Vikan - 09.12.1971, Blaðsíða 19

þau sjálf að ákveða hvað gera
skal.
LÍF í KLAUSTRI.
Að nokkrum utanlandsferð-
um undanskildum, hefur Thor-
sten Thögersen búið mestan
hluta ævi sinnar í prestareglu.
En séra Ansgar, eins og hann
var kallaður var í það strangri
reglu að prestarnir töluðu sjald-
an hver við annan. Þess í stað
skrifuðu þeir erindi sín á smá-
snepla, sem svo var stungið
undir hurðir á dyrum viðkom-
andi!
Herbergi þeirra voru einföld,
þar voru aðeins hörð rúm, stól-
ar og borð og krossar á veggj-
um.
Systir Jóhanna, en það var
nunnuheiti hennar, var í reglu
Elísabeth-systranna. Hún hafði
ennþá strangari lífsreglur. Hún
var svo önnum kafin allan dag-
inn að hún hafði sjaldan tæki-
færi til að fara til borgarinnar.
Einkalíf átti hún ekki, hún átti
jafnvel ekki nunnuklæðin,
svartan kyrtil og fjólubláa
blæju.
Hún varð að byrja daginn
klukkan fimm að morgni við
messu. Svo hafði hún hálftíma
til hugleiðinga, þangað til hún
fór til næstu messu á undan
morgunverði, sem systurnar
neyttu í algerri þögn. Önn dags-
ins var aðeins rofin af máltíð-
um og meðan á þeim stóð, las
einhver systirin upp úr heil-
agri ritningu. Eftir kvöldverð
var hvíld. Þá máttu systurnar
tala saman, sérstaklega með
það fyrir augum að þreifa fyr-
ir sér hvort einhver óánægja
væri ríkjandi og ef svo var, að
jafna það fyrir svefninn, svo
engin þeirra gengi til hvílu í
reiðihug.
ÞAU HITTUST f SKÓLANUM.
Fyrir utan prestsþjónustu
sína var séra Ansgar kennari
í skóla, sem rekinn var af reglu
hans. Þar hitti hann systur Jó-
hönnu, sem kenndi við sama
skóla. Nunnunum var ekki
bannað að heimsækja prestana
og það var gagnkvæmt hjá
þeim. Þessar heimsóknir áttu
sér samt stað í sérstöku funda-
herbergi. Þrátt fyrir hinar
ströngu reglur, boð og bönn,
urðu presturinn og nunnan
ástfangin hvort af öðru, svo
ástfangin að hún varð barns-
hafandi.
Margir prestar og margar
nunnur kikna oft undan því of-
urmannlega oki sem lagt er á
þau. En nú hefur Vatikanið
Framhald á hls. 35.
49. TBL. VIKAN 19