Vikan - 30.09.1971, Qupperneq 45

... oq heyrðu elskan, mundu svo eftir að
koma við hjá þorlákssonognorðmann í
bankastræti og ná i veggfóður sem ég lét taka
frá, já og meðan ég man, líttu á teppin hjá
þeim um leið, Ijómandi lagleg svona lykkju-
teppi, þú veizt...
i. ÞORLúKsson & noRomnnn sími ii2so
BM1KI15TRKTM1 5KÚLRGÖTU 30
„Hve lengi hafið þið þrjú
„Það mundi vera auðveldara
að nóttu til,“ sagði Nick.
„Ekki þegar þessir varðmenn
eru á staðnum. Þér að minnsta
kosti gangið alveg að búrinu án
þess að vekja athygli.“
Nick hallaði sér upp að
veggnum, og kom auga á hina
löngu fótleggi Jeanie, um leið
og hann settist í stól. „Stundum
er það ekki svo slæmt að vekja
athygli. Segið þið mér nú frá
fyrirætlunum yjckar um það,
sem á að gerast, eftir að ég hef
náð dýrinu.“
„Jeanie á að aka vörubíln-
um,“ sagði Cormick. „Hún mun
fara eftir fyrirskipunum yðar,
þangað til að þið eruð komin
burt frá dýragarðinum, og síð-
an mun hún aka yður til stað-
arins, þar sem við hittumst. Við
munum borga yður afganginn
af fénu þar og taka við vöru-
bílnum. Það er okkar verk að
koma dýrinu í flugvélina, sem
fer til Kanada.“
„Er hægt að setja tígrisdýrið
á þennan bíl?“
„Dýrið verður í stálkassa
með nokkrum loftgötum. í hon-
um er hægt að flytja dýrið.“
Nick Velvet kinkaði kolli,
Ég þarf að ná mér í nokkra
hluti. Verð kominn aftur fyrir
myrkur.“
Hann fékk bíl Jeanie lánað-
stofum fyrir útbúnaði og reynd-
ist vera opið síðdegis á laugar-
degi. Þar keypti hann ljóta
kúlubyssu, sem úr var skotið
svæfandi kúlum. Hún átti að
vera til taks, ef svo skyldi fara,
að dýrið tæki brottnáminu með
ólund .. .
Síðari hluta sunnudagsins fór
Nick aftur til dýragarðsins með
Jeanie, af því að hann vildi
kynna sér einkennisbúninga
gæzlumannanna. Og reyndar
líka af því, að hann vildi kynn-
ast Jeanie. „Hvernig kynntust
þér Cormick?“ spurði hann,
meðan þau voru á gangi ná-
lægt skriðdýrahúsinu.
„Hvernig gerist slíkt yfir-
leitt? Ég var dansmær í litlu
veitingahúsi skammt frá Broad-
way. og átti mína drauma um
að semia siálf ballettdansa ein-
hvern tíma. Hann sagðist
mundu hiálpa mér — leggia til
peninga."
„Gerði hann það?“
..Þeear bessu verki er lokið.
segir hann. Það er alltaf að
loknu aðeins einu verki enn.
En hann er ekki slæmur ná-
ungi. Hann hefur stiórn á
Harry.“
tíma, en hún fór frá honum.
Hann var vanur að berja hana,
og henni líkaði það ekki.“
„Hvernig frétti Cormick um
mig?“
Hún sneri sér til hliðar og
brosti að honum. „Þér eruð
frægur meðal vissra manna,
Nick Velvet. En aldrei hélt ég,
að þér væruð svona laglegur.“
Nick var ekki laglegur, og
hann vissi það. Hann hætti að
horfa á fætur hennar og fór að
gera sér áhyggjur. „Við skulum
fara til baka,“ var uppástunga
hans.
Á leiðinni út staðnæmdist
hann við pall blöðrusalans og
keypti tvær blöðrur, bláa og
rauða. Þá bláu gaf hann Jeanie,
en hann sleppti þeirra rauðu og
horfði á hana, þegar hún steig
upp í andvaranum. Hann horfði
heillengi á hana, og svo fóru
þau burt.
Það rigndi í birtingu á mánu-
dag, og Nick bölvaði óheppni
sinni. Hann var í þann veginn
að stinga upp á frestun, en um
áttaleytið var farið að birta til,
og regnið var orðið að óveru-
legum úða.
Þeir komu saman á lokafund
í hjólhýsinu, og Cormick tók í
hönd hans.
„Gangi yður vel, Nick. Af-
gangurinn af peningunum mun
bíða eftir yður.“
„Getið þér sagt mér, hvar þið
verðið?"
„Jeanie veit það. Við sjáum
yður síðdegis í dag.“
Nick flýtti sér að fara í fötin,
sem voru nákvæm eftirlíking
af vinnufötum þeim, sem gæzlu-
mennirnir voru í. Svo fór hann
með Jeanie í vörubílnum, og
hún lagði honum í verzlanamið-
stöð í einu úthverfi borgarinn-
ar.
„Allt í lagi, foringi," sagði
hún og settist við stýrið á vöru-
bílnum. „Hvaða fyrirskipanir
fæ ég?“
„Starfsmannahliðið verður
opið. Við ökum þar inn, og síð-
an fer ég frá yður. Þaðan getið
þér séð búr tígrisdýrsins, og
jafnskjótt og ég kem að því,
byrjið þér að aka í áttina til
þess, hægt. Þér verðið að snúa
bílnum við og aka aftur á bak
upp að girðingunni fyrir utan
búrið. Það verður það vanÖa-
samasta."
„Hvað verða varðmennirnir
að gera allan þennan tíma?“
Hann sagði henni það.
„Þér eruð heilmikill karl,
Nick Velvet. Mun það takast?“
„Ef það gerir það ekki, kem-
ur „hjúpaða“ tígrisdýrið í fang-
ið á mér.“
„Ættum við að kaupa eina
blöðru í viðbót, svona rétt til
öryggis?"
Hann virti fyrir sér himininn
andartak og horfði á úfin, hvít
ský, sem liðu um loftið. „Nei,
vindáttin er um það bil eins og
í gær.“ Hann gáði í alla vasa
sína og kvað upp þann úrskurð,
að þau væru bæði tilbúin.
Þegar Jeanie var að aka
vörubílnum á hægri ferð gegn-
um starfsmannahliðið, sneri
dýragarðsvörður í einkennis-
búningi sér að þeim forvitnis-
lega og lagði af stað í áttina til
þeirra. Nick fór út úr bílnum
og flýtti sér áfram.
„Eruð þér að vinna hérna?“
kallaði vörðurinn.
„Er að hreinsa búr tígrisdýrs-
ins.“
„Ha?“ Vörðurinn nálgaðist
og virtist ekki átta sig á þessu.
„Einhver hefur hent flösku
þangað inn í nótt. Glerbrot."
Nick vonaði, að hinir raunveru-
legu gæzlumenn væru ekki
þegar búnir að finna glerið og
taka það burt. Hann hafði orðið
að kasta flöskunni yfir girð-
inguna úr fimmtán metra fjar-
lægð, en kastarmur hans var
enn góður. Hún hafði fallið nið-
ur í rétta búrið og mölbrotnað
í einu horninu á umráðasviði
„hjúpaða“ tígrisdýrsins.
Vörðurinn sneri sér til hlið-
ar og starði á glerbrotin og hið
an og ók til borgarinnar — til
fyrirtækis, sem sá rannsóknar-
verið saman?“
„Um það bil ár. Harry var í
kunningsskap við stúlku um
39. TBL. VIKAN 45