Vikan - 06.05.1971, Blaðsíða 13

drei á neitt, sem gefið gat í
skyn, að líf hans væri í hættu?
spurði ákærandi.
Lögfræðingur frú Howard,
George Kimball, reis á fætur
og fitlaði við gleraugu sín.
— Ef spurningarnar eru
ekki veigameiri en þessar, vil
ég biðjast þess, herra dómari,
að skjólstæðing mínum sé hlíft
við frekari áleitni. Það liggur
ljóst fyrir, að skjólstæðingur
minn hefur, eftir þennan sorg-
lega atburð . . .
Saksóknarinn horfði á hann
ekki alls kostar ánægður.
— Auðvitað, hr. Kimball,
sagði hann, en mig langar að-
eins til að spyrja skjólstæðing
yðar þessarar einu spurningar.
— Maðurinn minn . . . ves-
lings Terence, stamaði sorgar-
klædda ekkjan, — hefur aldrei
minnzt á, að nokkur sæti um
líf hans.
Hún kreisti litla vasaklútinn
og leit sorgmædd á formann
kviðdómsins, og heyranlegt
andvarp lyfti fögrum barmi
hennar, og karlmennirnir í
kviðdómnum teygðu álkuna.
— Takk fyrir, sagði saksókn-
arinn, — þetta er nóg í bili,
frú Howard.
Konan sorgarklædda gekk að
dynmum á réttarsalnum. íbúar
Cu^pood stóðu í biðröð fyrir
utan og störðu á hana, þegar
hún gekk niður tröppurnar að
bílnum, sem beið hennar.
— Heim, Henry, sagði hún
stuttlega við bílstjórann, þegar
hún-^hafði kvatt lögfræðing
sinn.
Inni í réttarsalnum var enn
haldið áfram. Þá dró kviðdóm-
urinn sig afsíðis, en ekki lejð
á löngu, áður en kviðdómend-
ur komu aftur og staðfestu
kenningu saksóknarans um
það, að Terence Howard hefði
lokið þessu lífi sínu fyrir til-
verknað morðingja, eins og
fleiri.
L.oftið inni á skrifstofu Jam-
es McFields lögreglumanns var
mettað vindlareyk. Clive Oak-
es lögregluforingi sagði álit sitt
á málinu. Oakes, sem var há-
vaxinn og grannur maður með
skarpa andlitsdrætti, gáfuleg
augu, tætti hugsi sundur eld-
spýtur og fleygði leifunum í
öskubakka McFields, um leið
og hann talaði:
— Ég býst við, að þetta mál
komi yður fyrir sjónir á svip-
aðan hátt og mér, McFields,
sagði hann, — enda þótt morð
sé ekki daglegur viðburður á
umráðasvæði yðar. En þetta
mál er orðið New Scotland
Yard mikill Þrándur í Götu.
Eins og þér vitið, var þetta
fjórði maður frú Nathalie Ho-
ward. sem Iézt svona sviplega.
McField svaraði ekki, þegar
Oakes þagnaði, heldur hlust-
aði.
■— Við höfum í kyrrþey
njósnað lítillega um þessa frú
Howard, ekki sízt vegna þess
að, ef svo má segja, að konan
hefur hagnazt vel á dauða eig-
inmanna sinna. Þetta kemur
kannski fyrir einu sinni, Mc-
Field! En þegar það kemur
fvrir fiórum sinnum, er málið
eitthvað gruggugt! Það eitt er
víst!
McField Jyfti brúnum.
— Howards-hjónin fluttu
hingað, eftir að þau giftust,
sagði hann. — Hvernig létust
eiginlega fyrri- eiginmenn henn-
ar? Hefur hún virkilega haft
fjarvistarsönnun í öll skiptin?
Oakes hló biturlega.
Fjarvistarsönnun! endur-
tók hann háðslega. — Þér vor-
uð sjálfur í réttarsalnum í dag.
Það vill svo vel til, að hinn
efnaði og vel tryggði kaup-
sýslumaður, Terence Howard,
er skotinn til bana, meðan
konan hans er í heimsókn i
Accrington hjá góðu kunn-
ingjafólki, herra og frú Don-
ald Henderson. Þessa fjarvist-
arsönnun verðum við að taka
góða- og gilda, McField, fyrst
og fremst vegna þess, að við
getum eins og er ekki afsann-
að vitnisburð konunnar, og í
öðru lagi — að minnsta kosti
hvað mig snertir -— vegna
þess að ég tók ekki sjálfur þátt
í réttarhöldunum. Þér skuluð
ekki efast um, að ég komist
ekki fyrr eða síðar að hinu
sanna! Mér finnst ekkert því
til fyrirstöðu, að frú Howard
hafi smeygt sér út úr herberg-
inu hjá Hendersons-hjónunum
að næturlagi, ræst bílinn sinn
og ekið til Curwood, þar sem
hún skaut manninn sinn. Síð-
an hefur hún getað farið aftur
heim til Hendersons-hjónanna
álíka auðveldlega og hún fór
þaðan.
Hann kveikti hugsi í nýjum
vindli og hristi höfuðið.
— Ég vil ekki sætta mig við.
að þetta sé svona einfalt! Frú
Howard er enginn kjáni, þér
skuluð ekki halda það! Við
skulum líta á fortíð hennar.
McField. Hún er allt annað en
leiðinleg!
Nathalie Howard er af fá-
tækum foreldrum komin. Hún
er góðum gáfum búin, og eftir
stúdentspróf tók hún að nema
læknisfræði. Hún hætti námi
eftir tvö ár og giftist fátækum
lögfræðinema, Oliver Ferris að
nafni, sem hún hafði kynnzt í
háskólanum, Það er í rauninni
ekki rétt, að Ferris hafi verið
fátækur, því að hann var
einkaerfingi foreldra sinna.
sem héldu honum uppi við
námið, og til að spilla honum
ekki voru mánaðarpeningar
hans af skornum skammti.
Nokkrum árum eftir að Ferris
lauk prófi, dóu foreldrar hans
með stuttu millibili. Eg verð
að bæta því við til þess að
koma í veg fyrir misskilning,
McField, að þau dóu eðlileg-
um dauðdaga, enda þótt það
kunni að virðast ótrúlegt, þar
sem Nathalie Howard átti í
hlut.
En sem sagt, Ferri^ gamli dó.
og Oliver varð skyndilega vell-
ríkur. Stuttu síðar fórst hann
sjálfur í sorglegu slysi. Þau
Nathalie höfðu farið í sumar-
leyfi til Skotlands. Þau fóru
saman á báti út á vatn eitt til
veiða, og þá var það Oliver,
sem féll útbyrðis og drukkn-
aði. Ekkjan var óhuggandi,
Framhald á bls. 43.
18.TBL. VIKAN 13