Vikan - 07.03.1974, Blaðsíða 7

j* ■ ■ ■ . ■ ,»sasis» > jsb
Huth Seering er þýzk blaðakona, fædd
árið 1923. Hún fékk áhuga á þvi að kanna,
hve mikið-mannslikaminn þyldi og ákvað
að gera tilíaunir á sjálfri sér. Hún fékk
að taka þátt i æfingum brezka flughers-
ins á sjó, i frumskógi og á eyðimörk. í
þessari grein segir Ruth frá reynslu sinni
i þessum mannraunum.
INUM BIRC/NN
Ruth fær s!6ustu fyrirmælin, áður en fimm daga dvöl hennar og fé-
laga hennar i frumskóginum hefst.
Björgunarstarfið hófst.
Beint ofan við björgunarbátinn
lækkaði önnur þyrlan flugið svo
að hún var i um þrjátiu metra
hæð yfir okkur. Björgunar linan
var látin siga niður til okkar.
Williams, ljóshærði
lautinantinn, átti að fara fyrstur.
Hann sveif eins og brúða upp i tiu
metra hæð — og þa féll hann aftur
i sjóinn.
Okkur hættir til að imynda
okkur, að það hljóti að vera afar
einfalt að halda handléggjunum
utan yfir burðarbeltinu, án þess
að renna úr þvi. En það krefst
mikils afls af úrvinda og hröktu
fólki, einkum vegna vindsins.
sem stafar af vængjum
þyrlunnar.
Þegar ég loks sveif i björgunar-
linunni, var ég orðinn tilfinninga-
laus af kulda. Eftir stutta stund
var ég komin á þilfar skrpsins,
þar sem fjórar hendur gripu mig
og studdu fyrstu sporin.
Mér var réttur bolli af heitu tei.
Brezki sjóherinn gefur skipbrots-
mönnum ekki te með rommi i,
nema sjávarhitinn sé undir tólf
gráðum.
1 lúkarnum hringaði ég mig
saman og gerði eins litið úr mér
og ég gat undir rauðri peysu, sem
einhver rétti mér.
Skipin sigldu til Plymouth.
Æfingin tók ellefu klukkustundir.
Um kvöldið héldum við upp á
„björgun” okkar á barnum.
— Sjáumst aftur i Singapore!
kallaði einn mannanna á eftir
mér, rétt eins og það væri sjálf-
sagt, að við hittumst aftur i
Singapore við æfingar i frum-
skóginum.
Og það gerðist i rauninni. Um-
sóknarbeiðni min var samþykkt.
Changi-Camp frumskóga-
skólinn við Singapore er rekinn i
herbröggum Japana siðan i seinni
heimsstyrjöldinni. Þar eru her-
mennirnir i brezka flughernum
þjálfaðir, áður en þeir fara i fimm
daga langa dvöl i regnskógunum.
Stjórnandi námskeiðsins var
John Thirtle majór, 1.80 m á hæð,
grannvaxinn 32 ára gamall
maður.
Hann tók fremur kuldalega á
móti mér. Mér þykir miður að
hafa ekki vitað þá, hvað hann
hafði sagt áður: — Tómir væsklar
og kvenmaður til að kóróna þá —
þar að auki gömul. Og þetta fólk
eigum við að hafa i skólanum.
Þetta varð honum að orði,
þegar hann fékk listann yfir þátt-
takendur i æfingunum.
Daginn eftir komu mina i
skólann átti ég tal við Thirtle. —
Hvað eru möguleikar mannsins
miklir i frumskóginuin, majór?
spurði ég.
— Sé þeim likt vió möguleikana
á hafi úti, á eyðimörkum og á
hafis, eru þeir miklir, þegar
mesta skelfingin hefur verið yfir-
unnin. 1 regnskógunum er nóg
vatn áð hafa. Og þar er nóg af
dýrum, sem ekki þarf nein vopn
• til þess að vinna á. Moskitó- .
flugum, skriðdýrum og blóð-
sugum er hægt að verjast með
mörgum hætti.
— Hvað ber þeim, sem nauð-
lent hefur i frumskóginum, aö
taka sér fyrir hendur fyrst af
öllu?

10. TBL. VIKAN 7