Vikan - 16.07.1970, Blaðsíða 31

leikum, eins og nú nýlega John Schlesinger, sein var leik-
stjóri og annar framleiðandi kvikmyndarinnar „Midnight
Co\Vboy“, sem fékk Oscarsverðlaun fyrir beztu kvikmynd
ársins.
Þessir menn hætta líka á að ráða óþekkta leikara. Aðal-
alriðið í þessum kvikmyndum er ekki þekkt nöfn í hlut-
verkaskrá, heldur innihald hlutverkanna.
Það liefur líka réttilega verið bent á það að leiðin frá
Hollywood liggi í austur. í New York eru bankarnir og fjár-
málamennirnir; kvikmyndafélögin hafa aðalskrifstofur sín-
ar i New York, og þar eru teknar ákvarðanir um livað gera
skal. Og nú er þessi hætta frá austri orðin meiri. 1 nánu
sambandi við leikliúsin og sjónvarpsstöðvarnar, eru nú risin
upp kvikmyndaver. Tæknibúnaðurinn, sem ennþá er til í
Hollywood er orðinn gamall og ekki samkeppnisfær, en í
New York eru upptökusalir og tæknihúnaður af nýjustu gerð.
Og þetla er á þeim stað þar sem sjónvarpið og leikhúsin hafa
mest upp á að bjóða, svo það er ekki undarlegt að beztu leik-
ararnir sæki þangað, leikarar, sem ekki einskorða sig við
eina lilið leiklistarinnar. Þeir kjósa að vera þar sem fram-
boð er á breytilegri tækifærum og vinnustaðir eru nálægt
hver öðrum.
Þessi nýja kynslóð leikara, sem líta á starf sitt frá allt
annarri hlið en hinir eldri samstarfsmenn þeirra, eru líka
liættulegir kvikmyndaiðnaðinum í Hollywood. Þeir vilja ekki
láta liafa sig í hvað sem er, eingöngu fyrir peninga. Þeir liafa
meiri liug á að vinna vel sitt starf, en að hljóta frægð og auð-
æfi, starf, sem þroskar þá og þeir geta slaðið við, bæði skoð-
analega og siðferðilega. Þeir eru ekkert ginkeyptir fyrir al-
menningsáliti og ekki hræddir við að valda ágreiningi. Þeir
kæra sig lítið um þann siðferðiskvóta, sem settur var kvik-
myndum árið 1930 eða þar um bil.
Kvikmyndafélögin í Hollywood voru eiginlega sjálf þess
valdandi að starfið fluttist burt frá Ilollywood. Þeir fóru í
æ ríkari mæli að láta taka kvikmyndir sínar erlendis, í lönd-
um þar sem framleiðslukostnaðurinn var minni, af ýmsum
ástæðum. En svo er annað að athuga við það, þá var hægt
að búast við ýmsum vandræðum stjórnmálalega séð, eins
Fólk fer í bíó, en vill helzt ekki sjá kvikmyndir
frá Hollywood. Það, sem einu sinni voru
aSalstöSvar kvikmyndaframleiSslunnar, er á
fallandi fæti.
Kvikmyndaverin eru nú seld sem húsgrunnar og
allskonar eignir seldar á uppboSi.
Ef ekkert raunhæft skeSur í þessum málum,
getur veriS aS IjóniS þagni líka....
Á UPPBODI
-tfc- HiS trygga Ijón Metro-Goldwyn-Mayer á æ erfiðara uppdráttar
4 MGM selur nú minningagripi á uppboði. Hér er fatnaðurinn af Judy
Garland í Galdrakarlinn frá Oz.
og þegar kvikmyndin „Queimeda“ með Marlon Brando í
aðalhlutverki, var tekin á Spáni.
Upprunalega átti myndin að heita „Quemeda“, sem er
spánskt og þýðir eldur, og fjallaði, meðal annars, um efni
þar sem Spáni var kennt um nýlenduliarðstjórn í Vestur-
Indíum. Þáverabdí innanríkisráðherra fékk handritið til
yfirlestrar, áður en kvikmyndatakan yrði leyfð, og hann
setti þau skilyrði að nafninu yrði breytt í portúgalska nafn-
ið „Queimeda" og að ádeilunum á Spán yrði snúið gegn
Portúgal.
Framleiðendur beygðu sig fyrir þessum kröfum.
Hollywood hefur alltaf beygt sig fyrir þeim sem valdið
liafa. Það er því ekki sízt þess vegna, sem ameríski lcvik-
myndaiðnaðurinn hefur verið ósjálfstæður frá listrænu sjón-
armiði, og ekki getað staðizt samkeppni frá þeim, sem meta
listrænt gildi fyrst og fremst.
En eitthvað verða framleiðendur í Hollywood að gera, og
leiðin út úr ógöngunum væri líklega eitthvað í þá átt að fé-
lögin sameinuðust um tæknilegu hliðina (segja þeir sem vit
hafa á þessum hlutum) og reyndu að framleiða kvikmyndir
sem stæðust samkeppni við erlendar kvikmyndir, sem fram-
leiða æ meir sem æskufólk hefur áliuga á og kvikmyndir
þar sem lagt er mest upp úr listrænu gildi....
*
29. tbi. VIKAN 31