Vikan - 03.02.1972, Side 17

Pavée Saint Andrée; þar hafði
frúin matsölu, og María aðstoð-
aði hana. Þannig leið tíminn.
þangað til að María var orðin
tuttugu og eins árs, en þá vakti
hin mikla fegurð hennar athygli
ilmvatnssala nokkurs, sem rak
eina af verzlununum á neðstu
hæð stórhýsisins Palais Royal
og verzlaði aðallega við hina
taumlausu ævintvramenn, sem
mikið var um þar í nágrenninu.
Herra Le Blanc var ljóst, hvaða
hag mátti hafa af þjónustu hinn-
ar fögru Maríu í ilmvatnaverzl-
un hans; og stúlkan tók hinum
góðu tilboðum hans fegins hendi
þótt móðir hennar væri meira
hikandi en hún við að fallast á
þau.
Allt fór eins og verzlunar-
eigandinn hafði búizt við, og
verzlun hans varð brátt alþekkt
vegna töfra hinnar kátu búðar-
stúlku. Hún hafði verið í þjón-
ustu hans í um það bil eitt ár,
þegar aðdáendur hennar stóðu
allt í einu ráðþrota vegna
skyndilegs hvarfs hennar úr
búðinni. Herra Le Blanch gat
ekki gefið skýringu á fjarveru
hennar, og frú Roget var miður
sín af áhyggjum og skelfingu.
Dagblöðin fór strax að ræða
málið, og lögreglan var í þann
veginn að hefja alvarlega rann-
sókn, þegar svo vildi til einn
fagran morgun, að viku liðinni,
að María birtist aftur við af-
greiðsluborð sitt i verzluninni,
og var hún þá við góða heilsu,
en dálítið döpur í bragði. Allar
fyrirspurnir, nema frá hinum
nánustu, voru að sjálfsögðu
strax þaggaðar niður. Eins og
áður kvaðst herra Le Blanch
ekkert vita. María, og móðir
hennar, svöruðu öllum spurn-
ingum á þá leið, að María hefði
dvalizt undanfarna viku heima
hjá frænku sinni uppi í sveit.
Þannig féll málið niður og
gleymdist að mestu; því að
stúlkan kvaddi ilmvatnsalann
brátt endanlega, að því er virð-
ist til að losna við ósvífnis-
lega forvitni, og leitaði hælis í
íbúð móður sinnar í Rue Pavée
Saint Andrée.
Það var um fimm mánuðum
eftir þessa heimkomu, að vinir
hennar voru skyndilega slegnir
ótta vegna skyndilegs hvarfs
hennar í annað sinn. Þrír dagar
liðu, og ekkert fréttist af henni.
Á fjórða degi fannst lík hennar
á floti í Signu, nálægt bakkan-
um andspænis hverfinu Rue
Saint Andrée, og á stað sem
FramhalcL á bls. 35.
Edgar Allan Poe
Bandaríska skáldið Edgar AUan Poe skrifaði eitt sinn, að í Ameriku
væru fátæklingar fyrirlitnir meir en á nokkrum öðrum stað á hnett-
inum. Þessa fullyrðingu sína byggði hann á eigin reynslu. Hann var
óhamingjusamur alla ævi og líf hans einkenndist af fátækt og harð-
neskju.
Poe var fæddur í Boston 19. janúar 1809. Ungur missti hann báða
foreldra sina og ólst síðan upp hjá kaupmanni í Richmond í Virginíu.
John Allan og fjölskyldu hans. Hann stundaði eitt ár nám við há-
skólann í Virginíu, en hneigðist til drykkjuskapar og spiiamennsku.
Hann lenti í orðasennu við fósturfötur sinn út af þessu og ýmsu öðru.
og endirinn varð sá, að Poe fór frá Richmond peningalaus og allslaus
og naut ekki upp frá því neins stuðnings frá fósturföður sínum, sem
var vellauðugur maður.
Hann fór til Boston og fékk þar útgefna fyrstu ljóðabók sína, Ta-
merlane and other poems. Sú bók er nú einhver dýrmætasti safn-
gripur, sem um getur í Bandaríkjunum. Hvorki þessi fyrsta ljóða-
bók hans, né tvær aðrar, sem hann gaf út nokkru siðar, vöktu neina
verulega athygli.
Næst var Poe tckinn í herinn, en fékk því sjálfur til leiðar komið,
að hann yrði rekinn úr honum. Um tíma bjó hann í Baltimore hjá
frænku sinni og dóttur hennar, Virginiu, sem síðar varð konan hans.
Framhald á bls. 34.
5. TBL. VIKAN 17
i