Vikan - 09.07.1970, Blaðsíða 37

Þrjú hundruð sjötíu og
fimm dollarar
KENT
Með hinum þekkta
Micronite filter
er eftirspurðasta
ameríska filter sígarettan!
Framhald af bls. 17.
honum tækist fyllilega að gera
sér grein fyrir því, sem letrað
var á hvíta spjaldið, sem þar lá.
Hann las það að minnsta kosti
tvisvar áður en honum tókst að
skilja meininguna.
„Ig ER EKKI DAUÐUR“
„Ég þjáist af flogaveikisköst-
um, sem geta orðið svo svæsin,
að ég virðist dauður. Finni ein-
hver mig, þegar ég er þannig á
mig kominn, er hann vinsamlega
beðinn að gera viðvart
Dr. Kriiger, 441 East, 64. stræti
Murray Hill 3-0010“.
Hann fleygði' frá sér veskinu
eins og það væri hættulegur
smitberi. Svo starði hann á það,
fann hvernig hann titraði allur
og skalf, rétt eins og hann væri
sjálfur að fá flogaveikiskast.
Hann sá andlitið á hrúgaldinu
á gangstéttinni fyrir hugskots-
sjónum sínum. Lítið yfirskeggið,
lukta hvarmana og friðsælan
svipinn. Og svo leit hann þar
aðra mynd, sem vakti með hon-
um ógn og skelfingu. Gröf í
kirkjugarði, ómáluð líkkista, sem
seig niður í myrkrið, skófla, sem
ruddi moldinni ofan í gröfina.
Hann sá andlitið á hrúgaldinu
lokaði augunum og reyndi að
hafa hemil á hugsunum sínum.
En það var með öllu árangurs-
laust, hann hugsaði og hugsaði,
en samhengislaust og án þess að
komast að nokkurri skynsam-
legri niðurstöðu.
Svo reis hann á fætur og leit
í spegilinn. Hann var náfölur í
andliti. Eins og liðið lík. Það var
með naumindum, að hann bæri
kennsl á sjálfan sig.
Ekki dugði þetta. Hann stakk
veskinu aftur í vasann, gekk
fram í eldhúsið og brá sér í yf-
irhöfnina. frena var eitthvað að
bjástra við potta og pönnur á
eldavélinni og raulaði lágt fyrir
munni sér.
— frena láttu mig hafa fimm-
kall.
—• Hvað ... hvað ertu að segja,
maður?
— Láttu mig hafa fimmkall.
Eg þarf á honum að halda, en
spurðu mig ekki til hvers ...
— En mig minnir að við höf-
um gert með okkur samning.
Varð það ekki að samkomulagi,
að hvorugt okkar eyddi eyri af
þessum peningum fyrr en allar
skuldir væru greiddar?
frena, ég kemst ekki hjá
bessu. Við skulum ekki ræða
h^ð nánar. en é? ■'ærð
Það- leyndi sér ekki á svip
hennar, að henni var þetta ekki
að skapi, en samt sem áður
seildist hún eftir krukkunni r„eð
peningunum. Hún leitaði í seðl-
unum þangað til hún fann fimm-
kall. Hann tók við honum, kyssti
hana síðan blíðlega á kinnina og
hirti ekki um að leyna því, að
hann hafði samvizkubit.
—- Ég segi þér það satt, vina
mín, að ég kemst ekki hjá þessu,
mælti hann afsakandi. Ég skal
segja þér það seinna, en því er
þannig farið, að ég kemst ekki
hjá þessu. Ég kem aftur eftir
skamma stund, sagði hann um
leið og hann gekk út.
Það ætlaði að ganga illa að ná
í leigubíl. Þetta var ekki eitt af
þeim borgarhverfum, þar sem
fólk notar leigubíla hversdags-
lega, svo það var ekki fyrr en
hann kom að Breiðstræti, að
hann kom auga á lausan bíl og
gat stöðvað hann. Hann nefndi
ákvörðunarstað og settist inn í
aftursætið.
Eftir tæpar fimm mínútur var
hann kominn á staðinn. Hann lét
bílinn nema staðar spölkorn frá,
gekk svo fyrir götuhornið.
Hann hafði aldrei gert ráð
fyrir því að allt yrði þar með
kyrrum kjörum eins og þegar
hann hélt þaðan á brott, en engu
að síður brá honum ónotalega.
Brá vegna þess hve allt var
þarna hljótt — og vegna þess
að hrúgaldið var farið.
Lögreglubíll hafði staðnæmzt
spottakorn frá staðnum, þar sem
hrúgaldið hafði legið. Hreyfillinn
var í gangi og suð hans hið eina,
sem rauf kyrrðina. Annars var
þarna ekki nein verksummerki
að sjá. Ekkert. ..
Hann gekk þangað, sem lög-
reglubíllinn stóð, án þess hann
hefði hugleitt hvers hann ætti að
spyrja, eða hvernig hann ætti að
komast að orði.
— Gott kvöld, lögregluþjónn.
Lögregluþjónninn, sem sat
undir stýri, virti hann fyrir sér
nokkur andartök, horfði á slitin
föt hans og spyrjandi andlitið,
en leit svo í aðra átt! kinkaði
kolli og tók varla undir kveðju
hans.
— Kom til einhverra átaka
hérna?
• - Nei, það fannst bara dauð-
ur maður liggjandi þarna á
gangstéttinni. Þeir óku honum á
brott fyrir stundarkorni síðan.
Svo virti lögregluþjónninn Joe
enn fyrir sér, og nú af nokkurri
forvitni. Vitið þér kannski eitt-
hvað um þetta mál?
— Hver? Eg? Ekki nokkurn
skapaðan hlut, svaraði Joe og
hopaði um skref. Heyrði bara
að viðvörunarblístran var þeytt.
28. tbi. VIKAN 3?