Vikan - 07.03.1974, Blaðsíða 36

Winther
ÞRIHJOLIN
vinsælust og bezt. Varahlutaþjónusta
Spítalastíg 8 - Slmi 14661 - Pósthólf 671
Erfinginn
Framhald af bls. 17.
eitthvaö og svo sagði hún, að ég
yrði að fara i rúmið i siðasta lagi
klukkan niu. Frú Trendennis stóð
grafkyrr innan við dyrnar,
þangað til frú Bennett var farin út
og ég fann dökk augu hennar
hvila á mér.
— Ég lofaði Charles i morgun,
að ég skyldi sitja hjá þér, þangað
til hann kæmi heim, sagði hún. —
Sú er ástæðan fyrir þvi að ég kom
til þin.
— Ég veit það, sagði ég eins ró-
lega og mér var mögulegt. —
Viltu ekki fá þér sæti?
— Þakka þér fyrir.
Hún settist i stól sem stóð milli
rúmsins og dyranna. Þegar ljósið
féll á andlit hennar, sá ég að hún
var orðinn ennþá magraTi Það
var eins og kjóllinn héngi á öxlum
hennar og hálsin var orðinn enn-
þá hrukkóttari. Hún sat bein i
stólnum og engin sérstök svip-
brigöi voru sjáanleg á ásjónu
hennar. Hvorug okkar sagði
nokkurt orö um hrið. Ég átti von á
þvi, að hún myndi reyna að koma
mér i uppnám, til að geta frekar
sannaö mál sitt um taugaástand
mitt. En hún horföi aðeins á mig
og lokum get eg ekki þagaö leng:
ur.
— Hvað ertu að horfa á? spurði
ég. — Finnst þér kannski undar-
legt, að ég skuli vera ennþá á lifi?
Að þér hafi ekki tekizt að kála
mér?
Hún brosti og brosið iýsti kaldri
fyrirlitningu.
— Það er ekki óalgengt, að fólk
sem gengur með sjálfsmorðs-
hugsanir, kveljist lika af of-
sóknarbrjálæði, sagði hún. — Ég
er lengi búin að verða vör við
þessh áttar viðleitni hjá þér. Ég
held við verðum að fara að taka
þetta alvarlega.
— Hvað áttu við með þvi?
— Ég á við það, að hæli fyrir
taugaveiklað fólk myndi henta
þér vel vina min. Ég skal tala um
það við Charles....
Hún var en.nþá eins og grimmd-
in uppmáluð, þar sem hún sat og
ég sagði það við hana. Ég bók-
staflega öskraði upp yfir mig,
sagði að hún ætlaði að koma mér
fyrir kattarnef, áður en hún sjálf
hrykki upp af. Ætti hún ekki held-
ur að reyna að komast i sátt vð
guð og menn? Þá fór hún að
hlæja, lágt en uggvænlega
lymskulega.
— Guö! Mikill dæmalaus bjálfi
geturðu verið. Ég hefi nú ekki
mikinn áhuga á slikum barna-
skap.
— En...
Röddin sveik mig andartak. Ég
sá i sjónhendingi hvernig hún.sá
það nú fyrst i skýru ljósi. Hún
trwði alls ekki á guð, eða yfirleitt
nokkuð annað og heldur ekki á lif
eftir dauðann. Og hún var að
dauða komin....
— Já, ég sé að þú skilur þetta
allt saman núna. Það er rétt hjá
þér, ég trúi ekki á lif eftir dauð-
ann. Það er aðeins einskonar
framhald lifsins, sem ég trúi á,
eini möguleikinn til að lifa eftir
dauðann og það er i börnum sin-
um og barnabörnum, ættarbönd,
ættarblóðið, sem aldrei má fjara
út. Þetta er það eilifa lif, sem er
miklu mikilvægara en sú himna-
rikisvist, sem tr-úaðir bjálfar
leggja allt sitt traust á.
Hún var nú staðin upp og'stóð
fyrir framan mig.
— Þú sérð nú kannski hvað þú
hefur gert mér, sagði hún. — Ast
min og tryggð til fjölskyldu minn-
ar er ekkert hégómamál. Það eru
min trúarbrögð og þetta hefur þú
tekið frá mér.
Ég hrökk sannarlega i kút og
ofboðsleg hræðsla greip mig.
— En þér er nú orðin ljós sekt
þin, Madeleine, hélthún áfram. —
Þessvegna hefur þú tvisvar reynt
að svipta þig lifi, er það ekki rétt?
Þaö væri liklega það bezta sem
þú getur gert úr þessu. Við hefð-
um ekki átt að gera svona mikið
til að bjarga þér.
Ég var bókstaflega oröin mál-
laus. En hönd min, sem ég studdi
á borðið, hafði nú fundið nokkuð
handbært, — litla silfurbjöllu,
sem ég reyndar hafði aldrei
notað, vegna þess að ég hafði ekki
þurft á henni að halda. Nú var ég
biiiii að ná henni og hristi hana
ákaft, svo hljómur hennar glumdi
um herbergið Næstum þvi á
sömu stundu voru herbergisdyrn-
ar opnaðar og Jackson kom inn,
hinn háttvisi þjónn fram i fingur-
góma.
— Voruð þér að hringja, frú?
En ég sá allt annað en þessa
spurningu i angistarfullu augna-
ráði hans. Frú Trendennis sneri
sér reiðilega við.
— Við þurfum ekkert á yður að
halda, Jackson, þér getið fariö.
En hann haföi ekki af mér aug-
un.
— Nei, farið ekki. Verið hér
kyrr.
— Já, sjálfsagt frú.
Svo varð stutt og þrúgandi
þögn, sem frú Trendennis rauf
eftir stundarkorn. — Ég sagöi að
þér gætuð farið! Við viljum alls
ekki hafa yður hér. Skiljiö þér
það?
Hann leit fram hjá henni, beið
þvi, sem ég myndi segja og
taugaspennan, sem lýsti úr aug-
um hans gaf til kynna, hve mikiö
þetta myndi kosta hann. En ég
gat ekki þyrmt honum. Til þess
var ég alltof óttaslegin.
— Komið inn, Jackson. Þetta er
mitt herbergi og ég býö hingað
hverjum sem mér þóknast. Ef
það hentar ekki frú Trendennis,
þá getur hún bara fariö.
Ég gleymi ábyggilega aldrei
svipnum á henni, þegar hún
skundaði til dyra.: : ’ .
— Þetta er i fyrsta sinn .á æv-
inni, ,sem mér er visað' á dyr
vegna vesæls þjóns, sagði hún, —
Aumkunarlegs gamals marins,
sem ég I miskunn minni hefi
haldið hér á heimilinu, þótt hann
sé fyrir löngu orðinn einskis nýt-
ur. Ég tala um þetta við Charles
um leið og hann kemur heim i
kvöld.
Hún leit með fyrirlitningu á
Jackson um leið og hún gekk út og
skellti á eftir sér hurðinni.
Hann stóð grafkyrr, rétt eins
og eldingu hefði slegið niöur i
hann og á ásjónu hans \a r
hryggðarsvipur.
Sögulok i næsta blaði.
RENNIBRAUTIR
Rennibrautir aftur fáanlegar
með útskornu millistykki.
Fylla þarf út 125x46 cm.
Sendum I póstkröfu.
Greiðsluskilmálar.
(Athugiðl Kaupum einnig
'stramma, útfylltan).
NÝJA BÓLSTURGERÐIN
Laugavegi 134, sími 16541.
36 VIKAN 10. TBL.