Vikan - 06.03.1969, Blaðsíða 41

Við hverja snertingu
hans.
Framhald af bls. 35.
Janine hristi höfuðið. — Þú
hefur þannig sambönd?
— Já, hann hló góðlátlega. —
Þú veizt ekki hvers konar fólk
við skurðlæknarnir skerum
stundum upp.
Dr. Haller kallaði á þjóninn
og borgaði. Þau fóru út á götu
gegnum perluforhengi. Hann tók
utan um hana. — Treystirðu mér
ekki, Janine?
— Jú, sagði hún lágt. — Ef þú
vilt, þá kem ég með þér.
— Ég er meira að segja þegar
búinn að panta tíma fyrir þig í
Múnchen, viðurkenndi hann
hlæjandi. — Dr. Sartorius heitir
hann. Taugalæknir, sem hefur
sérhæft sig fyrir imgar konur,
sem hafa misst minnið.
— Vonandi fer allt vel. Rödd
hennar virtist lýsa hræðslu.
— Örugglega. Hann þrýsti
hönd hennar fast. — Trúðu mér,
núna förum við réttu leiðina.
Læknir, sem mun hjálpa þér að
finna aftur minni þitt....
Janine steig inn í bíl hans,
strauk pilsið yfir hné sér. Mún-
chen — var það rétta leiðin?
I
Gasse lögregluforingi hengdi
hatt sinn og frakka inn í skáp,
síðan gekk hann inn ganginn og
bankaði hjá herra Sandner.
Sandner, aðstoðarlögreglumað-
ur, sem hann hafði tilkyxmt alla
málavöxtu kvöldið áður, sat til-
búinn bak við skrifborð sitt.
— Nú, hvernig lítur þetta út?
spurði Gasse.
— Unga stúlkan heitir Gabri-
ela Westphal, svaraði aðstoðar-
lögreglumaðurinn, — hún hefur
íbúð á Hiltonhóteili....
— Vel efnuð, eftir þvi að
dæma.
— Rík, img, falleg — eins og
bezt verður á kosið, herra full-
trúi. Einkadóttir vefnaðarvöru-
verksmiðjueigandans Martins
Westphal í Múnchen. Hann er
þekkt nafn í tízkuheiminum.
— Fylgdust þér með þeim
báðum?
— Já. Um kl. tíu yfirgáfu þau
grillveitingahúsið, gengu yfir
Ku-Damm yfir á Ascona-Bar,
stuttu eftir miðnæf.ti fóru þau
aftur út í bílinn, sátu þar smá-
stund, því næst tók Siebert hana
með sér heim ...
Lögreglufulltrúinn kinkaði
kolli. — Augljóst mál, ekki satt?
Aðstoðarmaður hans hló. —
Það leit ekki út fyrir, að þau
ætluðu sér að fara að spila á
spil. Enn eitt, sem þér kynnuð
að hafa áhuga fyrir: Þessi Júrg-
en Siebert er eigandi Dreisten-
Weibung, aiuglýsingafyrirtækis,
sem tízkuheiminum til furðu —
hefur tekið við allri auglýsinga-
starfsemi fyrir Westphal-Nicole.
— Þér hafið komizt að heil-
Philip Morris vekur athygli
á mest seldu
amerísku filtersigarettunni
í Evrópu.
Reynið pakka af Marlboro og þér sannreynið hvað kallað er
raunverulegur tóbakskeimur.
Keimur, réttur keimur. Fullþroskað fyrsta flokks tóbak gefur Marlboro
þennan góða keim. Er þetta ekki það sem þér leitið að í filtersigarettunni?
„FILTER“ • RÉTTUR KEIMUR • „FLIP TOP“ PAKKI.
miklu, sagði lögreglufulltrúinn í
viðurkenningarrómi.
Þegar hann kom aftur inn í
herbergi sitt, bað hann um síma-
samband við yfirlæknir réttar-
rannsóknarstofunnar.
— Herra læknir, munið þér
eftir líki Janine nokkurrar Sie-
bert, sem var dregin upp úr Teg-
eler Sée í desember?
— Já, auðvitað.
— í álitsgerð yðar er minnst
á meiðsli í hnakkanum. — Við
gerðum ráð fyrir að hún hefði
dregizt utan í eitthvað, gætu þau
ekki eins stafað af höggi?
— Því er ekki að neita, herra
lögreglufulltrúi. Höggi með járn-
stykki eða einhverju svipuðu ...
En ég hélt, að um óvéfengjanlegt
sjálfsmorð væri að ræða.
— Ég þakka yður kærlega,
herra læknir. Við ætlum að graf-
ast betur fyrir um þetta.
Sassé lögreglufulltrúi lagði tól-
ið á. Hann virti hugsandi fyrir
sér grænu örkina með áletrun-
inni „Janine Siebert“. Hann gat
ekki losað sig við þá tilfinningu
að í þessu máli hefði honum
skjátlazt. Skjátlazt mikillega.
Hann var þakklátur þeirri til-
viljun sem hafði leitt hann inn í
hið dýra veitingahús. Júrgen Sie-
bert — hann hafði þegar í stað
þekkt hann aftur. Og þá
hafði hann orðið hvumsa. Og
núna fannst honum hann finna
þefinn af einhverju. Annað hvort
kom sjálfsmorð konu þessa Sie-
berts honum mjög vel, eða það
var ekkert sjálfsmorð.

\
Magnús E. Baldvinsson
K.

10. tbi. VIKAN 41