Vikan - 17.12.1970, Blaðsíða 15

KERSTIN ARTHUR-NILSSON
Hann var frjáls og óháSur, með flækingseðli, sem ekkert virti nema sínar
eigin skoðanir... Hún var ung nútímastúlka, sjálfri sér samkvæm...
þangað til merking orðsins samlíf rann upp fyrir henni Gæti nokkurn tíma
orðið samkomulag á því sviði milli þeirra?
Ljósið í glugganum
Það var allt á kafi í snjó. Hann
hékk fram af húsþökunum og
það sló á hann notalegum bjarma
frá götuljósunum. Hinum megin
við götuna voru gluggarnir
skreyttir grenisveigum með jóla-
stjörnum og í gegnum gluggana
var hægt að virða fyrir sér lif-
andi, litríka jólagleði, jólatré og
börn, hauga af hyasintum og
óteljandi kertaljós. Þar bjó ör-
ugglega fjölskylda, sem sparaði
hvorki peninga né erfiði til að
láta allt falla í hefðbundinn jóla-
ramma.
Klukkan var þrjú og nú var
verið að loka mjólkurbúðinni.
Afgreiðslukonan hengdi skilti í
gluggann sem á stóð: Gleðilega
hátíð! Eftir blautum, saltstráð-
um gangstéttum hraðaði fólk sér
heim, flestir með fangið fullt af
pökkum og hökuna vel varða af
treflum og krögum.
Hún kveikti á stóra kertinu í
gluggakistunni og eftir andartak
fór óróinn, sem búinn var til úr
rauðum málmpappírshjörtum, að
hreyfast í hitanum frá jólaljós-
inu.
Undir jólatrénu lágu jólapakk-
arnir að heiman og hljómplatan,
sem hún hafði keypt handa
sjálfri sér, já, og líka erma-
’mapparnir, sem hún hafði keypt
handa Birger. Hún tók litla
oakkann og stakk honum niður
í efstu kommóðuskúffuna.
Þegar síminn hringdi fann hún
ósjálfrátt til þessarar ísköldu
næstum kæfandi tilfinningar,
rem hún hafði svo mikla and-
r!yg£?ð á, vegna þess að það var
'■’ottur þess að hún var ekki í
Wí jafnvægi, sem hún þóttist
vera í, eða óskaði að minnsta
kosti eftir.
— Halló, Elmgren hér!
Já, ert það þú, Mia mín,
okkur pabba langaði svo til að
óska þér gleðilegra jóla.
Hvers vegna hafði henni dott-
ið í hug að þetta væri Birger,
þegar hún vissi það mætavel að
hann var síðastur allra manna
til að taka tillit til hátíðis eða
tyllidaga, eða einhvers, sem
truflaði hans eigin lifnaðarhætti?
— Það er fallegt af ykkur að
hringja, en þið hefðuð ekki þurft
þess, ég er búin að fá gjafirnar
og jólakveðjurnar frá ykkur.
— Við skiljum ekki hvers
vegna þú þarft að sitja þarna ein
um jólin, elskan mín, okkur lang-
ar svo til að hafa þig. Það er svo
einmanalegt þegar þú kemur
ekki.
■ Einmanalegt getur það
varla verið, sagði hún glaðlega.
Með börnum og barnabörnum
hlutu þau að vera að minnsta
kosti tólf. —■ Ég vona að gjaf-
irnar til barnanna séu komnar
til ykkar?
— Já, já, en þú ættir ekki að
senda öllum börnunum gjafir,
það er ekki réttlátt, þú sem ekki
átt nein börn sjálf.
— Ég sendi þeim gjafir sjálfr-
ar mín vegna,, ég hef svo mikla
ánægju af því.
Færð þú — verður nokkur
hjá þér?
— Nei, sagði hún snöggt, —
það verður enginn hjá mér.
Jæja, hér kemur pabbi,
hann langar til að segja nokkur
orð.
Þeyar hún hafði lagt símann
á, fannst henni hún finna ilm-
inn af iólavindlunum þeirra og
sá þau fyrir sér, sá þau ganaa
Þ-á einum glugsa til annars, til
að horfa út í myrkrið og bíða
eftir ljósunum frá bílunum og
fyrstu. barnabörnunum, sem
komu hlaupandi upp nýsópaðan
gangstiginn upp að húsinu.
En til hvers var að langa
heim, það yrði aðeins eins og
undanfarin jól, hún myndi sitja
ein í jólagleði þeirra og finnast
hún vera eins og tvíhöfðaður
hestur, fyrirbrigði í dýragarði,
sem þau virtu fyrir sér og vor-
kenndu, vegna þess að hún var
sú eina sem ekki átti eigin fjöl-
skyldu, var hvorki gift eða átti
börn. Líklega hefði þeim fund-
izt skiljanlegra að hún ætti barn
að minnsta kosti, ógiftar mæður
voru líklega skiljanlegra fyrir-
bæri í þeirra augun.
Blessunin hún mamma! Hún
var allt of háttvís til að spyrja
hana blátt áfram um þennan
undarlega Birger, sem hafði
orðið á leið hennar og þess
vegna....
— Ætlarðu að giftast honum,
Mia? Hvers vegna kemurðu al-
drei með hann heim til okkar,
svo við getum kynnzt honum?
— Það er allt í lagi eins og
það er, mamma, ég hef enga
þörf fyrir að gifta mig. Birger
gæti aldrei unað hér hjá ykkur
heila helgi, hann þarf alltaf að
vera á ferðinni. Einkennilegt?
Nei, það er það ekki, hann hef-
ur aðeins allt önnur lífsviðhorf
en þið. Og ef litið er á það sem
hann hefur gert fram að þessu,
þá er það ljóst að Birger er
greindur maður, mamma, en
hann er svo allt öðruvísi en þín-
ir elskulegu tengdasynir. Það er
ekki hægt að troða ólíku fólki
saman og gera sér vonir um að
allt gangi eins og í sögu.
Hve margar varnarræður
hafði hún haldið hans vegna?
Mia sneri aftur að glugganum.
Á svöiunum andspænis stóð jóla-
tré. sem enginn var farinn að
skipta sér af. Jólin voru ekki
lengur eins og áður, þegar hún
var barn, eftirvæntingin var
horfin, það var allt ljósara nú.
í>að sem iólin færðu fólki var
einskis virði, nema í félagsskap
við aðrar manneskjur. Og ef
5i. tbi. VIKAN 15