæntur; hann var kennari og
er nú skemmtikraftur. Hvernig skyldi hinn
raunverulegi og margumræddi Arthur
Brown vera inn við beinið?
Hann segir:
- Ég ætla að láta draga úr mér raddböndin
hjá tannlækninum, svo að þið skuluð fá mi.g
til að láta móðann mása meðan ég get.
Þetta er hljómsveitin Júdas frá Keí'lavík, sem sífellt eykur við viusældir sínar.
Það var Magnús Kjartansson (lengst til vinstri), sem stofnaði þessa hljómsveit,
þegar hann hætti með Óðmönnum, og félck í lið með sér þrjá bráðefnilega músik-
anta, m.a. Ólaf Júlíusson (annar frá hægri), trymbil, en Ólafur er bróðir Rúnars
í Hljómum.
Hann hefur undarlegt skopskyn.
Um foreldra sína segir hann þetta:
— Ég á tvö pör; annað þeirra sá fyrir því,
að ég kom í heiminn fyrir hundrað árum....
Núverandi foreldra hitti ég endrum og eins,
t. d. þegar ég álpast upp í vitlausan járn-
brautarvagn. Án gríns þó . . . þau eru indæl-
is fólk.
Um frúna:
— Hún er glerkúla, lituð glerkúla. Bezta
stúlka.
Óttalegt rugl er þetta í manninum, segir
nú einhver. Er hann svona bilaður í ver-
unni? Hvað skyldi hann þá segja um hina
furðulegu sviðsframkomu sína:
— Kvöld eitt kom maður inn í búnings-
herbergið til mín, all umfangsmikill og
ókræsilegur maður og heimtaði peningana
sína aftur. Þetta var í hléi. Hann sagði:
„Þetta er óþverra framkoma hjá þér.“ Ég
svaraði: „En ungar stúlkur og gamlar kon-
ur hafa þolað þetta og ekki orðið hneyksl-
aðar, ekki hið minnsta. Framkoma mín á
sviðinu er af trúarlegum toga. Það er him-
inn gegn víti. 'Ég læt hvorugt sigra í átök-
unum. Það aflið sigrar, sem áhorfendur vilja
að sigri. Ef áhorfandi er vondur í eðli sínu,
hefur hið vonda yfirhöndina.“
Arthur gekk menntabrautina og á pappíra
upp á háskólapróf. Hann fékkst um skeið
við kennslu, en það starf varaði aðeins í
þrjár vikur.
— Ég sagði krökkunum, að þau mættu
haga sér eins og þau vildu. Ég hef enga trú
á þeim kennsluaðferðum, sem notaðar eru.
Það er ekki hægt að troða eða neyða þekk-
ingu upp á fólk. Það geri ég aldrei.
Arthur Brown á heima í stóru húsi í West
Hamstead.
— Þegar fram líða stundir langar mig til
að eignast átta heimili víðs vegar um Bret-
land. Ég ætla að bjóða öllum vinum mínum
að eiga heima þar. Þetta eiga að vera glæsi-
legar hallir, og þar á að vera hægt að stunda
fjárhættuspil, þar eiga að vera diskótek og
skrautsýningar.
Svo hlær hann þessum furðulega hlátri
sínum, sem kemur upp úr stígvélunum.
— Ja, hérna, segir hann svo. Hvílíkar von-
ir! Hvílíkar vonir! ☆
14 VIKAN 6 tbl