Vikan - 03.01.1974, Blaðsíða 37

Linguaphone
t>ú getur lœrt nýtt tungumál á 60 tímum
LINGUAPHONE tungumálanámskeió kennir þér nýtt
tungumál á sambærilegan hátt og þú læróir íslenzku.
Þú hlustar, þú skilur og talar síóan. Þú hefur meófædd-
an hæfileika til aó læra aó tab á þennan hátt. A ótrú-
lega skömmum tíma nemurþú nýtt tungumál, þér til
gagns og ánægju. — Þetta er RÉTT og ÞÚ getur
sannaó þaó. — Vió sendum þér aó kostnaóarlausu
upplýsingapésa um námió. — Þegar þú hefur tekió
ákvöróun, — sendum vió þér linguaphone námskeió
í því tungumáli, sem þú ætlar aö læra.
Paydovo, Mor>s [Qaa
iELst-ce. ^
l'dMjrobus vwmmó^o5tp slajrv&te, \cá
UNGUAPHONE tungumálanámskeió
á hljómplötum og kassettum
Hljóófærahús Reykjavíkur- Laugav.96 •sími!3656
Undirrít__óskar:
aó fá sendan upplýsingapésa um linguaplione □
aó kaupa linguaphone tungumálanámskeió í:
ensku □ frönsku □ þýzku □ spænsku □ annaó mál
nafn: _____________________________________________
□ hljómplötur
□ kassettur
heimili:
héraó:
Fullnaöargreiósb kr. 5.200,- fylgirmeóD Póstkrafa kr. 5.400.-O
Sérstakir greiósluskilmábr □ útborgun kr. 2.500,- þrjar mánaóarlegar
afborganir á víxlum —3x1000.- — samtals kr. 5.500.-
LINGUAPHONE Hljóófærahús Reykjavíkur REYKJAVÍK
þaö sýnir aö Kari er aö skána.
Hún hefir aldrei gert neitt þessu
liktsiöan... siöan þetta skeöi fyrir
fjórum árum.
Ég leit á hana, undrandi. — Var
þaö Kari, sem gerði þetta?
Hún bandaði frá sér meö hend-
inni. — Þaö var hönd hennar, en
aö sjálfsögöu ekki Kari sjálf. Hún
vissi ekki hvaö hún gerði.
— Hvernig geröi hún þaö?
Frú Bergaker brosti: — Ég veit
þaö ekki. Þegar ég komst til meö-
vitundar, vildi hún ekki segja mér
þaö. Ég hefi aldrei talað um þetta
viö nokkurn mann, — ekki fyrr en
nú. Ég hefi lika haldið þessu
ástandi hennar leyndu, leyft
henni aö gera þaö sem hún sjálf
vildi, vegna þess aö hún þolir ekki
þvingun.
Sem snöggvast leit út fyrir aö
hún ætlaði aö missa stjór-s- á sér,
en svo sneri hún sér viö og sagöi:
— Ég held ég veröi aö leggja mig
stundarkorn, éf þér viljiö hafa
mig afsakaöa...
— Hvar er maöurinn yöar, frú '
Bergaker?
Augu hennar uröu stór og
spyrjandi eitt andartak, en svo
brosti hún dapurlega:
— Þér eruö sniilingur i aö finna
á manni auma bletti, herra lækn-
ir, — maöurinn minn yfirgaf mig
fyrir löngu siöan.
— Þaö var sorglegt, sagöi ég og
gekk út.
Myrkriö var aö skella á. —
Gamlárskvöld, hugsaöi ég. Mér
hefur alltaf fundizt þetta vera há-
tiölegasta kvöld ársins. Þaö var
ákaflega fagurt og rómantiskt I
garöinum. Þarna voru stór furu
og grenitré, berir eikarstofnar,
nokkrar naktar bjarkir og blað-
lausir runnar. Ég skeytti þvi alls
ekki, þótt mér væri ljóst, aö frú
Bergaker stóö I glugganum og
horföi á mig. Ég gekk niöur garö-
stiginn aö læknum. Þar fann ég
Kari. Hún sat á trjábolnum og
virtist vera í þungum þönkum.
Hún leit ekki upp, þegar ég settist
viö hliö hennar.
— Þaö hlýtur aö hafa veriö fall-
egt i Austurhliö, sagöi ég blátt á-
fram. — Ég fékk bréf frá vini
minum og hann lýsti þvi fyrir
mér.
Hún lyfti hendinni og strauk
háriö frá augunum. Hún horföi á
mig, undrandi á svip.
— Hann sagöi mér aö þaö væri
ráösmaöur, sem sæi um rekstur-
inn. Hann sagöi lika aö eigandinn
heföi farist I bilslysi og aö eigin-
kona hans og dóttir heföu komizt
af. Dóttirin heföi sloppið ómeidd
og konan litiö slösuö, — aö
minnsta kosti var þaö álitiö, sagöi
ég. — Ég býst viö, aö þaö hafi nú
samt verið nokkuö alvarleg
meiösl, sem móöir þin hlaut.
— Já, ég veit þaö, sagöi Kgri og
ég sá ekki betur en aö henni létti
viö aö geta nú loksins talaö um
þetta. —Mamma heldur aö þaö sé
ég, sem þurfi á hjálp aö halda,
sállækningu. Hún er algerlega
miöur sin, af áhyggjum Ut af mér.
Hún hefur gætur á mér og ég á
henni. Mér þykir óskaplega vænt
um hana, hún er alveg dásamleg
kona, eins og þú hefur liklega séö.
Þú heföir átt aö sjá hana, meöan
pabbi liföi...
— Já, henni þykir vænt um þig,
ég sá aö augu hennar voru full af
tárum.
— Ég veit þaö. Það þárf mikinn
kærleik til aö vinna bugx á þeim
ótta, sem hún hefir vegna heilsu
minnar. Hún er viss um, aö ég
hafi reynt aö drepa hana, þegar
slysiö varö. Þegar hún kom út af
sjúkrahúsinu, vildi hún endilega
flytja i burtu frá Austurhlið. Siö-
an höfum viö veriö I stööugum
flutningum, erum aldrei lengur
en hálft ár á hverjum staö. Sem
betur fer á hiin nóga peninga, —
já, hún er auðug kona. Hún er
sjálf einbirni, faðir hennar átti
miklar skóglendur. Faöir minn
átti lika stóran búgarö... já, ég á
hann nú. En til hvers er það?
Okkur hefur liðið hræöilega illa
siöan þetta skeði.
— Ég held aö henni sé ekki ljóst,
að faöir þinn er dáinn, sagöi ég.
Ég er aö visu ekki viss, en ég held
aö hún muni ekki neitt... alls ekki
neitt um slysið. Þaö eina sem hún
man, er aö þú beygðir þig yfir
hana. Geröir þú þaö?
— Aö sjálfsögöu. Þegar hún lá á
götunni... þaö... þaö var hræöi-
legt...
— Já, en þá hefur hún haldiö aö
þú værir aö reyna aö myröa hana.
Hún var farin aö skjálfa af
kulda og ég tók um axlir hennar
og hjálpaði henni aö standa upp.
— Kari, sagöi ég, — þú skelfur
af kulda. Þaö er gamlárskvöld,
eigum viö ekki aö koma inn og
reyna aö gera okkur dagamun?
Vertu ekki kviöafull, ég held aö
þaö sé hægt aö lækna móöur þina,
ef rétt er aö fariö. Komdu...
Ég hélt um axlir hennar og fann
ylinn frá ungum likama hennar.
Þaö var eiginlega aldimmt, svo
viö sáum varla niöur fyrir fætur
okkar, en ég fann aö Kari fylgdist
meö hreyfingum minum, full ör-
yggis, eins og barn. Viö sáum
móöur hennar þar sem hún stóö
ein iljósinu frá glugganum, ósköp
hjálparvana.
— Vesalings mamma, sagöi
Kari og ég þrýsti henni hug-
hreystandi upp að mér.
— Vertu ekki hrædd, Kari, þú
ert ekki lengur ein.
Viö námum staöar, þegar viö
komum til frú Bergaker. Hún
brosti til min. — Þú fannst hana
þá, sagöi hún.
— Já, sagði ég, — nú veröur hún
lika kyrr.
Ég rétti móöur Kari höndina.
Hún greip hana einsog barn. Og
svo geng'um við öll saman inn i
húsiö. Gamlárskvöld. Ég haföi á
tilfinningunni aö 'nýja áriö yröi
okkur hamingjurikt.
Ég nam staöar og sagöi bros-
andi. — Eru þetta voþnin þin?
— Ef einhver, sem mér likar
ekki viö, kemur eftir götunni,
sagöi telpan og endurgalt sannar-
lega ekki bros mitt.
— Ég er þvi fegin, aö þú skildir
ekki henda i mig.
— Ég var aö velta þvi fyrir
mér, hvort ég ætti ekki aö gera
þaö. Ég var aö biöa eftir aö þú
kæmir. Shan segir aö þú sért aö
snuðra. Er þaö rétt?
— Ekki frekar en arinaö fólk.
Ég hef áhuga á öllu fólki og ég er
ákaflega hrifin af þessu dásam-
særö og reið. Þaö var lika eins og
hún væri aö yfirvega eitthvaö i
lega húsi, sem þiö búiö i. Þarna
var ég farin aö ljúga, þótt mig
heföi mest langaö til aö vera ein-
læg viö þetta varn.
Ég fór þvi út I aöra sálma, til aö
leiöa huga hennar frá þessu máli.
— Ég sá mynd af þér á skiðum,
þegar pabbi þinn sýndi mér bóka-
herbergið 1 gær. Þú hlýtur aö vera
nokkuö snjöll skiöakona, þar sem
faöir þinn hefur kennt þér.
— Ég er nokkuð góö, þaö er
satt, sagöi hún og svo stökk hún
niöur af klettinum og fylgdist meö
mér. — Pabbi ætlar aö fara meö
mér á sklöi seinna i dag. Hann
langar ekki til þess, en hann ætlar
samt aö gera þaö.
Ég heyröi nú aftur þennan
óþægilega hljóm I rödd telpunnar,
þaö var eins og hún væri bæði
1. TBL. VIKAN 37