Vikan - 16.07.1970, Blaðsíða 38

/Sg vildi ab ég
rgæti látiö mér detta
. eitthvað sniBugt...
V. í hug.
„St Margaret" var mikið umtöl-
uð, og allt í einu urðu fréttir af
þessu skipi kunnar um allan
heim. En Milly, sem var um borð
í „Evrópa“ vissi ekki neitt.
Það var ekki fyrr en hún kom
í land í Ensenada að hún heyrði
hinar hræðilegu fréttir. Seglskip-
ið „St. Margaret“ hafði lent í
óveðri, misst stórsigluna og sokk-
ið logandi í hafið,
Milly frétti þetta strax á hafn-
arbakkanum. Blaðamenn um-
kringdu hana. Sólin var steikj-
andi heit. Hún hljóðaði upp yfir
sig og féll meðvitundarlaus í
arma móður sinnar.
Milly komst brátt til meðvit-
undar. Hún fann salmíakslykt og
heyrði rödd móður sinnar, eins
og í gegnum þokuvegg.
— Milly ... Milly, barnið mitt.
Þegar Milly opnaði augun, stóð
hvítklæddur maður við hlið
hennar á sjúkradeildinni, sem
hún hafði verið flutt á.
— Milly, vaknaðu Milly, sagði
móðir hennar á ungversku. Þetta
var allt uppspuni! Það var að-
eins blaðalygi!
Litli, hvítklæddi maðurinn
veifaði bréfi framan í hana.
— Nafn mitt er Mendoza, sagði
hann á lélegri frönsku um leið
og hann hneigði sig. — Ég er
miðlari fyrir manninn yðar, frú.
Mér finnst mikið fyrir því að þér
skylduð heyra þessa lygafrétt.
38 VIKAN 29-tbl-
Mér er mikil ánægja að tilkynna
yður að þetta er ekki rétt. Hér er
sönnun fyrir því.
Hann hélt bréfinu upp að aug-
um hennar.
— Hvaða kemur það, sagði
hún andstutt.
— Madame, sagði senor Men-
doza, — það kom með þýzka
skipinu „Lúbeck“, sem tók póst
frá „St. Margaret" í rúmsjó.
Milly flýtti sér að opna bréfið.
Hún renndi augunum yfir reglu-
legar línurnar, sem sögðu henni
frá ást hans og þrá. Og svo hélt
það áfram:
... og svo var ofboðslegur öldu-
gangur og stormur í fjóra daga.
Við misstum fjögur segl og stór-
seglsrána. En það sem var hœttu-
legra var að það kviknaði í farm-
inum 30. maí. Það var sprenging,
sem orsakaðist af ógætni skips-
ahafnarinnar. Okkur tókst að
ráða niðurlögum eldsins. — Guði
sé lof, — en þetta var mikil raun,
það get ég sagt þér. Nú siglum
við í mjög góðu leiði og góðu
veðri áleiðis til Santa María
höfða. Eftir tíu daga verður þú í
örmum mér, ástin mín ...
Milly lét bréfið detta. Andlit
hennar var vott af tárum, tárum
hamingjunnar.
— Eins og þér sjáið, madame,
var þetta ekki annað en blaða-
mannaýkjur, sagði Mendoza
brosandi.
Sögulok í næsta blaði.
Þannig býr
formaöurinn Mao
Framhald af bls. 21.
Vandræði í kvennamálum voru
raunar ekkert nýnæmi fyrir Maó.
Kínverskir stjörnuspekingar
benda á að hann hafi fæðzt á
ári svörtu slöngunnar og á
stundu græna drekans, en eins
og vænta mátti hafa þær skepn-
ur ekki gott eitt í för með sér.
Menn bornir við þær aðstæður
eru taldir brokkgengir í ásta-
málum og kváðu oft fara illa
með konurnar sínar. Líka eiga
þeir að vera bardagamenn í eðli
sínu og hika ekki við að fá sínu
framgengt með ofbeldi og blóðs-
úthellingum.
MAÓ FÓRNAÐI KONU OG
BÖRNUM FYRIR
BYLTINGUNA
Fyrsta kona Maós var dóttir
eins nágranna hans í sveitinni
heima í Húnan. Faðir Maós,
hörkukarl sem græddi fé á því
að selja hrísgrjón, neyddi hann
til að kvænast stúlku þessari,
sem þá var átján ára en brúð-
guminn aðeins fjórtán. En dreng-
urinn var þá þegar orðinn sjálf-
um sér líkur og afsagði að hafa
nokkuð með stúlkuna að gera.
Tuttugu og tveggja ára og þá
orðinn róttækur námsmaður
varð hann ástfanginn í Jang
Kaí-húí, fjórtán ára gamalli
dóttur prófessors þess er kenndi
honum heimspeki. 1921 gengu
þau í hjónaband.
Sex ár liðu unz byltingarstarf
Maós skildi þau að. Þau höfðu
þá eignazt þrjá syni, en ekkert
dró það úr byltingarákafa hins
verðandi formanns. „Við getum
ekki verið saman lengur," sagði
hann við Jang. „Verðum við
saman, er auðveldara fyrir óvin-
ina að hafa upp á okkur. Það
skiptir svo sem engu meginmáli
hvort þeir skella af okkur höfð-
unum eða ekki. Hitt er verra ef
það skaðaði byltinguna.“ Maó
skipulagði þá um uppskerutím-
ann vopnaða uppreisn í Húnan.
Hann lofaði Jang: „Ég geri allt,
sem mér er unnt, til að láta þig
frétta af mér.“
En uppreisnin hlaut ekki al-
menningsstuðning, hún mis-
heppnaðist og Maó gat ekki
haldið neinu sambandi við konu
sína. Hann var þá þrjátíu og
fimm ára, hafði komið sér upp
aðalbækistöð í Ningkang en var
annars á hrakhólum. Að hinni
misheppnuðu uppreisn lokinni
fór Maó á flokksfund í Jungsjin,
þar sem gullfalleg átján ára
stúlka, ritari æskulýðsfylkingar
kommúnista á þeim slóðum,
bauð hann velkominn. Hún bar
honum að borða glóðarsteiktan
kjúkling og vín að drekka. Nafn
hennar var Hó Tsú-tsén.
Hún gaf þessum efnilega gesti
gælunafnið „Drekinn ástúðlegi"
og hafði hvílt hjá honum tvær
nætur, er hann kallaði fyrir sig