Vikan - 16.09.1976, Blaðsíða 27

Ásta: Jú, maður á alltaf að vera
góður við þá, sem eiga bágt.
Hjalti: Ég vil endilega tala um
skattamálin, því að mér eru þau
mjög ofarlega í huga. Mér finnst
það andskoti hart, að við bæði
hjónin þurfum að vinna myrkranna
á milli á meðan endarnir ná yfirleitt
ekki saman, því að við eigum varla
fyrir bensíni á bílinn til að komast
hingað upp I Breiðholt. Við borg-
um á þriðja hundrað þúsund I
skatta, og þó var ég I fullu námi
síðastliðið ár. Maður vinnur oft
langt fram á nótt og samt rétt
skrimtir maður.
Ásta: Það þarf að kaupa svefn-
pillur handa Hjalta.
Hjalti: Þetta er ekkert grín,
maður er að þræla sér út á meðan
einhverjir vitleysingar úti I bæ lifa
luxuslífi og borga minni skatta en
við. Annars hef ég ekkert S móti því
að fólk borgi háa skatta, svo lengi
sem allir borga jafnt.
Ásta: Það endar bara með því, að
maður fer að svindla eins og hinir.
Hjalti: Já, það endar með því.
Maður burðast við að vera sam-
viskusamur og borga rétta skatta til
að byrja með, en svo verður maður
svo svekktur, að það getur alveg
farið svo, að maður fari bara að
svindla.
Ásta: Nei, maðurá bara að hætta
að vinna hjá ríkinu, þvl að þar eru
allar tekjur gefnar upp.
— Hver er hugsjón þín I lífinu,
Hjalti?
Hjalti: Að geta búið á sem flestum
stöðum og kynnst mönnum og mál-
efnum. Ég vil forðast að festa mig
Hjaltt: Það er andskoti hart að þurfa
að vinna myrkranna á milli og eiga
svo varla fynr bensíni á bílinn sinn.
þvl að koma þeim inn á einhvern
bás, sem þau eiga erfitt með að
komast út úr. Ég læt ekki skíra
börnin mín.
Hjalti: Heldurðu, að við séum
ekki búin að segja nóg til þess að
fylla eina slðu I Vikunni? Annars
get ég ekki stillt mig um að kvarta,
ég kemst varla að fyrir Ástu, hún
Hjalti: Eg er kominn með sigg á
rassinn... Eg er búinn að pakka
niður í tósku....
Ásta: Fðlkið veit hvað það hefur og
hrœðist breytingarnar. Það stendur
bœttu þjóðfélagi fyrir þrifum.
of mikið I sessi og verða gróinn á
einum stað.
Ásta: Naumast að þú ert hátlð-
legur!
Hjalti: Maður má aldrei var
skáldlegur þá...
Ásta: Já, eiginlega ætti maður
bara að búa I hjólhýsi, þá væri hægt
að ferðast sem mest og dvelja á sem
flestum stöðum.
Hjalti: Já, einhvers staðar annars
staðar en I Reykjavík, það er
leiðinlegasti staður I hcimi. Ég er
búinn að pakka niður I tösku, ég
bíð bara eftir þvl að fá tækifæri til
þess að flytja.
— Er ekki eitthvað, sem ykkur
liggur mikið á hjarta?
Ásta: Ungt fólk er alltof hrætt við
að standa við skoðanir slnar, það
lætur eldra fólkið stjórna sér. Ég
nefni þetta I sambandi við skírn
ungra barna. Hjalti var nefnilega að
láta skíra hjá sér um daginn. Ef það
er eitthvað, sem mér finnst mjög
óréttlátt, þá er það að taka ómálga
börn og setja þau I einhvern söfnuð,
án þess að þau geti mótmælt, og
eiga slðar erfitt með að segja sig úr.
Það verður að leyfa fólki að ráða þvl
sjálft hverju það vill trúa og I hvaða
söfnuði það vill vera, þegar það
hefur vit og þroska til. Það er ekki
það, að ég vilji börnunum neitt illt,
ég vil þeim vel með þessu. Það er
frekar að maður geri þeim illt með
blaðrar svo mikið. Mér finnst að þú
ættir að taka sérviðtal við mig
seinna. En ef þið viljið að Vikan
seljist, þá legg ég til, að það verði
birt mynd af Ástu með lokuð augun
á forsíðunni.
— Hvað ætlarðu að gera I
framtíðinni, Ásta?
Ásta: Ég sé nú ekki fram úr
vandamálum dagsins I dag, ég er
nefnilega að reyna að gera Ibúðina
mlna I stand, hún er núna tilbúin
undir tréverk. Ég get ekki hugsað
um mikið annað á meðan. Jú ég er
búin að ákveða næsta vetur, ég ætla
að kenna I Fiskvinnsluskólanum
Hjalti: Og ég I Kvennaskólanum.
Og ég er llka I vandræðum með
mlna íbúð. Ég vil endilega, að þú
komir því á framfæri, að ef það er
einhver, sem vill gefa mér fyrir
teppi á stofuna, þá yrði ég mjög
ánægður.
Ásta: Já, mig vantar llka fyrir
teppi. Ég gæti jafnvel notað teppa-
búta og afganga. Það er alveg
nausynlegt að hafa teppi á gólfun-
um I blokkarlbúð til þess að draga
úr alls konar hljóðum úr Ibúðunum
fyrir ofan og neðan.
Hjalti: Það er alveg ómögulegt að
einbeita sérað lestri, þegar útvarpið
á neðri hæðinni er á fullu. Stund-
um hef ég verið vakinn eldsnemma á
morgnana við Pétur Pétursson I
þrumustuði og tvisvar við messu á
sunnudagsmorgnum. Ég bara verð
að fá teppi. Maður á að fara burtu
úr Reykjavík, þessu bölvaða skíta-
bæli. Ég cr að verða vitlaus hérna, I
einu orði sagt.
Ásta: Ég sé ekki fram á, að ég
hafi nokkurn tlma á næstunni til
þess að Ijúka B.A. prófi I þjóð-
félagsfræðinni. Þegar komið er út I
framkvæmdaiðuna, þá kemst mað-
ur seint út úr henni aftur. En ég
þarf sjálfsagt ekkert að klára þetta
nám mitt. Ég gæti trúað því, að ég
hcfði aldrei fengið svona góða
vinnu, ef ég hefði klárað námið. Ég
er líklega betur sett með að hafa
hætt. Mér fannst það gott hjá
einum kennara minum, þegar hann
spurði mig, hvort það hefði virki-
lega tekið mig þrjú ár að átta mig á
þvi, hvað þjóðfélagsfræðin væri
mikið ,,blurp”.
Hjalti: Ég sé eftir þvl núna að
hafa ekki farið I trésmíði. Ég er
kominn með sigg á rassinn eftir að
hafa setið svona mikið undanfarin
ár.
Ásta: Það þýðir ekkert annað en
að vera iðnaðarmaður. Allt annað er
bara bölvuð þvæla. Maður á að fara
I iðn, þá kemst maður ágætlega
áfram, sleppur við skatta og guð
veit hvað.
Hjalti: Það er nóg til af þessu
menntafólki.
Ásta: Það er líka aumt lif.
Hjalti: Við þurfum að gera
38. TBL. VIKAN 27