Vikan - 07.03.1974, Blaðsíða 12

Gistihúsið i Schwarenbach er
griðastaður handa öllum þeim,
sem leggja leið slna yfir Gemmi-
háls. Það er áþekkt öllum gisti-
húsum I háölpunum, sem reist
eru i fjöllóttum og gröðursnauð-
um fjallaskörðum, sem kljúfa
hina mánabjörtu tinda.
Það stendur gestum til boða i
sex mánuði á hverju ári og ibúar
þess eru Jean Hauser og fjöl-
skylda hans. Og jafnskjótt og
snjóa tekur og snjókyngi hleður i
dalinn, svo að þjóðvegurinn niður
til Loeche verður ófær, halda fað-
irinn og synir hans af stað og fela
húsið umsjá gamla leiðsögu-
mannsins Gaspard Hari ásamt
unga leiðsögumanninum Ulrick
Kunzi, og Sam, stóra fjallarakk-
anum.
Mennirnir tveir og hundurinn
áttu að dvelja þar þangað til vorið
færðist yfir fannkyngiö. Ekkert
sást allan þennan tima nema hin-
ar miklu, mjallhvitu hliöar Balm-
horns. Umhverfis þá var skinandi
birta, og glitrandi fjallahnúkar.
Snjórinn frussaði um þá, innikró-
aði þá og kaffærði þá i fönnum, og
litla skýlið þeirra fór á kaf i fann-
fergjunni og var að liðast I sundur
af snjóþyngslunúm, sem hlóðust á
sem Hauser og fjölskylda hans
fóru til Loeche, og brekkurnar
voru orðnar torfærar. Fremstir
fóru þrir klyfjaðir múlasnar og
teymdu þá synirnir þrir, þá kom
móðirin og Louise, dóttirin, og
tvimenntu á fjórða múlasnanum,
og siðastur var faðirinn i fylgd
með varðmönnunum tveimur, er
áttu að fylgja þeim niður mesta
hallann. Fyrst fóru þau fram hjá
litla stöðuvatninu, sem var orðið
lagt, og lá við rætur fjallaklasans
fyrir framan gistihúsið, þá fóru
þau eftir dalnum, er var um-
kringdur snævi þöktum hnúkum.
Sólargeisli skein á þessa hvit-
leitu og glitrandi auðn og varp
yfir hana svölum og töfrandi
bjarma. Engin lifandi skepna var
þarna i þessum fjallageimi. Ekk-
ert fleira var á ferli i þessari ógn-
ar einveru, og enginn hávaði
truflaði hina miklu kyrrð.
. Ungi'leiðsögumaðurinn Ulrick
Kunzi, hár og kloflangur Sviss
lendingur, gekk þá Hauser hús-
bónda sinn og Gaspard gamla af
sér, til þess aö komast samhliða
múlasnanum, sem konurnar tvi-
menntu á. Unga stúlkan gaf hon-
um auga, þegar hann náði þeim,
og harmþrungið augnaráðið gaf
þakið, skefldi að gluggum og skóf
að dyrum, svo að ekki varð út-
göngu auðið.
Það var á vetrarkomudaginn,
til kynna, að hugur hennar allur
var hjá honum. Hún var ung, ljós-
hærð bændastéttarstúlka. Þaö
var engu likara en mjallhvitar