Vikan - 06.02.1969, Blaðsíða 44

Vinsamjegast sendiS mér Vikuna í áskrift
NAFN
HEIMILI
PÓSTSTÖÐ
4 TÖLUBLÖÐ Kr. 170.00. Hvert blað á kr. 42.50.
3 MÁNUÐIR - 13 tölubl. - Kr. 475.00. Hvert blaS á kr. 36.58.
6 MÁNUÐIR - 26 tölubl. - Kr. 900.00. Hvert blaS á kr. 34.62.
Gjalddagar fyrir 13 tölubl. og 26 tölubl.: 1. febrúar —
1. maí — 1. ágúst — 1. nóvember.
SkrifiS, hringið eða komiS.
VIKAN
SKIPHOLTI 33
POSTHOLF 533
REYKJAViK
SfMAR:
36720 - 35320
1
I
I
I
J
PÉR SPARID
MED ÁSKRIFT
ÞÉR GETIÐ SPARAÐ FRÁ KR. 7.50 TIL KR. 15.38 MEÐ ÞVÍ AÐ
GERAST ÁSKRIFANDI AÐ VIKUNNI
OG ÞÉR ÞEKKIÐ EFNIÐ:
VIKAN ER HEIMILISBLAÐ OG í ÞVÍ ERU GREINAR OG EFNI FYRIR ALLA Á HEIMILINU, — UNGA OG
GAMLA, SPENNANBI SÖGUR OG FRÁSAGNIR, FRÓÐLEIKUR, FASTIR ÞÆTTIR O.FL., O.FLs
brugðið sér út úr skotinu og
stóð hjá borðinu.
„Það er alveg nógu dimmt,“
hvíslaði ég.
Hann gekk nokkur skref aft-
ur á bak og staðnæmdist hjá
rúminu og hallaði sér upp að
því með jafnlyndislegu augna-
ráði, en ég settist á legubekk-
inn. Við vissum ekki hvað við
áttum að segja, í rauninni hafði
hvorugur neitt að segja. Við
heyrðum fótatak stýrimanns
þess, sem var á verði, yfir höfð-
um okkar, hann gekk fram og
aftur. Svo heyrði ég hann
greikka sporið. E'g vissi vel hvað
það þýddi. Hann var að koma
og samstundis heyrði ég hann
ávarpa mig fyrir utan dyrnar.
„Við siglum nokkuð hratt,
herra. Það er ekki orðið æði-
langt til lands.“
„Gott og vel,“ svaraði ég. „ÍEg
kem upp þegar í sttað.“
Eg beið, þangað til hann var
farinn frá dyrunum og út úr
stofunni, þá reis ég úr sætinu.
Tvífari minn gerði hið sama. Nú
var komið að þeirri stund, að
við skiptumst á síðustu hvísl-
ingunum, en hvorugur hafði
heyrt hinn tala fullum rómi, í
viðtali, — og myndi aldrei heyra.
„Sko!“ sagði ég og opnaði um
leið skúffu og tók upp þrjá gull-
peninga, pund sterling hver
þeirra. „Takið þér við þessu. Eg
fékk sex og þér fáið helming-
inn, en hitt þarf ég ?ð hafa til
að kaupa fyrir það ávexti og
grænmeti handa áhöfninni þeg-
ar við förum gegnum Sunda-
sund. Þeir koma þá á bátum,
íbúar eyjanna, til að selja þetta.“
Hann hristi höfuðið.
„Takið þér við því,“ hélt ég
áfram að nauða, nánast með ör-
vinglun. „Enginn veit, hvað. . . .“
Hann brosti og sló hendi á
annan vasann á náttfötunum.
Það var auðséð að ekki þýddi
að láta neitt lauslegt í hann. Þá
náði ég í stóran silkivasaklút,
gamlan, gerði hnýti með pen-
ingunum í einu horninu, og fékk
honum. Eg held, að hann hafi
komizt við, því við þessú tók
hann þá að endingu og batt
klútinn utan um mittið á sér,
innan á sig beran.
Við horfðumst í augu, og
nokkrar sekúndur liðu þannig,
unz ég rétti út hönd og slökkti
á lampanum. Svo fór ég gegnum
borðstofuna, og skildi dyrnar á
klefanum eftir opnar upp á gátt.
• • • „Bryti!“
Hann var þá inni í búrinu
sínu eitthvað að sýsla, hann var
að fægja glös, að ljúka við
þetta áður en hann færi í hátt-
inn. Ég vildi ekki vekja stýri-
manninn, sem svaf í klefa sín-
um þarna beint á móti, svo ég
talaði í hálfum hljóðum.
Hann leit í kringum sig
áhyggjufullur. „Herra!“
„Viljið þér ekki færa mér heitt
vatn úr eldhúsinu?"
44 VIKAN 6- tbl-