Vikan - 15.06.1972, Qupperneq 35

NATASJA
Framhald aj bls. 22.
var alskýjaður og mér fannst
ég finna regndropa á handar-
baki mínu. Andrei greip hönd
mína og þrýsti hana blíðlega
og við gengum áfram stíginn
meðfram rúgökrunum. Skyndi-
lega nam hann staðar.
- Hlustið, þetta eru nætur-
galarnir, þeir syngja allar næt-
ur í skógunum við Arachino.
Ég heyrði ljúfan fuglasöng-
inn. Ég haí'ði aldrei fundið eins
vel nærveru hans, en skyndi-
lega skall rigningin á og töfra-
stundin var horfin.
Hlaupum, sagði Andrei
og við hlupum, hönd í hönd,
yfir akurinn og i skjól við trén.
Það var hlýtt og þurrt undir
þéttu laufþaki trjánna, en mjög
dimmt. Ég hafði það á tilfinn-
ingunni að ég ætti líklega ekki
að dvelja þarna.
—- Ég verð að fara til að
leita að Maryu, sagði ég.
— Það styttir bráðum upp,
sagði hann.
Við hölluðum okkur upp að
trjábol og ég fann að hann
horfði á mig.
Hvers vegna hafið þér
klætt yður svona? sagði hann.
— Ég held ég kunni betur við
yður eins og þér eigið að yður
að vera. Hann tók af mér húf-
una með rauða bandinu og
strauk með fingrunum gegnum
vott hárið á mér. Það hefur
sama lit og eldurinn, sagði
hann. Litla enska stúlkan
mín, — svo alvarleg og dug-
leg.
Þetta hljómar ósköp leið-
inlega, sagði ég og reyndi að
láta ekki bera á þvi að rödd
mín var óstyrk.
— Ekki leiðinlega, síður en
svo.
Hann hallaði sér fram og
kyssti mig. Það var svo ósegj-
anlega yndislegt að ég þorði
ekki að hreyfa mig. Hann vafði
mig örmum og varir hans struku
varlega hár mitt, augun og
regnvotar kinnarnar og fundu
að lokum munninn, Ég stóð
grafkyrr. Ég óskaði þess inni-
lega að hann kyssti mig svona
alla ævi. En svo fann ég að
handtök hans urðu fastari. Mér
varð hugsað til Natösju og alls
þess sem hún hafði sagt um
hann og sem hafði þjáð mig
svo mjög síðustu vikurnar.. Svo
reyndi ég að losa mig úr faðm-
lögum hans.
Gerið þetta ekki, sagði ég
og stóð á öndinni.
Hvers vegna ekki? Viljið
þér ekki láta kyssa yður?
Ég var fjúkandi vond við
sjálfa mig. Ég hafði verið hon-
um alltof auðveld bráð. Hvað
skyldi hann hugsa um mig?
Kyssti hann mig eins og sveita-
stúlkurnar, þegar hann hafði
ekki konu bróður sins.
— Ekki svona, ekki yður. Ég
er ekki eins og Natasja.
Ég gat ekki séð svip hans í
myrkrinu en ég heyrði breyt-
inguna i rödd hans.
Hvað kemur þetta Natösju
við?
Þér þurfið líklega ekki að
spyrja mig um það.
Þér vitið ekki hvað þér er-
uð að tala um.
Jú, það veit ég. Einhver
alda reiði og örvæntingar um
leið skall yfir mig. — Og
Dmitri? Er það ekki nógu
slæmt? Ég ætla ekki að vera
leikfang yðar meðan hún
skemmtir sér með öðrum.
Um hvað eruð þér að
tala?
Ég var búin að segja meira
en ég ætlaði. Ég hefði viljað
taka orð mín aftur, en það var
of seint. Hann tók undir hök-
una á mér og lyfti andliti mínu
upp að sínu.
Þér skuluð finna út úr þvi
sjálfur, þér skuluð spyrja Jean
Renard.
Svo sleit ég mig lausa og
hljóp allt hvað af tók til mark-
aðstorgsins. Tárin blönduðust
saman við regnið. Ég hrasaði
i sleipum leirnum og féll og
þá náði hann mér. Hann reisti
mig hörkulega upp.
Hagið yður ekki eins og
kjáni. Viljið þér að allir þo:ps-
búar ímyndi sér að þér Rafið
orðið að flýja undan mér?
Hann greip um olnbogann á
mér og leiddi mig upp á stíg-
inn.
A hlaðinu fyrir framan veit-
ingahúsið stóð Marya og horfði
órólega í kringum sig. Hún rak
upp feginshljóð, þegar hún sá
okkur.
Andrei, ég vissi ekki að
þú værir hér. Hvar hittir þú
Rillu? Við erum búin að leita
hennar alls staðar.
— Við töfðumst af regninu,
sagði hann stuttaralega. —
Marya, farðu með hana heim
til Arachino, áður en hún
verður innkulsa.
Hann var í frakka úr hjart-
arskinni og hann fór úr hon-
um og lagði hann yfir axlirn-
ar á mér. Ég maldaðí í mó-
inn, en hann sinnti því ekki.
— Það er allt í lagi með mig.
ég er vanur vosbúð.
Mjúkt skinnið var blautt að
utan og hlýtt af ylnum frá lik-
ama hans. Ég vafði frakkan-
um fastar að mér.
Svo steig ég upp i vagninn
og Marya tók taumana. Við
kölluðum kveðjuorð til fólks-
ins og lögðum af stað til Ara-
chino.
í fyrsta sinn á ævinni grét
ég mig í svefn þetta kvöld.
Allt er svo miklu stærra í
Rússlandi en annars staðar, —
landið, fólkið, tilfinningar þess
og gerðir. Meira að segja
sveppirnir voru stærri. ég hafði
aldrei séð svo stóra sveppi, svo
svala og flauelsmjúka viðkomu.
Við fórum að tína sveppi.
Marya, Paul og ég ásamt tveim
eldhússtúlkum. Við vorum bú-
in að fylla tvær stórar körfur
og sátum í grasinu við ána,
drukkum mjólk úr leirkrukku
og borðuðum smákökur með
kanelbragði.
Skyndilega heyrðum við
hófatak og Simon kom þeys-
andi á harðaspretti eftir eng-
inu. Hann lét hestinn stökkva
yfir lækjarseitlu og stöðvaði
hann svo rétt hjá okkur.
— Hvað hefur komið fyrir?
spurði Marya, skelfingu lostin
og stökk á fætur. — Simon,
hvað er að?
Það er kaðalverksmiðjan,
öskraði hann. Það hefur
einhver kveikt í henni. Bænd-
urnir eru eins og þeir séu
brjálaðir. Þeir láta greipar
sópa um hús verkstjórans . . .
Guð einn veit hvað komið hef-
ur fyrir hann. Ef ekkert verð-
ur að gert þá stendúr allt þorp-
ið í björtu báli fyrr en varir.
Sögunarmyllan er líka í hættu
Framhald í næsta blaði.
GINGER BAKER
Framhald aj bls. 32.
flauta) og Ginger Baker
(trommur). Beadle og Gregory
eru báðir fyrrverandi sam-
starfsroenn Bakers úr Airforce.
Um þessar mundir eru Ging-
ei Baker á ferðalagi með jeppa
yfir þvera Sahara-eyðimörkina
til Lagos, og er þetta í annað
skipti sem hann leggur i slíka
ferð. Sú fyrri var farin snemma
sl. haust og var hún kvikmynd-
uð. Þessi mun reyndar einnig
vera kvikmynduð og verður
síðan gerð sjónvarpskvikmynd
um ferðalög Bakers, sem eru
einskonar skoðunarferð um
„fæðingarstaði“ afríkansks
rokks. Fullgerð kvikmyndin
sýnir sem sé Vestur-Afríkansk-
an tónlistarkúltúr, allt frá
trumbuhljómsveitum litlu þorp-
anna, til stóru, rafmögnuðu
Afro-rock og jazz hljómsveit-
anna í borgunum.
Ginger hefur einnig látið
reisa margra rása stúdíó í Lag-
os og þar hyggst hann ekki
einungis hljóðrita sína eigin
tónlist, heldur og annarra lista-
manna í Nígeríu og nágranna-
löndum. í júlí tekur hann upp
tvær plötur með SALT og
verður þeirri fyrri flýtt mjög
á markaðinn, en hin siðari
kemur svo með tíð og tíma. .18.
ágúst koma SALT fram í fyrsta
skipti og verður það á Jazz
Festival sem haldinn verður í
sambandi við Olympiuleikanna
í Múnchen í Þýzkalandi. Síðan
er það Amerika og loks Evrópa.
☆
LflUKRETTIR
Framhald aj bls. 15.
LAUKSÓSA
4—6 msk. saxaður laukur eða
púrra
1 msk. smjör
2 msk. hveiti
ca. 4 dl mjólk eða rjómabland
salt, pipar
1 tsk. smjör
Smjörið brætt í potti með þykk-
um botni og setjið laukinn í og
gætið þess að hann brúnist ekki.
Hveitið sett út í og þynnt út með
mjólkinni. Látið sjóða í 5^míni>t-
ur. Hrærið í af og til. Takið sós-
una af og bætið smjörinu út í.
Þessi sósa er góð með síld og
steiktu fleski, ef hún er notuð með
fleski er fitan af fleskinu notuð
í stað smjörsins
LAUKSTAPPA (sósa)
1 50—200 gr laukur
2 msk. smjör
V2 msk. hveiti
V2 dl grænmetissoð, súpa eða
rjómi
Flysjið laukinn og saxið mjög
fínt. Bræðið helming smjörsins f
potti með þykkum botni og setjið
laukinn í, látið meyrna í ca. 20
mínútur án þess að brúnast. —
Merjið þá í gegnum sigti. Bræðið
það sem eftir var af smjörinu og
sáldrið þvf næst hveitinu í og
þynnið með vökvanum. Bætið
laukstöppunni út í og látið allt
sjóða í 5 mínútur. Bragðið til með
salti. Berið fram með lambakóte-
lettum og lambasteik.
Ef laukurinn er saxaður mjög fínt
er hægt að komast hjá því að núa
hann í gegnum sigti.
24. TBL. VIKAN 35