Vikan - 03.01.1974, Blaðsíða 40

- • ' / '■
mm
■
WMMMiiÍ.
fomtímm
gffjl

^MMMmWiMWWý-

Reynið LIMMITS súkkulaði- og megnunarkex
strax i dag.
Fæst nú aftur i öllum apótekum.
Heildsölubir gðir:
G. Ólafsson hf. Suðurlandsbraut 30,
hann ekki sagt mér sitt álit, þó a6
hann væri ekki sammála
mömmu? Þess i staö sagöist hann
ekki geta komiö auga á annað, en
Alec væri enn einn unglingurinn
sem ekki stefndi aö neinu marki.
,,En hann viröist viökunnanleg-
asti piltur og við erum ekkert á
móti þvi, aö þú umgangist hann”.
Ég gerði mér ljóst, aö ég mátti
aldrei láta foreldra mina komast
aö þvi, hve vinátta okkar Alecs
var mér mikilvæg. Svo að ég var
aö fara á bak viö þau. Og þaö er
kaldhæönislegt, að fyrstu sex eöa
sjö mánuðina gerðist ekkert, sem
þau máttu ekki sem bezt vita. Mig
vantaði sárlega einhvern til þess
aö tala viö, einhvern sem ekki
myndi hlæja eða hafa svo fast-
myndaðar og ákveðnar skoðanir
fullar fordómum, sem hlæöi upp
ókleifan vegg. En þannig tala
flestir fuliorönir. Alec fannst þaö
sama og mér.
Á hverjum degi eftir skóla hitti
ég hann og við vorum alltaf sam-
an um helgar. Viö höföum yfrin
tækifæri til þess aö sofa sam^n,
en viö gerðum það ekki. Viö
kysstumst og létum vel hvort aö
ööru og okkur fannst notalegt aö
ganga meö handlegginn hvort ut-
an um annaö. Þarna kem ég aö
ööru atriði, þörfin fyrir likamlega
snertingu. Ég var fyrir löngu hætt
ab kyssa mömmu og pabba góða
nótt og þau voru ekki þannig gerð,
aö þau klöppuðu mér á kinnina
eöa létu vel að mér að fyrra
bragði.
Viö vorum stödd á heimili
Alecs, þegar það „geröist” eins
og fullorðnir myndu oröa þaö. Viö
höföum oft veriö ein áöur, bæöi
heima hjá mér og honum og ann-
ars staðar. Þegar það geröist, var
þaö eölilegasti hlutur i heimi. Ast
okkar kraföist tjáningar og þaö
var dásamlegt. Ég fann ekki til
neinnar sektarkenndar.
En ég vissi, aö ég haföi gengiö
lengra en svo aö ég gæti búist viö
þvlaö foreldrar mlnir skildu mig.
Ég varö varkárari, þegar ég tal-
aöi viö þau og lét llta út eins og viö
Alec værum aldrei ein út af fyrir
okkur. Þau trúðu öllu, sem ég
sagöi, og það var eins og viti.
Ég man, þegar mamma henti
til mln blaði með grein um ung-
linga, sem lifðu saman, og hún
sagöi: „Þú mundir ekki gera
þetta, er það?”
Ég leit sem snöggvast á grein-
ina og svaraöi: „0, nei”. Hún
haföi aldrei talað við mig um tiö-
ir, kynlif eða getnaðarvarnir,
heldur rétti mér bara bækur og
greinar. Hvernig i ósköpunum
átti ég þá að fara að þvi aö-segja
henni frá sambandi okkar Alecs.
Viö vorum saman I næstúm tvö
ár og þó að þaö sé ótrúlegt, þá
leituöum viö aldrei aö tækifærum
til þess aö lifa saman. Ef við
gerðum þaö, var það eðlileg af-
leiðing kringumstæðnanna og af
aö okkur langaði til þess.
A meöan á þessu stóö hóf ég
undirbúning undir að taka A-próf.
Foreldrar minir létu sér lynda aö
ég var meö Alec öllum stundum,
en samt sem áður skarst oft i
odda, þegar ég kom seint heim,
eöa af þvi hvernig ég klæddist, en
þessi rifrildi fengu aldrei neitt aö -
ráöi á mig.
Einn laugardag aö vetri til fór-
um viö Alec á knattspyrnuleik og
þá sagöi hann einfaldlega viö
mig, aö honum þætti grundvöllur-
inn fyrir sambandi okkar brost-
inn. Hann væri aö mörgu leyti
hrifinn af mér og yröi þaö alltaf,
en ég skipti hann ekki lengur
mestu máli af öllu.
Mér fannst ég vera hræðilega
einmana og afskipt. Bróöir minn
var viö nám i háskóla og þó aö
okkur kæmi enn ágætlega saman,
þá varö samband okkar ekki náiö
aftur. Ég var svo örvingluð yfir
þvi aö hafa engan til aö tjá mig
fyrir ogégfann aðég saknaöi þess
miklu meira en likamlegs sam-
bands okkar Alecs.
Ég sagði mömmu, aö viö Alec
værum hætt aö vera saman og
hún fór aö dekra viö mig. Hún hélt
aö mér mat, sem hún vissi aö mér
þótti góöur og keypti handa mér
ný föt og timarit. Þrátt fyrir allan
matinn léttist ég heilmikið.
21. marz —
20. april
Nauts-
mcrkift
21. april —
21. mai
Tvibura-
merkift
22. mai —
21. júni
Krahba-
merkift
22. júni —
23. júli
Ljóns
merkift
24. júli
24. ágúst
Meyjar
merkift
24. ágúst —
23. sept.
A vinnustaft gerist margt
markvert. Likur eru til,
aft þU vaxir i áliti hjá yfir-
bofturum þlnum, enda
áttu þaft skilift. Einkenni-
legur maftur heimsækir
þig eitt kvöldift, og þú
kemst aft raun um sjálf-
um þér til mikillar undr-
unar, aft þift eigift margt
sameiginlegt.
Þú átt um tvo kosti aft
velja, og I fljötu bragfti
viröist hvorugur góftur.
Vift nánari umhugsun
kemstu þó aft raun um, aft
annar er sýnu betri en
hinn og þess vegna verft-
ur ekki eins erfitt fyrir
þig aft taka ákvörftun I
iríálinu. Þú verftur ó-
venjumikift heima vift I
vikunni, og er þaft vel.
Nýjungagirni þin verftur
til þess, aft þú gerir eitt-
hvaft, sem þú munt sjá
mikift eftir slftar. Þaft fer
talsvert mikift fyrir ásta-
málunum i þessari viku,
en láttu samt ekki blekkj-
ast af of mikilli til-
finningasemi. Laugar-
dagurinn verftur lang-
bezti dagur vikunnar,
staklega fyrir kvenþjóft-
ina.
Þú munt lenda I illdeilum
vift einhverja persónu,
sem þú metur fjarska lit-
ils. Gættu þess aft iáta
ekki reiftina hlaupa meft
þig i gönur. Ef þú kemur
fram af hógværft og
kurteisi 1 þessu máli,
muntu ekki þurfa aft
blygftast þin hift minnsta
fyrir endalok þess. Þú
áttir von á einhverju sér-
stöku um helgina en þaft
bregst.
Vertu ekki of stoltur til aft
biftja aftra aft liftsinna
þér, þegar mikift liggur
vift. Þú þarft aft leysa af
hendi ákveftift verkefni,
sem þér finnst i rauninni
afar auftveit vififangs.
Gallinn er bara sá, aft þú
nærft ekki aft ljúka þvi á
tilsettum tima, nema þú
kveftjir þér einhvern til
aftstofiar.
Þú trúir fólki, sem þú
metur mikils, i blindni, og
þafi verftur tii þess, aft þú
myndar þér ekki neinar
sjálfstæftar skofianir. Þaft
hefur borift allt of mikift á
þessu I fari þinu. Ekki er
óllklegt, aft þú eigir eftir
afi gera eitthvafi, sem þú
sérft fjarska mikift eftir —
vegna trúgirni þinnar.
40 VIKAN -1.TBL.