Vikan - 03.01.1974, Blaðsíða 22

iQrTHiduvdl
Úrvalsvörurnar frá Marks & Spencer
fást í Gefjun Austurstræti,
Domus Laugavegi 91.
og hjá kaupfélögum um land allt.
Fatnaöur á alla fjölskylduna.
Vörurnar, sem eru þekktar og rómaöar
um víöa veröld.
Framleiddar undir strangasta gæðaeftirliti.
(*í ( Samband ísl. samvinnufélaga Tl
INNFLUTNINGSDEILD |
óvenjulegur maður
Framhald af bls. 9
hvernig hún átti að nota það.
Ekkert þess'u likt hafði komið
fyrirhana á öllum hennar ferðum
um landareign Widgerie.
Hún hafði líka skóflu, svo henni
datt I hug að moka frá hjólunum,
reyna svo tjakkinn og koma
mottunum fyrir, þá gat verið að
henni tækist að ná bilnum upp úr
sandinum.
Það var frekar svalt og hún gat
skýlt sér fyrir sólinni bak við
bflinn, en þetta var ógurlegt
erfiði, því að sandurinn rann
stöðugt aftur niður i skófluförin
um leið og hún mokaði.
Um kvöldið var hún búin að ná
einu hjólinu upp. Sólin var að
setjast og bráðum yrði aldimmt.
Hún varð þvi að hafa hraðann á,
að undirbúa sig undir nóttina.
Hún fann að kuldinn var að
setjast að henni, svo hún tíndi
sprek og viðarbúta, sem voru
þarna i kring, og kveikti bál. Hún
hafði ekkert flát, til að sjóða vatn
og ekkert te, og hún öfundaði
manninn, sem hafði verið svo
heppinn að hafa bjórdós. Hún
hafði aðeins kalt vatn og
einhverjar matarleyfar. Það var
ekki glæislegt og hún hugleiddi
hvernig fara myndi fyrir henni, ef
enginn kæmi henni til bjargar,
áður en vatnið þryti. Hún vissi að
hún gat verið matarlaus, en án
vatns væri hún illa stæð. Það var
að visu vetur, svo hún þurfti ekki
að óttast hitann.
Hópur af páfagaukum settist að
i tré uppi á hæðinni og það var
tilbreyting i þvi að heyra þá masa
saman, þangað til þeir tóku á sig
náðir i myrkrinu.
Napur vindur blés af háslétt-
unni og feykti glæðunum frá
eldinum. Hún reyndi að vefja
treyjukráganum að hálsinum.
Hún hafði engan svefnpoka, svo
hún sá að hún yrði að setjast að i
bilnum. Hún dró hliðarblæjurnar
niður og bjó sig undir langa
vökunótt.
En hún sofnaði, og svaf órólega,
vegna þess að hún stirnaði svo
fljótt og þá vaknaði hún skjálf-
andi af kulda. Hún kveikti á
mælaborðinu og sá að klukkan
var orðin tólf og þá vissi hún, að
hún átti það erfiðasta eftir:
kuldann i morgunsárið. Það gat
orðið henni hættulegt.
Hún opnaði bildyrnar og steig
út. Hún ætlaði að ganga um
stundarkorn, til að koma blóðinu
á hreyfingu. Kannski væri réttast
að reyna aftur að kveikja eld. En
ámátleg væl i fjarska kom henni
til að flýta sér aftur upp i bilinn og
hún skellti harkalega á eftir sér
bilhurðinni, til að vekja hávaða.
Henni datt i hug, að þetta gætu
verið einhverjir misyndismenn,
sem liktu eftir dýrum, áður en
þeir gengju til atlögu. Hún var
með ákafan hjartslátt og i
skuggunum fannst henni hún sjá
einhverja hreyfingu, skuggalegar
verur, sem væru að læðast að
henni.
Hún fann hvernig taugar
hennar voru þandar og hún starði
út i myrkrið, þorði varla að draga
andann.
Stór villihundú'r bar við himin
uppi á barðinu. Hún vissi að þetta
vaf sérstök tegund, sem kölluð
var dingo, og hélt til viða i
auðnum Astraliu. Þetta voru
grimm kvikindi, en lögðust samt
sjaldan á annað en sauðfé.
Hún sá rétt móta fyrir honum,
en sá samt að hann reisti hausinn
og rak upp þetta ámátlega væl. 1
þetta sinn var honum svarað og
hún sá óljóst annan skugga bera
við himinn. Þetta var greinilega
makinn, kvendýrið, þvi að henni
sýndist þetta vera minna dýr.
Mia hafði ajdrei séð þessa
hunda, en hún vissi hve grimmir
þeir voru. Það hafði verið lagt fé
til höfuðs þeim, og Mia óskaði
þess innilega, að hún hefði byssu
meðferðis. Þeir voru gott skot-
mark þvi að það var svo litil
skima frá stjörnubjörtum himn-
inum.
Hún gleymdi um hrið
óþægindum sinum og fór að virða
fyrir sér leik dýranna. Þau
læddust niður i árfarveginn,
greinilega forvitin, við að sjá
þetta annarlega fyrirbæri á
þessum stað. Þefskyn þeirra
hafði að sjálfsögðu gefið þeim
bendingu um nærveru mannsins,
höfuðóvinarins og þau voru
greinilega vel á verði við minnstu
hreyfingu.
Eftir að hún hafði lokið við sinn
rýra kvöldverð, éafði hún fleygt
umbúðunum og það var greini-
lega það sem dýrin höfðu áhuga á
vegna matarlyktarinnar. Karl-
dýrið var frakkara og tók að
sleikja umbúðirnar. En þegar
skrjáfaði í þeim, flýði hann i
ofvæni, en beið samt til að hlusta
nánar. Þegar ekkert hljóð
heyrðist, fékk hann aftur
kjarkinn og læddist aftur á
staðinn.
Þegar dýrin fundu ekki neitt
frekar ætilegt, fóru þau að leika
sér, þutu um, án þess að gera
nokkurn hávaða, liðug og þokka-
full.
Þau eru undur falleg, hugsaði
Mia og skammaðist sin fyrir að
hún hefði ekki hugsað um neitt
annað, en að geta fyrirfarið þeim.
En svo stóð tikin allt i einu graf-
kyrr. Hundurinn fór þá að sleikja
hana bliðlega og hver hreyfing
hans var atlot og það var ljóst að
hún kunni þvi vej.
Jafnvel þessi villidýr, grimm
og miskunnarlaus, voru svona
blfð hvort við annað, hugsaði Mia
svolitið löngunarfull. Hversvegna
erum við mennirnir þá svona
klaufaleg og ónærgætin? A
morgun myndu kannski veiði-
menn mola á þeim hausana, en i
nótt áttu þau sinar unaðsstundir
undir stjörnubjörtum himni- og
Mia hugsaði með sér hve margir
af mannfólkinu, sem ógnuðu
þeim, ættu hlutdeild I slíkum
fögnuðu.
Hún kom óvart við bilflautuna
og hljóðið var skerandi i nætur-
kyrrðinni. Dýrin þutu auðvitað
strax f burtu og hún vissi, að þau
myndu ekki koma aftur.
Vindinn hafði lægt og hrollurinn
hvarf henni um hrið og hún gat
blundað. Hún svaf þar til hávaða-
samt masið 1 páfagaukunum
vakti hana og hún sá, að kominn
var morgunn.
Hún var hálf rugluð, vissi i
fyrstu ekki hvar hun var, en það
stóð ekki lengi. Henni varð fljót-
lega ljóst ástand sitt og óttinn
læsti sig aftur um hana. En óttinn
hvarf samt fljótlega og raunsæi
hennar kom Jienni til að horfast i
augu við vandræðin og reyna að
finna einhver ráð. Hún drakk
svolitið vatn og fór svo út til að»
tjakka upp annað hjól. Það
reyndist erfiðara en það fyrra,
tjakkurinn slapp alltaf. í hvert
sinn, sem henni tókst að hækka
hjólið, rann það af og dýpra niður
I sandinn. Hún yar gráti nær, en
reyndi samt aftur og aftur. En að
lokum tókst henni að koma mott-
unni undir hjólið og hún var sigri
hrósandi. Liklega hefur hún
komið óvart við tjakkinn, eða
‘Framhald á bls. 34
22 VIKAN 1. TBL.