Vikan - 17.12.1970, Blaðsíða 48

Vinsnl jólncfföf
DONSKU
sfcólntöskurnnr
CmSNS'
GlobetroT
** •rom**
geta hlotið lífshamingju sína
með því.
Hún sneri bakinu við honum,
meðan hún talaði, snöggt og með
ákafa, horfði inn í kertislogann.
í þögninni, sem á eftir varð,
heyrði hún að hann stóð upp og
hún vissi ekki hvort hann gekk í
átt til dyranna. En nú var hún
húin að segja það sem henni bjó
í brjósti, það var hún sjálf, hún
gat ekki haldið út þessa óvissu
lengur. Ég skal reyna að gleyma
honum, ég skal finna annan
mann, sem getur kannske gert
mig hamingjusama, veitt mér
heimili, börn, venjulegt líf, sem
ég þrái svo heitt.
Hann hafði lyft örmunum, eins
og til að leggja þá á axlir henn-
ar, en hikaði, þorði ekki, þegar
til kom. ÞaS var eins og inni-
leikinn, sem alltaf hafði verið
þeim svo eðlilegur, væri horf-
inn, hún var framandi, hann
mjög hikandi.
48 VIKAN 5i. tbi.
— Hverju mundir þú svara,
ef ég bæði þig um að giftast
mér?
— Varaðu þig nú, láttu ekki
augnabliks viðkvæmni hafa
áhrif á þig, svaraði hún með
titrandi vörum.
— En ég elska þig, Mia, ég
elska þig! Hann greip um axlir
hennar og sneri henni við. — Sá
sem þú elskar, Mia....
Augu hennar viku ekki undan
augnaráði hans.
— Þekkir þú mig svona illa,
Birger?
Hann stóð grafkyrr og reyndi
að finna eitthvað til að segja,
honum kom ekkert í hug. Það
hafði aldrei hent hann áður.
— Fyrirgefðu.
Hún snerti við kinn hans.
— Þú myndir kannske sjá eft-
ir því, og ég, ég get ekki lifað
lífinu fetir þínum skilyrðum.
Þá safði hann hana örmum og
þrýsti henni fast að sér.
— Ættum við ekki að reyna,
Mia? Á þinn hátt?
Fyrir aftan hana mátti sjá inn
um glugga hjá öðru fólki, sem
kom saman til að eiga sameigin-
lega það sem dýrmætast er í
heiminum, félagsskap og vináttu,
þennan félagsskap, sem hún
hafði verið að tala um, öruggan
grundvöll og gleði.
•— Ástin mín! hvíslaði hann í
eyra hennar og orðið var nýtt í
munni hans. . . .
Þar til augu þín opnast
Framhald af bls. 32.
chell upp stigann. Jack og Crosley
komu hlaupandi niður.
Á meðan hafði Ken farið út um
bakdyrnar, opnað leynidyrnar og
var nú kominn aftur í þrönga gang-
inn í leikhúsinu. Þar snarstanzaði
hann. Fyrir framan hann stóðu tveir
lögregluþjónar og miðuðu á hann
byssum. Ken sneri sér eldsnöggt við
og ætlaði að fara aftur sömu leið.
En þá voru Jack og Menchell komnir
í dyrnar, svo að Ken var króaður
inni. Hann hörfaði upp að vegg og
hélt körfunni fyrir framan sig eins
og skildi.
í sama bili heyrðist ákaft klapp
og fagnaðarlæti og allar dyr opnuð-
ust upp á gátt. Það var hlé milli
þátta og allir gangar fylltust af
fólki. Ken var fIjótur að grípa þetta
heppilega tækifæri til að komast
undan.
— Farið frá! Þetta er lögreglan
hér, hrópaði Menchell'.
En það gagnaði ekkert. Ken var
sloppinn úr greipum þeirra. Hann
komst út úr leikhúsinu og tókst að
sleppa framhjá lögreglumönnum þar
með því að fela sig í mannf|öldan-
um.
Hann var kominn yfir götuna, en
varð að stanza þar vegna umferðar-
Ijósa. Hvert átti hann annars að
fara? Hin þaulhugsaða áætlun hans
hafði gjörsamlega farið út um þúf-
ur, og hann var bæði óttasleginn og
ringlaður.
Hann var stöðugt á varðbergi og
leit til allra hliða. Hvað átti hann að
gera við barnið? Honum datt ýmis-
legt í hug. Átti hann að setja körf
una á gangstéttina og leggja síðan
á flótta? En þá mundi Cathy fá
barnið sitt heilt á húfi. Átti hann að
kasta körfunni fyrir bíl?
Niðurlag í næsta blaði.
ódýrar - fallegar - sterkar
DavíS S. Jónsson Kr Þorvaldsson
Heildverzlun, sími 24333 Heildverzlun, simi 24478
„Gleym mér ei"
íslenzkar sokkabuxur í sérflokki
Sterkar
Þægilegar
Mjög vinsælar
Fást í bókaverzlunum um allt land.
Ratsjá b.f.
Laugarvegi 47 — Sími 11575