Vikan


Vikan - 09.12.1971, Blaðsíða 41

Vikan - 09.12.1971, Blaðsíða 41
EREF MICRO 8 8 rása segulbandsstereotæki fyrir bilinn, fyrirferðarlítið, létt að setja í, allar festingar fyrir ísetningu fylgja með. Ódýrt en vandað tæki. T. d. fínstilling inn á rásir, áriðandi ef spiluð eru heimaupptekin bönd. SENDUM í PÓSTKRÖFU. AUSTURSTRÆTI • W þetta: „No beat me, but please help me!“ (Ekki slá mig, hjálp- aðu mér). Við verðum að skipta okkur af náunganum, því ein lítil hjálparhönd er svo dásam- legur hlutur. É'g gæti nefnt þér dæmi um gamla konu, sem fannst látin í íbúð sinni í Oslo, þremur vikum eftir dauða hennar. Hún vildi ekki eiga samskipti við annað fólk og enginn vildi skipta sér af henni. Ef einhver hefði látið sér annt um þessa konu væri hún ef til vill enn á lífi. Hver veit hversu lengi og mikið hún þurfti að þjást áður en hún dó? Það er ekki svo mikill munur á mér og þér og það er heldur ekki mikill munur á okkur og fólk- inu í flóttamannabúðum í Indlandi. Munurinn er helzt sá, að við eigum nóg að borða en þeir ekki. No beat me, help me. ó.vald. CATHERINE Framhald aj bls. 17. — Fangi reynir venjulega að endurheimta frelsi sitt. Hvað hefur þú gert til að fá frelsi? — Hér er hvorki stund né staður til að þrefa um þetta ... — Það er auðveld leið að svara svona . . . — Þögn! sagði Zobeida og var að springa af óþolinmæði. — Mér leiðist að hlusta á þess- ar fjölskylduþrætur. Hvar hala- ið þið eiginlega að þið séuð? Þessi truflun frá hennar hlið kom á óhentugum tíma. Arnaud sneri nú allri bræði sinni að henni. — Og hver heldurðu að þú sért, að þú hafir rétt til að skipta þér af fjölskyldumálum okkar? f landi þínu er það al- veg eins og í okkar landi, karl- mennirnir hafa vald yfir öllum konum í ætt þeirra. Þessi kona heyrir mér til . . . þar sem við erum af sama holdi og blóði og ég hef rétt til að krefjast skýringar á hegðun hennar. Heiður hennar er líka minn heiður og ef hún saurgar hann Hann fylgdi þessum orðum eftir með svo reiðilegum hreyf- ingum, að Catherine dró sig ósjálfrátt í hlé. Það var hræði- legt að horfa á Arnaud svona ofsalega reiðan, það var morð- svipur í augunum og nasavæng- ir hans voru hvítir af bræði. Og skyndilega varð hún þreytt á að reyna að koma honum í skilning um aðstæðurnar. Hvernig gat hann horft burt frá þeim hörmungum, sem hún var búin að ganga í gegnum, til að ná þessu takmarki? Nei! Hann virtist ekki skilja það, það eina sem komst að hjá hon- um, var reiðin yfir því að hún hafði orðið að gefa sig þessum prinsi . . . Þessi ofsi Arnauds fór ekki fram hjá prinsessunni. Enginn maður gat verið gripinn svona heiftarlegri bræði vegna fag- urrar systur sinnar, og hún ákvað nú að auka á bræði hans, svo hún ætti hægara með að losna við þessa stelpu. Ef hún gæti aðeins gert hann svo reið- an að hann myrti hana í bræði sinni, þá var öllu borgið. Hún sneri sér því brosandi að Arnaud. — Þú hefur rétt fyrir þér, herra minn. Heiður fjölskyldu þinnar kemur þér einum við. Ég læt þig um að ákveða hvað gera skal við hana. Ef þú hegn- ir henni, þarftu ekki að óttast reiði kalífans. Hann mun skilja það og ég skal tala máli þínu! Hún skipaði geldingunum að fara og var um það bil að hverfa sjálf af sjónarsviðinu, þegar Morayma kom hlaupandi, pat- andi í allar áttir og stóð á önd- inni. Gamla Gyðingakonan fleygði sér á jörðina. Svo beið hún eftir spurningum. Zobeida lét ekki standa á þeim. — Hvað vilt þú, Morayma? Hvað gengur að þér? Stattu upp! Um leið og hún skreiddist á fætur, benti gamla konan ógn- andi á Catherine. — Þessi kona strauk úr her- bergi sínu, eftir að hún hafði ráðizt á eina af félagskonum sínum, bundið hana kyrfilega og stolið fötum hennar. Ég sé að hún hefur jafnvel verið svo djörf að ráðast hingað inn. Ó, dásamlega prinsessa, látið mig fá hana, svo ég geti refsað henni að verðleikum; með svipuól- inni! Prinsessan glotti grimmdar- lega. — Svipuólinni? Þú hlýtur að vera frá þér, Morayma! Og láta kalífann sjá förin eftir ólina, þegar hann kemur og vill njóta hennar? Nei, láttu mig um þetta . . . Héðan af fer hún ekki út úr mínum vistarverum, nema til þess eins að þjóna bróður mínum. Hún er frönsk aðals- kona, systir míns elskaða ridd- 49. TBL. VIKAN 41
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.